(2) (1) Wat heeft je naar het Radboudumc gebracht? Ik ben uit Groningen vertrokken omdat ik simpelweg te weinig aan opereren toekwam. En als jonge chirurg wil je meters maken. Het CWZ was een ander verhaal. Ik heb daar een fantastische tijd gehad in een organisatie met ultrakorte lijnen, waar ik als nieuwsgierige mens heel veel mogelijkheden heb gekregen en kunnen benutten. Maar uiteindelijk voelde ik ook daar de beperkingen. Toen kwam de mogelijkheid om naar het Radboudumc te gaan als hoogleraar minimaal invasieve chirurgie; minimaal snijden dus, zodat de patiënt zo snel mogelijk herstelt van de ingreep. Ik heb de destijds meest geavanceerde manier van slokdarmchirurgie mee van het CWZ naar het Radboudumc gebracht. Wat bracht het Radboudumc jou? Ik heb hier een onderzoekslijn mogen opzetten. Dat was nieuw voor mij en spannend, maar het is buitengewoon goed gelukt, en daar ben ik trots op. Het meest trots ben ik op de transformatie van de conventionele slokdarmoperatie naar de meest innovatieve ingreep die wereldwijd wordt toegepast. We zien dat desondanks 60% van de patiënten na een slokdarmoperatie complicaties krijgt en 30% een longontsteking. Dat laatste komt mogelijk doordat we bij de operatie via de borstkas en het longvlies gaan. Samen met Bastiaan Klarenbeek hebben wij in het Radboudumc een techniek geïntroduceerd die in Japan is ontwikkeld, waarbij de tumor via de hals wordt benaderd in plaats van via de borstholte. Deze techniek laat het longvlies ongemoeid. Inmiddels hebben we meer dan 100 patiënten zo geopereerd, waarvan minder dan 10% een longontsteking kreeg. ‘De ontwikkelingen in dit innovatieve proces ga ik wel missen, maar zal ik op de voet blijven volgen’. Is er veel veranderd in jouw vak de afgelopen jaren? Absoluut. Toen ik begon was je algemeen chirurg. Ik deed zowel het maagdarmkanaal als de traumatologie. Inmiddels zijn alle chirurgen sterk gespecialiseerd. Waar je vroeger alles alleen deed en volledig in het centrum stond, is een operatie nu nadrukkelijk teamwork geworden. Daarnaast en dat is een zeer goede ontwikkeling, is de patiënt niet langer het lijdend voorwerp, maar het meewerkend voorwerp. De patiënt speelt een steeds grotere rol in zijn eigen behandelplan. Dat mag als een holle frase klinken, maar binnen het Radboudumc is het echt praktijk geworden. Ook binnen het wetenschappelijk onderzoek zien we deze transitie steeds meer, het Radboudumc loopt hierin voorop. Dat heeft mijn vak een geweldige nieuwe dimensie gegeven. Valt er dan echt iets te kiezen voor de patiënt? Zeker. Als we het aan medisch specialisten overlaten, kiezen zij, in het geval van kankerbehandelingen, doorgaans voor de therapie die naar verwachting de langste overleving biedt. Maar die keuze kan ook meer risico’s met zich meebrengen en ten koste gaan van de kwaliteit van leven. Dan word je een aantal maanden ouder, maar is je kwaliteit van leven verminderd. Als de patiënt de opties in gewone mensentaal krijgt uitgelegd, kan hij of zij zelf een keuze maken. Bijvoorbeeld ook om niet te opereren of vitale organen te kunnen sparen. Door verschillende behandelingen te combineren, is hierin steeds meer mogelijk, denk aan combinaties van chemotherapie, radiotherapie, immuuntherapie en steeds minder invasieve operaties. Er wordt veel onderzoek gedaan naar welk type tumor het beste reageert op de verschillende behandelingen, zo kun je ook steeds persoonlijker behandelplan opstellen samen met de patiënt. Is dat de toekomst van jouw vak? Dat hoop ik. Optimaal behandelen betekent niet: er medisch uithalen wat erin zit. Het betekent: luisteren naar de patiënt en de behandeling daarop afstemmen. In deze tijd laat de patiënt steeds duidelijker van zich horen, en wij nemen die patiënt ook steeds serieuzer. Dat is geen bedreiging voor ons vak, maar iets wat ons vak nog leuker maakt.. En als we het over de toekomst hebben: ik ben ervan overtuigd dat we alleen maar beter worden. Nederland heeft een geweldige onderzoekscultuur, waarbij, in mijn geval, slokdarmchirurgen elkaar vertrouwen en kennis uitwisselen. Deze samenwerking tussen chirurgen uit verschillende ziekenhuizen is uniek in de wereld en heeft ons land al veel ‘gamechangers’ in de zorg voor patiënten met slokdarmkanker opgeleverd. Ik ga mijn vak dan ook zeker missen: de sfeer op de OK met een team van gefocuste mensen en de dynamiek van de onderzoeksgroep waarin elke vraag serieus wordt genomen. (5) (3) Radboud Report Oncologie 17 19 (4)
20 Online Touch Home