We zien je regelmatig art performances doen, overal in Suriname. Vaak ergens lopend met weinig en of confronterende kleding aan. Soms ook met een witgeschilderd hoofd of lijf. Een verschijningsvorm die nogal rauw en ‘in your face’ overkomt. Helpt dit bij het overbrengen van een boodschap die in al jouw performances lijkt te zijn verpakt? Mijn performances ontstaan uit duizenden beelden in mijn hoofd. Ik moet vaak heel meditatief gaan stilzitten en ‘scrollen’ naar welk beeld het beste past bij wat ik wil uitbeelden. En welk geluid en beweging het beste bij de gekozen context en beelden past. In het begin van mijn art performances ging ik hierin heel erg ver. Ik wilde écht ergens zijn. Echte messen of vergif gebruiken. Mijn lijf en leven op het spel zetten, als dit nodig was. Vanuit een diepe noodzaak tot echtheid in mijn kunst. Omdat mijn kunst geen kunstje of voorspelbaar trucje mag zijn. En ja, ik merk wel dat deze benadering de nodige reacties losmaakt bij het publiek. En dat is ook goed. Elke reactie die mijn performances namelijk oproepen bij het publiek zijn reacties die het publiek daarvoor nog niet had. Dit bij het publiek kunnen bereiken is voor mij een bevestiging van de kracht van performance art. Vorig jaar was je op een art performers festival in Venetië. Hoe kwam je in Italië terecht en hoe is het je daar bevallen? Hoewel ik sinds 2005 performance art vastleg op video’s deed ik mijn eerste publieke art performance in Suriname pas op 12 januari 2019. Ik wilde hierna heel snel meer met deze kunstvorm doen. Het liefst in samenwerking met (ook) internationale kunstenaars. Ik focuste me eerst op mijn solo-expositie ‘Huil niet’ in de Sukru 18 Oso Art Gallery te Paramaribo. Voor het hopelijk kunnen verdienen van voldoende geld. Vervolgens ging ik op zoek naar een potentiële invulling voor mijn art performance wens en stuitte als eerste op de ‘Venice International Performance Art Week’ in Venetië. Ik zocht contact en kreeg bevestigd dat ik mee kon doen. En zo belandde ik in juni 2019 met mijn performance art in Italië. Ik had bewust nog niet veel in het openbaar met performance art in Suriname gedaan en stond volledig open voor de ervaringen van dit avontuur. Ik greep deze kans ook om een beladen item te verbeelden, wat ik juist in Europa heel graag wilde doen. Het beeld van een half naakte, geknielde gekleurde man, getoond op een sokkel met een banaan in zijn mond. The Black Monkey Man. Een performance met heel subtiele bewegingen, wat heel veel teweegbracht bij mezelf en het publiek. Een performance die menig traan deed vloeien en mij en veel bezoekers bijgebleven is. Het was een ervaring zoals ik had gehoopt. Een verrijking voor mij privé en mijn leven als kunstenaar. Ik ontmoette veel verschillende, inspirerende mensen. Echt overal vandaan. En ik kreeg ook absoluut bevestigd hoe groot de kracht van performance art kan zijn. Een ervaring om te koesteren en richting de toekomst nog meer mee te willen doen. Welke plek heeft het maken van schilderijen/ tekeningen in jouw bestaan? Tekeningen en schilderijen zijn net zo belangrijk voor me als mijn performance art. Beide kunstvormen beïnvloeden elkaar ook. Met mijn tekeningen en schilderijen kom ik wel sneller aan geld. Waarmee ik dan weer verder kan gaan met al mijn kunst. Het is uiteindelijk ook te danken aan mijn verkochte schilderijen dat ik in Italië belandde om performance art te doen.
21 Online Touch Home