Jouw vrije schilderijen lijken vaak te verwijzen naar maatschappelijk situaties. Kun je uitleggen wat je hierbij inspireert, of wat je er mee vertellen wilt? Mijn eigen schilderijen gaan meestal over honger, armoede, over hoop, de tijd. Over wat ik vroeger heb meegemaakt en heb gezien. In de verschillende wijken waar ik heb gewoond. Die beelden van toen, wat ook vaak de beelden zijn van nu, die stop ik in mijn schilderijen. Maar ook de dingen die ik bij mijn vrienden zie. Of dingen die mensen soms vertellen. Ik luister graag naar verhalen die mensen soms vertellen. Zoals met die man die avond bij Ondrobong. Ik heb inmiddels ook vrienden die over de hele wereld wonen. En over de hele wereld zie je vaak dezelfde situaties. En wat die situaties met de mensen doen, of doen met mij, dat gebruik ik als concept voor een volgend schilderij. En denk je dat die boodschappen in je vrije schilderijen overkomen bij het publiek? Ja dat weet ik zeker. Ha ha ha. Ik hoef namelijk bijna nooit uit te leggen waar mijn schilderijen over gaan. Mensen snappen het dus gewoon. Denk ik dus. LOL. Je maakt ook ontzettend veel portretten. Meestal niet te groot. Uitgevoerd in acrylaatverf op papier of doek. Vind je deze portetten maken leuk, of is het vooral werk? Ik vind portretten schilderen echt ontzettend leuk. Vooral de leuke reacties die je van de mensen krijgt. Mensen die met een heel blij gezicht zeggen: “Wauw, wat mooi! Tnx Gio! Dat ben ik echt!”. Dat is mijn sterkste motivatie om portretten te willen blijven maken. Met 34 verf of met potlood. Dat maakt me niet veel uit. Natuurlijk betaalt het ook mee aan mijn huur en dat soort dingen. Maar dat is pas van nu. De vele leuke reacties die ik van mijn portretschilderijen krijg, en best al heel erg lang, is waardoor deze hobby een deel van mijn werk geworden is. Als je één wens voor jezelf als zelfstandig beeldend kunstenaar mag doen. Welke zou dat zijn? Dat ik in opdracht van de staat een mooi beeld voor Suriname maken mag. Ten slotte, het coronamonstertje. Heb je daar veel last van? Nou, dat valt eigenlijk wel mee. Tenminste, als ik kijk naar hoe mijn leven is ingericht. Ik ben sowieso meestal thuis. Ik ga eigenlijk alleen maar weg als ik naar mijn ouders ga. Of naar een expositie. Of als ik materialen kopen moet. En bij dit soort dingen maakt het niet veel uit. Ik merk wel dat ik nu wat minder inkomen heb. Dat wel. Maar ja. Iedereen heeft het nu moeilijk en heeft wat minder geld. En niemand weet hoelang dit nog gaat duren. Daar denk ik dus ook maar niet echt over na. Ontdek meer over Giovanni en zijn werk op zijn website en Facebookpagina’s.
37 Online Touch Home