Kosten en baten Sociaal heeft waarde Een van de grootste klanten van GroenWerkXL klopte aan omdat het bedrijf met mensen uit een kwetsbare groep werkt. Toch is die houding in Nederland nog niet zo wijd verspreid als in bijvoorbeeld de Verenigde Staten, weet Terhorst. ‘Daar draaien mensen met een lager IQ veel vaker mee in de reguliere arbeidsmarkt. Onze maatschappij moet anders gaan kijken naar com petenties en kwaliteiten. Versterk wat iemand kan. Dring niet op wat iemand niet kan.’ Terhorst zegt het eerlijk: GroenWerkXL is ‘geen goedkope organisatie’. De loonwaarde van de 65 werknemers uit de doelgroep is gemiddeld ongeveer 50 procent. Dat betekent dat het UWV de overige 50 procent aanvult tot het minimumloon. Lekker voordelig voor de werkgever, hoort hij weleens. Een kortzichtige opmerking, vindt Terhorst. ‘Bij de inzet van drie medewerkers met 30 procent loonwaarde heb ik wel drie keer werkkleding nodig, drie keer begeleiding, drie keer risico op ziekteverzuim en ga zo maar door.’ Gezond Hoe hij zijn bedrijf gezond houdt? ‘Ondernemerschap’, antwoordt Terhorst. Dat betekent een mix van strategische samenwerking, verkoop van expertise en het goed benutten van ‘iemands toegevoegde waarde’. Voor dat laatste geeft hij het voorbeeld van een medewerker die 19 uur werkt voor een loonwaarde van 30 procent ‘in een periode dat het ons past’. ‘Ik kan deze jongen niet het jaar rond een contract bieden. Dat kan wel met Wajongers die zich kunnen ontwikkelen en doorgroeien.’ De sociale component biedt GroenWerkXL toegevoegde waarde, en dat kan voor andere bedrijven reden zijn om samen te werken. Zo heeft GroenWerkXL met een hoveniersbedrijf succesvol als combinatie ingeschreven op een aanbesteding bij de overheid. GroenWerkXL kon voor beide partijen royaal voldoen aan de gestelde eis van ‘social return’, in de vorm van banen voor mensen met een arbeidshandicap. GroenWerkXL had op zijn beurt de opdracht zonder de andere partij waarschijnlijk niet gekregen. Ook de leerlijnen en methodieken waarmee het bedrijf in de loop der jaren ervaring heeft opgedaan, zijn inmiddels een expertise die door bijvoorbeeld zorgpartijen wordt ingekocht. Terhorst spreidt zijn armen: ‘Ik bekijk mijn bedrijf in zijn totaliteit en van bovenaf: waar functioneert het goed en waar zitten meer mogelijkheden?’ Veel risico Hoe gedreven Terhorst ook is, hij vindt wel dat bedrijven zoals de zijne onevenredig veel risico lopen. Een werkneemster van GroenWerkXL die na haar proeftijd met complexe persoonlijke problemen thuisbleef en uiteindelijk ziek uit dienst is gegaan, was niet verzekerd met een zogenaamde noriskpolis, een verzekering voor de bruto loonkosten bij ziekte. De polis wordt afgegeven door het UWV en kan vanuit de Participatiewet ook door gemeenten worden ingezet. Voor deze persoon vond de betreffende gemeente een noriskpolis niet nodig, zegt Terhorst. En dus kost haar uitval GroenWerkXL in het ergste geval een ton. ‘Wij hebben geleerd dat je er niet van uit moet gaan dat de gemeente het bestand kent.’ Terhorst is nu met gemeenten in gesprek om dit soort situaties te voorkomen. ‘Wil je mensen in moeilijke situaties duur zaam aan het werk helpen, dan moet je de grootste risico’s voor een ondernemer wegnemen.’ Een strijd die hij graag aangaat. ‘Als ik ‘s avonds in de spiegel kijk en kan zeggen dat de jongens die dag blij naar huis zijn gegaan, ook al zitten ze onder de modder, dan ben ik gelukkig. Dat is mijn drijfveer. Dat het kan met mensen die altijd hebben moeten horen dat ze het niet kunnen.’ Baanbreker nr. 3 2015 9 »
10 Online Touch Home