Vervolg van het blog ‘Levend monument’. Bijzondere mensen en dieren Vanaf mijn plekje midden in de voortuin van het asiel zie ik sindsdien van alles gebeuren. Het is vaak een drukte van jewelste met van die blaffende viervoeters die af en aan lopen. Elke keer als er eentje mijn kant op rent, worden ze vakkundig teruggefloten. Blijkbaar ben ik een Belangrijke Boom waar niet zomaar tegenaan geplast mag worden. En in tijden van droogte ben ik de enige in de tuin die water krijgt. Ik voel het ook wel, vooral als de dame die mij adopteerde ’s avonds langsloopt. Ze denkt dan aan heel bijzondere mensen en dieren die er niet meer zijn. Lieve mensen die na hun overlijden de asieldieren hebben geholpen met hun nalatenschap. Dierbare vrijwilligers op wie de asieldieren jarenlang mochten rekenen. En dieren die vaak lange tijd in het asiel woonden en een speciale band hadden met de medewerkers en vrijwilligers, zoals kater Damocles en poes Mia. Herinneringsboom Ik heb zelfs een eigen naambord gekregen. ‘Moerbei van Herinnering’ staat erop. Er is een speciaal paadje dat naar mij toeloopt, en rond mijn stam liggen stenen die de namen dragen van al die bijzondere dieren. Elke keer als iemand op het paadje staat, wordt het stil. We denken dan samen aan al die bijzondere mensen en dieren die zoveel betekend hebben voor het asiel. Ik ben maar wat trots dat ik al die bijzondere zielen mag vertegenwoordigen. Het is natuurlijk niet voor niets dat ik elk jaar prachtige moerbeien draag daar op mijn ‘gouden landje’. Ik ben een levend monument! 32
33 Online Touch Home