d d na zitten (en te pakken nemen), Marianne die zich achter haar aan een rotje rent door het weiland, boze ganzeneigenaar die er een slaatje uit probeert te slaan, kortom een drama. Voor Norah valt dit in de categorie “top dagje uit”. Evenals de keer dat ze een (vieze bagger-) sloot overzwemt tijdens een eendenachtervolging, vervolgens niet meer terug durft en net zo lang jammert totdat Marianne dan toch maar de sloot overzwemt om haar op te halen. (Daarbij even vergetend dat er nog een portemonnee en autosleutels in haar achterzak zitten…) tentie op ons pr den van Marianne een nieuw baasje te zoeken. Van de kruising Appenzeller Sennenhond x Friese stabij die Norah officieel is, maakt Marlies een kruising Appelboom. De advertentie maakt bij onze vrijwilligers een storm van verontwaardiging los. “Een hondenverzorgster die zomaar haar honden wegdoet. Schande!!”. Na uitleg (Grap, Eén April) waait de verontwaardiging over maar de rasnaam, die blijft plakken. Norah’s streken Dertien jaar hou ik Noor elke werkdag gezelschap. We hebben een goede verstandhouding. Toch moet ik regelmatig opnieuw bewijzen dat ik geen kwaad in de zin heb. (Nou gebeurt het natuurlijk wel eens dat ik het licht uitdoe terwijl ze nog op de trap loopt of dat ik mijn been strek onder het bureau terwijl ze daar net stilletjes is gaan liggen. Maar dat is –echt– altijd per ongeluk.) In die dertien jaar haalt ze heel wat streken uit. Een hele schaal brownies naar binnen werken, naar de dierenarts moeten om haar maag te ledigen en vervolgens thuis net zo makkelijk weer bijna een stuk cake stelen. (Aan deze actie dankt ze de bijnaam ‘Porky’.) Een gans achterEeuwige jeugd Jarenlang verdenken we Noor ervan het geheim van de eeuwigdurende jeugd te hebben ontrafeld en pas na haar elfde levensjaar zien we haar tempo wat vertragen. Als ze afgelopen Kerstmis wordt getroffen door Geriatrisch Vestibulair Syndroom, waarbij het evenwichtsorgaan wordt aangetast, vrezen we het ergste. Maar ook dat komt ze –koppige Friezin als ze is– weer te boven. Het enige dat rest is een duidelijk verouderd gezichtje en een koppie dat permanent scheef staat. Alsof ze zich constant afvraagt wat we nu toch weer van haar willen… Toen destijds de diagnose EPI werd gesteld, bereidde Marianne zich erop voor dat Norah niet oud zou worden. Inmiddels zijn we ruim twaalf jaar verder en vieren we met gepaste blijdschap en slagroomsoesjes haar 13e verjaardag. “Tot een jaar of vijf geleden werd er overal nog voor me gevlagd” zegt ze als we klaar zijn met zingen “maar kennelijk mag dat niet meer van de nieuwe koning…”. Ik begin met uitleggen over Koninginnedag dat Koningsdag werd enzo maar ze luistert al niet meer. Ze is toe aan haar middagdutje in de grote hondenmand naast mijn bureau. Ik hoop dat er nog vele mogen volgen! Elke week een nieuw verhaal Elke week leest u op onze website www.dierenasielleiden.nl een nieuwe update uit het asiel in ons blog Intussen in het asiel. Ga naar onze website en lees alle verhalen tot nu toe terug of koop het prachtige boek 'Intussen in het asiel', zie pagina 9! d Beestenbende Winter 2022 | Nummer 4 | 7 l
8 Online Touch Home