Overheid en beleid De stelling –> Ondernemers dragen te veel verantwoordelijkheid voor zieke werknemers Tekst: Christine Lucassen Illustratie: Idris van Heffen Ondernemers moeten twee jaar salaris doorbetalen als een van hun medewerkers ziek wordt. Sinds begin vorig jaar zijn werkgevers ook verantwoordelijk voor verzuim en arbeidsongeschiktheid van tijdelijke werk nemers. Is dit te veel van het goede? Waanzin Hans Terhorst, eigenaar van GroenWerkXL No-risk In de rubriek Pienter met poen op pagina 18 is te lezen hoe een werkgever het risico van doorbetaling bij ziekte van werknemers met een arbeidsbeperking kan beperken. Ja met een uitroepteken, waanzin! Ik haal mensen uit de bijstand. Vaak gaat het goed, maar sommigen krijgen na hun proeftijd last van psychische en persoonlijke problemen. Ze hebben hun privésituatie niet meer onder controle en worden daardoor ziek. Dat kost geld. En, veel erger, als ze ziek uit dienst gaan, komen ze bij het UWV in de Ziektewet. Ik had een medewerker met een jaarcontract die ziek werd. Ik wilde hem in dienst houden, want dan heb je grip op de reintegratie. Maar dat mag niet van de verzekeringsmaatschappij. En nu is hij uit beeld. Bij het UWV weet je dat het niet goed komt; er is geen financiële prikkel en het is zéker niet hun corebusiness. Worst case betaal ik twee jaar voor hem bij het UWV en blijf ik daarna maximaal tien jaar verantwoordelijk – exorbitant. Het zou beter zijn als de werkgever de zieke werknemer zelf kon begeleiden, of anders de branchevereniging. Ik probeer maatschappelijk waarde te creëren, maar zo voel je je weleens eenzaam. Contact houden Eelke van Grinsven, senior consultant bij Adecco en ervaringsdeskundige ambassadeur voor de Stichting Leven Met Kanker Lastig hier eenduidig ‘ja’ of ‘nee’ op te zeggen. Het hangt af van de situatie en de onderneming. Bij een bedrijf met tien man ligt het toch anders dan bij een grote organisatie. En ook de werknemer heeft een verantwoordelijkheid. Kijkend naar mijn situatie – in 2012 werd bij mij borstkanker geconstateerd –, heeft mijn werkgever het heel goed gedaan. Ik dacht nog een beetje te kunnen werken gedurende de zes maanden chemo, maar bleek echt te ziek. Mijn werk heeft voortdurend contact gehouden en me gestimuleerd rustig aan te doen. Het jaar daarna kreeg ik andere behandelingen en ben ik op het hoofdkantoor begonnen met reintegreren. Nu zit ik weer op mijn oude plek, waar het veel drukker is. Al die tijd is de communicatie heel goed en open geweest, ook met de bedrijfsarts. Beide kanten moeten dat oppakken. Te vaak worden er aannames gedaan – ‘We laten haar met rust, ze wil toch geen contact’–, terwijl contact juist essentieel is. Het verlaagt de drempel om weer aan de slag te gaan. 10 Baanbreker nr. 2 2015
11 Online Touch Home