Niet te geloven! Mag het ook groene stroom zijn? Tekst: Marjan Agerbeek Illustratie: Idris van Heffen Een ondernemer die al sinds mensenheugenis banen biedt aan mensen met een arbeidsbeperking, verwacht makkelijk opdrachten van de overheid binnen te slepen nu er social return van bedrijven wordt verwacht. Maar dat valt in de praktijk vies tegen. Je zou er bijna van uit je vel springen. Je mag meedingen naar een opdracht van de overheid. Een van de voorwaarden bij de aanbesteding is dat je bijdraagt aan de werkgelegenheid van mensen met een arbeidsbeperking. Kat in ‘t bakkie denk je, want dat doe je al jaren. Maar helaas, je grootste concurrent gaat er met de opdracht vandoor. Zo is het leven, denk je nog. Maar na ver loop van tijd kom je erachter dat die concurrent niets aan social return doet. De ondernemer, die veel beter kan onderhandelen dan de ambtenaar waarmee hij te maken heeft, heeft zijn opdrachtgever overbluft. Is het goed als wij groene stroom inkopen om aan uw voorwaarden van duurzaamheid te voldoen? Dan kunnen we nu verder over écht belangrijke zaken praten. Spreadsheetje En zo gaat het vaker, zegt de sociaal onder nemer die beslist anoniem wil blijven, anders krijgt hij helemáál geen opdrachten meer. En hij schudt nog een paar voorbeelden uit zijn mouw. Een bedrijf stuurt een spreadsheetje met de BSNnummers van de medewerkers met een arbeidsbeperking naar zijn opdrachtgever. Dat dit bij elke opdracht dezelfde mede werkers zijn, weten de ambtenaren niet. Of: de boete wordt gewoon ingecalculeerd. Gelooft u het niet? Bel dan maar eens met een andere ondernemer, dan hoort u hetzelfde. Een collega in een andere branche bevestigt de gang van zaken. Nee, sorry, geen naam in Baanbreker, dat kost op drachten. Incidenten? In ieder geval aanleiding genoeg om de aanbestedingsregels eens grondig te evalueren. 24 Baanbreker nr. 2 2015
25 Online Touch Home