Kortom, er lijkt weer iets moois aan te komen. We zijn niet langer het lachertje van Europa. We tellen weer mee! (ik kies hier nadrukkelijk voor “we”, want u weet: “ze”hebben verloren, “we” hebben gewonnen ….) Na nog een nipte nederlaag tegen wereldkampioen Frankrijk, een 1-1 tegen de nummer 1 van de FIFA-ranglijst, België –snap trouwens nog steeds niet hoe je met Dries Mertens in je team op die eerste plaats kunt komen- en dan, als klap op de vuurpijl: een 3-0, ja, dé 3-0 overwinning op Duitsland. Zelden wisten we onze Oosterburen te kloppen, en bij mijn weten nog nooit met zulke cijfers! Wat Cruijff, van Hanegem, Neeskens, van Basten, Gullit, Rijkaard nooit voor elkaar kregen deden Cillissen, Dumfries, Blind, Wijnaldum, Memphis en Promes wel: Duitsland met de staart tussen de benen naar huis sturen. Maar… de moeder van alle Duitse clubs, Bayern München zit duidelijk in een mindere fase. Die National Elf speelde op het WK al niet de sterren van de hemel en trok die lijn door. En dan begint mijn gevoel toch wat te knagen…… Dan zit daar toch dat kleine duiveltje in mijn hoofd en moet ik (zie inleiding) onwillekeurig aan René Coppus denken. Nederland met 3-0 van Duitsland gewonnen….. Dan motte die Duitsers toch …..……………………………. Kijk, dat gevoel……………. 45
50 Online Touch Home