Mensenwerk ‘Ik doe nu echt wat ik leuk vind.’ Door Laura Lancée, vrijwilliger bij Dierentehuis Stevenshage De uitspraak van Eline in de titel van dit interview lijkt voor de hand te liggen, maar het was toch best een zoektocht. Want wat voor werk vind je dan leuk, en hoe vind je dat? Via omwegen in de architectuur en communicatie heeft Eline haar plek gevonden bij Stevenshage. Op 1 oktober begon ze als vaste medewerker, maar ze loopt er al veel langer rond. Een hernieuwde kennismaking is op zijn plaats. Hm, hoe zit het nu echt, ben je een nieuwe medewerker of niet? Ja en nee. Ja, omdat ik per oktober in dienst ben gekomen als medewerker en nee, omdat ik al vanaf 2016 bij Stevenshage betrokken ben. Van vrijwilliger werd ik vrij snel oproepkracht. Ik heb toen trouwens ook in de Beestenbende gestaan als nieuw gezicht. Toen werd ik all-rounder genoemd en dat ben ik nog steeds: een medewerker zonder vaste afdeling. Dat betekent dat ik kan inspringen bij de afdeling waar het nodig is, of het nou om honden, katten, konijnen of vogels gaat. In de toekomst krijg ik misschien verantwoordelijkheid over één bepaalde afdeling, maar voor nu vind ik het fijn om overal te mogen meedraaien. Ben je opgeleid voor deze functie? Ik heb de opleiding tot dierverzorger binnen drie jaar afgerond, maar ik moet zeggen dat je toch het meeste leert op het werk zelf. De opleiding zorgt voor de basiskennis, bijvoorbeeld over voeding, huisvesting of het herkennen van ziektes. En natuurlijk ook over voorraadbeheer, wetten en voorschriften en dat soort dingen die nodig zijn om een dierenopvang te organiseren. Maar de zes jaar werkervaring bij Stevenshage hebben 10 | Nummer 4 | Beestenbende Winter 2022 me echt gevormd. Omdat er voor mij geen strikt onderscheid wordt gemaakt tussen de verschillende afdelingen, ook niet tussen asiel en pension, kan ik me heel breed ontwikkelen én –wat voor mij heel belangrijk is– me nuttig maken en helpen waar nodig. Ik hoop dat dat in ieder geval altijd zo blijft. Wat is er veranderd in jouw taken sinds je medewerker bent? Gelukkig is de weg van vrijwilliger naar medewerker voor mij geleidelijk aan gegaan. Als vrijwilliger wordt je niet bij alles betrokken wat er bij Stevenshage speelt, en dat is best fijn. Je doet je werk en de rest reilt en zeilt als vanzelf. Als oproepkracht veranderde dat al iets, je houdt je meer bezig met de gang van zaken en hebt meer contact met baasjes en collega’s. Nu als medewerker kom ik nog meer in zicht, zowel figuurlijk, omdat ik meer verantwoordelijkheden krijg, maar ook letterlijk: ik sta achter de balie! Heb je een voorkeur voor een bepaald dier? Nou ja, ik ben wel echt gek op katten. Ik heb zelf een kat uit het asiel, Mimi van 13 jaar, en vang in het hoogseizoen pleegkittens op die l
11 Online Touch Home