En hoe paste je deelname aan Mi Switi Pink Sranan daar toen bij, zoals deze deelname aan jou werd uitgelegd? Ik had bedacht dat het sowieso geen kwaad kon om mee te doen. En misschien hielp het zelfs bij de realisatie van mijn plannen. Hoe voorzichtig ook. Ik verwachte niet echt veel, dus kon er ook niet heel veel misgaan. Dus dat. En toen kregen jullie 19 december 2018 voor jullie kiezen. Hoe is 2019 tot nu toe voor je verlopen? In het begin was het alleen maar overleven. We hadden helemaal niks. Bijna al mijn kleding was verbrand en ik had geen baan. We leefde van het weinige geld dat mijn moeder, broer en zus verdienden. En dat was het dan. Op een gegeven moment werkte zelfs mijn lichaam niet meer mee en belande ik in het ziekenhuis. Toen hebben we immers nog gebeld! (En ja dat klopte. Ik vroeg hem via FB hoe het met hem ging en hij beantwoordde met een videochat vanuit zijn ziekenhuisbed.) Na drie weken mocht ik weer naar huis met voldoende medicijnen om weer sterk te kunnen worden. Ik heb drie maanden zo goed mogelijk op mezelf gepast en had toen weer energie om te kijken naar een nieuwe baan. Ik keek in de kranten en op sociale media en vond een baan als beveiligingsmedewerker bij een bank. Wat mij in deze periode heel goed heeft geholpen zijn mijn gesprekken met het Maatschappelijk Werk. Die gesprekken zijn toen in het ziekenhuis begonnen en lopen door tot nu. En hoe ziet jouw leven er op dit moment uit? We wonen nog steeds met 5 personen op de benedenverdieping van mijn moeders huis. We redden ons met vier hele kleine inkomens. Met weinig tot geen uitzicht op de reparatie van de brandschade. Het is eerlijk gezegd nog steeds meer overleven dan genieten van het leven. Maar ja, zo is het nu eenmaal. Voor ons en nog heel veel meer mensen in Suriname. Helaas. Heb je toch nog hoop of verwachtingen voor jouw toekomst? Spaarzaam zijn. Stap voor stap het ietsje pietsje beter krijgen. Tenzij ik een hele grote loterij zou winnen zie ik geen grote veranderingen voor mijn toekomst. Heb je nog wel iets van een toekomstdroom? Los van het coronavirus dat nu alles anders maakt? O mang, dat k… virus! Ik hoop alleen maar dat de situatie van ons hele gezin in de toekomst een beetje beter wordt. En niet slechter alsjeblieft! Heb je misschien nog een laatste boodschap voor je leeftijdsgenoten? Het leven duurt maar heel even. Laten we met z’n allen, zeker als LHBT+ community, kijken waar we samen het leven voor elkaar een beetje beter kunnen maken. Dan wordt het leven een beetje beter voor ons allemaal. Sandro Lagadeau, 1995, Paramaribo heeft vorig jaar als ‘pechvogel van het jaar’ eenmalige een bedrag van de stichting gedoneerd gekregen. Hij heeft dit geld op zijn beurt weer aan zijn moeder gedoneerd die er een nieuwe wasmachine voor het hele gezin mee heeft aangeschaft. Tnx voor je openheid Sandro. Laten we hopen dat je deelname aan dit project een positieve bijdrage aan je toekomst mag leveren. 26
29 Online Touch Home