Zestien jaren aan de hand van zestien onderwerpen Clubjaar 2003/04 Jaarkind In het kader van Youth Exchange (internationele jeugduitwisseling) werd door de jaren heen een aantal kinderen ontvangen, en ook werden jeugdigen door de Ootmarsumse club uitgezonden. Dit op basis van wederkerigheid: vang je als club een kind op, dan mag je er ook één uitzenden. Het gaat met een hele organisatie gepaard. Er gelden spelregels bij de selectie, de begeleiding, de keuze voor het gastgezin of de gastgezinnen, de wijze van omgang met het kind, de kosten, het jaarprogramma en de mogelijkheid van uitstapjes en reizen. Jaarkinderen maken een deel van het jaarprogramma van de club mee, en zijn aldus een jaar lang een bekend gezicht in de club. Zo vertellen zij de club over hun leven in hun land van herkomst en hun ervaringen met Nederland. Jaarkinderen gaan naar school en zoeken elkaar over het algemeen graag op. Ook dat zal gefaciliteerd moeten worden. Tot slot wordt voor hen een Farewell-party georganiseerd. In de laatste decennia van de vorige eeuw waren de regels streng geweest. De kandidaat mocht de leeftijd van 19 jaar niet bereikt hebben op 1 oktober van het jaar waarop de selectie plaatsvond. Hij of zij moest de Engelse taal redelijk machtig zijn. Binnen een jaar na uitwisseling diende de kandidaat terug te keren naar zijn of haar eigen land. Drugsgebruik was uit den boze. Gedurende de uitwisseling mocht de kandidaat geen motorvoertuig besturen. De kandidaat mocht bovendien geen serieuze liefdesrelatie aangaan. De eerste decennia kwamen de kandidaten voornamelijk uit de VS, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika, kortom verre landen waar men Engels sprak en waar Nederland historisch gezien een zekere band mee had. Later is het uitwisselingsprogramma opengesteld landen als Egypte, Turkije, India en Israël, en tenslotte voor kinderen die in principe uit alle landen van de wereld kunnen komen. 101 Over 50 jaar Rotary Club Ootmarsum 2.9 In de notulen van de clubvergaderingen staan diverse berichten over de jaarkinderen die door de Ootmarsumse club ontvangen werden. De ervaringen over individuele kinderen verschilden nogal. Wat de één als een gesloten kind typeerde, werd twee weken later door een ander lid als een spontane meid ervaren. Uiteraard zal elk kind tijd nodig hebben gehad om zijn of haar draai te vinden in Nederland. Sommige hadden ook echt wel heimwee. Tijdens de clubbijeenkomst van 30 september 1986 deden de Australische Rebecca en de Finse Paulina hun verhaal, en oogstten van de zeer geïnteresseerde toehoorders lof voor hun onbevangenheid. In oktober 1990 werd opgetekend dat de selectieprocedure voor kinderen in de VS niet voldeed. Het zou maar al te vaak zijn voorgekomen dat min of meer onhandelbare pubers werden uitgezonden, in de hoop voor hun ouders dat een uitzending een positieve invloed op hun gedrag zou hebben. De samenstelling van het gastgezin en de dagbesteding was van grote invloed. De voorbereiding was altijd wel een punt van bijzondere aandacht. Zo kwam in 1997 een jaarkind dat zich niet had verdiept in Nederland naar Ootmarsum zonder jas en zonder bankpas. Een aantal kinderen is uitgezonden met steun van de club Ootmarsum als sponsorclub. Het was niet verplicht dat de ouders Rotary-lid waren, maar zij waren het doorgaans wel. Het uit te zenden jaarkind werd op het hart gedrukt om zich op tijd te verdiepen in de regels en gewoontes van het gastland, zodat zij zich daar goed aan konden aanpassen en een waardig voor ‘ambassadeur’ konden zijn. Hen werd aanbevolen om hun komst in te luiden met getypte brieven aan de gastclub, en gedurende hun verblijf af en toe brieven te sturen aan de club of clubs die hen sponsorden. Ze gingen gewapend met een diapresentatie over Nederland en Twente en de nodige vaantjes om weg te kunnen geven op pad. Hun ouders werd met klem geadviseerd een zekere afstand te houden en hun kind niet te komen opzoeken, en als dat dan wel de bedoeling van de ouders was, dan toch tegen het einde van het verblijf.
102 Online Touch Home