Veranderend imago Rotary is van oudsher een club van kostuums en dassen, mantelpakjes en blouses geweest. Maar de kledingstijl werd in de loop der jaren steeds minder stijf. Op speciale gelegenheden na kon iedereen steeds meer gaan zoals hij of zij dat zelf wilde. Met jarenlang als grote uitzondering van de installatie van nieuwe leden. Dan ging de hele club ‘jasje dasje’. Dat hoorde zo. Maar ook dat veranderde. Tot het moment dat er een nieuw lid kwam die zijn speldje in zijn trui geprikt kreeg. Ook dat moet kunnen, vindt men inmiddels. Rob Hinne en Hans Goorhuis. Met Fons en Angelique Fiselier, Hettie en Harry Olde Loohuis en Hans en Clementine Goorhuis. De voorzitter van de club kwam gedurende zijn of haar clubjaar steevast een aantal keren in de krant. Meestal stond de voorzitter dan met een bestuurslid van een goede doelenvereniging of -stichting op instructie van de fotograaf handen te schudden, onder overhandiging van een plakkaat waarop een bedrag geschreven stond. Eerst in guldens, vanaf 2002 in euro’s. Hoe obligaat en stereotiep ook, het is erbij blijven horen. Het is jaar in jaar uit een tastbaar bewijs dat ook deze serviceclub bestaansrecht heeft. Dat is belangrijk, ook met het oog op het werven van nieuwe leden. Wees onderscheidend. Want sociëteiten en borrelclubs zijn er te over. Wel probeert men al doende meer en meer weg te blijven van het elitaire imago, wat inmiddels tegen een club als Rotary werkt. Met Ties en Alica van Kerkhoff, Wim en Siny Polman en Paul en Else Dierick. Foto’s bestuursoverdracht 24 juni 2008. 134 Druppelen op een gloeiende plaat
135 Online Touch Home