Wie is Adriana Navis? Kunt u wat over uzelf vertellen? Ik woon in de Oosterpoort samen met mijn vriendin. We zijn bijna 37 jaar bij elkaar en hebben twee kinderen, twee dochters, en vier kleinkinderen. Ik heb vier zussen, nog wat neefjes en nichtjes waar ik redelijk close mee ben. Op een deel van hen heb ik veel opgepast en ze wonen ook allemaal in de buurt. Ik heb vier zussen, één zus woont in Groningen, één woont in België en de rest in het Noorden. Mijn zus uit België is regelmatig hier. Ik ben in Friesland geboren, in Dokkum. Wat doet u in uw vrije tijd? Ik maak vrij veel muziek. Ik bespeel veel instrumenten, voornamelijk snaar- en toetsinstrumenten waaronder contrabas, elektrische gitaar en een beetje viool. Ik heb twee contrabassen, dat hoor je niet zo vaak. Ik speel ook piano, keyboard, accordeon en saxofoon etc. De meeste instrumenten heb ik mijzelf geleerd. Op een gegeven moment heb ik auditie gedaan voor het conservatorium en daar ben ik aangenomen al kon ik geen noot lezen. Ik moest mijn eigen muziek voorspelen en een muzikaliteit test doen. Die ging er om of ik bijvoorbeeld uit een complex akkoord, als dat aangeslagen was, alle afzonderlijke tonen kon benoemen en kon horen en dat kon ik. Omdat in die tijd het conservatorium helemaal op klassieke muziek gericht was sloot het toch niet helemaal aan bij wat ik kon. Ik ben andere muzikale dingen gaan doen. Zo heb ik muziekles gegeven aan kinderen en jongeren die bijvoorbeeld slechtziend waren, ik heb daarvoor een eigen methode gemaakt. Ik heb ook een boekje uitgegeven met een tabulatuursysteem om mensen die niet goed konden noten lezen, toch te leren spelen. Ik werkte toen al veel met multi-tracktechniek en maakte mijn eigen arrangementen. Ik speelde de verschillende partijen, backingvocals en instrumenten in en die opname draaide ik tijdens optredens af waarbij ik dan live zong en een extra instrument bespeelde. Dat zou nu looping heten. Ik ben een goed klusser, ik hou van timmeren, constructies ontwerpen, maken, bouwen en renoveren. Ik houd ook erg van de natuur, ik fotografeer er graag vogels als vogelaar. Je kunt mij vaak vinden bij het Zuidlaardermeer, bij de Osdijk. Ook spot ik veel in Noordlaren in het bos en op Terschelling. Ik weet de nesten vaak te vinden, ik weet waar de bruine kiekendieven hun broedplekken hebben. In de meivakantie heb ik nog nachtegalen gefilmd en de zeldzame blauwe kiekendief ‘gekiekt’. Wat is uw eigen ervaring met het werkveld? Ik heb veel activiteiten georganiseerd en uitgevoerd voor vrouwencentrum Drachten, vrouwenwerk, risicomeiden en incest- hulpverlening. Hier ben ik aanvankelijk terechtgekomen als professionele (pedagoog) vrijwilliger naast mijn muziek. Het begon kleinschalig, een groep slimme vrouwen had het centrum opgezet, we organiseerden bijvoorbeeld allerlei thema-avonden, er was een vrouwencafé, en de activiteiten breidden zich steeds meer uit. Ik heb hier het nodige beleidswerk gedaan. Ik heb stagiaires van maatschappelijk werk begeleid en een groep vrijwilligers. Ik ben bij de Hanze gekomen via een expertisecentrum voor verouderingsvraagstukken. Wel grappig voor een pedagoog. Daarna heb ik me steeds meer toegelegd op de jeugdhulpverlening, ik heb er veel rondgekeken en veel contacten. Ik zie dat als ‘tweedehands ervaring’. Vanuit mijn Hogeschooldocentschap is Jeugdhulpverlening ook mijn expertise al ben niet officieel als jeugdhulpverlener in dienst geweest. Wat zou u studenten willen meegeven die op derdejaars stage gaan? Houd het simpel en concreet. Breng het terug naar de kern, waar het in de hulpverlening om gaat. Laat je niet gek maken door duizend eisen, dan raak je in de war. Laat protocollen geen doel op zich worden maar een middel. Leer van jezelf en anderen maar zorg ook dat je geniet. Het is belangrijk om blij te zijn met wat je lukt. Wees niet bang om fouten te maken want hier leer je juist het meeste van. Bedenk dat het verschil tussen jou en een cliënt minder groot is dan je denkt. Wat een cliënt kan overkomen kan jou immers ook gebeuren. Je hoeft geen hulpverlenersjas aan te trekken, als een pantser. Neem de tijd om te kijken wat er allemaal gebeurt en wat je leert. Neem jezelf niet zo serieus dat je zuchtend en steunend aan een reflectieverslag begint. Kortom: Laat je niet gek maken maar blijf in contact met je cliënt en jezelf. Het leukste aan dit werk? Als het lukt om studenten te bereiken; als het lukt om samen op een golflengte te zitten is het alsof we samen muziek maken. 8
9 Online Touch Home