Eerst was een rolstoel voor mij onbespreekbaar, maar inmiddels is het al vier jaar mijn vrijheid Wilna vertelt over hun vakantiehuisje op Terschelling, waar ze jarenlang veel tijd doorbrachten. ”Jan vond het heerlijk om er met onze hond lange wandelingen te maken. Helaas moesten we onlangs besluiten dat het nu echt niet meer kan, dit jaar ga ik met vrienden naar het Oerol Festival op Terschelling. We moeten nog kijken hoe we de zorg thuis gaan regelen. We zetten hem bij het vuilnis”, grapt ze. “Nee hoor, we hebben bevriende stellen die dan voor Jan gaan zorgen in combinatie met onze vaste verzorgsters, die al hebben aangeboden 12-uurs diensten te willen doen. Ze vinden dat ik ook een paar dagen weg moet kunnen.” Grenzen verschuiven Jan heeft al in een vroeg stadium euthanasie geregeld. De grenzen zijn al vaak verschoven. “Eerst was een rolstoel voor mij onbespreekbaar, maar inmiddels is het al vier jaar mijn vrijheid en biedt mogelijkheden om mooie tochtjes te maken. Mijn spraak werd later een onneembare hindernis, maar een spraakprogramma op de iPad en de ooggestuurde computer blijken een redelijke oplossing. Nu zie ik enorm op tegen invasieve beademing, met een buisje in de hals en luchtpijp. Dit lijkt mij niet verenigbaar met een redelijke kwaliteit van leven. Hopelijk heb ik lef genoeg om de euthanasieprocedure op te starten. Ik kijk niet ver vooruit, hoogstens een kwartaal. Ik weet wat me boven het hoofd hangt, maar niet hoe dat voelt.”
9 Online Touch Home