STENEN BRUGGETJE Overal klinkt het rustgevende gekabbel van piepkleine beekjes en stroompjes aangesterkt door smeltwater. Bij een ondiepe, met keien bezaaide kreek buigt de route af. Een stenen bruggetje dat zó uit een middeleeuws decor lijkt geplukt, maakt de oversteek mogelijk. De hoogtegrafiek in de routebeschrijving waarschuwt er al voor: nu gaat het pad duchtig omhoog. We zetten een tandje bij. Naald maakt plaats voor loof. Dit stuk geeft een idee van wat de Duitse bosbeheerder voor ogen heeft. Bovenin klinkt het voorjaarsconcert van een paar mezen. Eerst het tweetonig deuntje van de koolmees, gevolgd door de rollende roep van de kuifmees. Verderop hamert een zwarte specht: te ver weg om de mezen vrees aan te jagen. Hoger en hoger loopt de weg. Links, rechts en steeds dichter op elkaar verschijnen met korstmossen bedekte rotsblokken. Tientallen klimmeters verder en we staan op de Kirschweiler Festung: een indrukwekkende rotsformatie die boven de omliggende bergpunten uitsteekt. Deze steenhopen, ogen schijnlijk terloops in het landschap gekwakt, zijn kenmerkend voor de Hunsrück. Ze zijn het resultaat van een dooi- en bevriezingsproces dat zich miljoenen jaren geleden heeft afgespeeld. Aan de hedendaagse wandelaar bieden ze een uitdagende klimpartij en – eenmaal boven – adembenemend uitzichten zoals hier op het stuwmeer Steinbachtalsperre. DARTELENDE CITROENVLINDERS Tussen rotswanden en grillige eikentoppen baant het pad zich een weg naar beneden. Eenmaal in het dal wacht de grootste uitdaging: de Rosselhalde. Deze rotsformatie is minder grillig dan zijn voorganger, maar des te steiler. De van de hoofdrots afgespleten kwartsietblokken zijn door de zwaartekracht steeds verder richting het dal gerold en vormen nu een even imposante als onheilspellend ogende rotswand. Haarspeldbocht na haarspeldbocht kruipt het pad omhoog. Het dal raakt steeds verder weg. Wie hoogtevrees heeft moet niet naar beneden kijken, want de wanden van opeengestapelde rotsblokken bieden geen houvast. Alleen aan de randen staan een handjevol berkenbomen, vaak met naar voren gebogen stammen alsof de wind ze in de rug heeft geblazen. Een dennenbos volgt. Tussen de hoge toppen reiken zonnestralen als engelenvingers naar de grond. Plots verschijnen twee dartelende citroenvlinders. Een zacht briesje wiegt de takken. De lente is wakker geschud. EEN LIEFLIJK BEEMD, OMRINGD DOOR BOMEN EN HEUVELTOPPEN Praktische informatie HOE KOM JE ER Vanaf Utrecht is het 400 kilometer naar het beginpunt van deze etappe. Het gemakkelijkst kom je er met de auto. Onderweg kun je een tussenstop maken in Keulen of Trier bezoeken. OVERNACHTEN Klosterhotel Marienhöh (www.klosterhotel-marienhoeh.de) in Langweiler heeft zijn vier sterren mede te danken aan het voortreffelijke eten en spa met binnenzwembad. Met een testcentrum voor wandelschoenen, lunchpakketten en beschikbare wandelkaarten is dit hotel een geliefde plek voor wandelaars. Het driesterrenhotel Steuer in Allenbach (www. hotel-steuer.de) staat ook bekend als wandelvriendelijk. Beide hotels beschikken over een shuttleservice van en naar de verschillende wandelroutes. HORECA Deze route kent onderweg geen horecagelegenheden. Zorg dus voor voldoende water en proviand voor onderweg. ROUTE De wandeling van Langweiler naar Kempfeld is het tweede deel van de elfde etappe van de Saar-Hunsrück-Steig, een 410 kilometer lange route die vanaf het Saarland over het middelgebergte van de Hunsrück loopt. Met 70 procent onverharde paden en 65 belevenispunten heeft deze langeafstandswandeling het predicaat ‘Premiumweg’ van het Duitse Wandelinstituut gekregen. MARKERING De route is voorzien van groen-blauwe bordjes. Daarnaast zie je regelmatig ook paarse bordjes met het logo van de Saar-Hunsrück Steig: deze markeren is de zogenaamde Traumschleifen, ‘schitterende’ rondwandelingen zoals het Zwischen den Wäldern (10,6 kilometer) of het Mittelalterpfad (8,6 kilometer). 14 ‘te voet’ speciale bijlage over Duitsland © Oscarine Vonk © Oscarine Vonk
15 Online Touch Home