Informatie De republiek Slovenië is ongeveer half zo groot als Nederland en ligt op zo’n 1200 kilometer van Utrecht ten zuiden van Oostenrijk aan de Adriatische Zee. Er wonen circa twee miljoen mensen. Doen Gewoon op je eigen houtje op pad gaan of een (bewegwijzerde) route volgen is prima te doen. Daarnaast zijn er door het hele land het hele jaar door allerlei wandelfestivals met een thema. Zie: Posavje Hiking Festival en Let’s hike in Slovenia, www.slovenia-outdoor.com Er zijn wel algemene landengidsen over Slovenië in het Nederlands te krijgen, maar wandelroutegidsen zijn met name Duits- of Engelstalig (van Rother en Cicerone). Eten De stevige boerenkeuken herbergt het beste van Italië en Oostenrijk. Strudels in berghutten bij de koffie en pasta of polenta bij de lunch of avondeten. Een niet te versmaden nagerecht is štruklji, een deegflapje met een vulling van appel of peer en walnoten, op smaak gebracht met een scheutje rum en overgoten met honing en gesmolten boter. En de Sloveen vindt altijd een reden een schnaps, žganje geheten, te serveren. Overnachten Kobarid: Ecocamping Kamp Korel, ook o.a. ruime vier- tot zespersoonschalets te huur. www.kamp-koren.si In het Triglav National Park (ook wintersportgebied) zijn enkele bescheiden hotels, vakantiehuisjes en appartementen te huur. Gids Grega Šilc van www.hikeandbike.si verhuurt ook een mooi chaletje in het dorp Stara Fuzina in het Triglav National Park. Duivelse praktijken In vroeger tijden staken de bewoners van de dorpen de rivieren over op een ondiepe doorwaadbare plek van het water. De eerste bruggen waren meestal van hout en stortten dan ook regelmatig in omdat ze slecht bestand bleken tegen natuurgeweld. De dorpsbewoners schreven dat instorten vaak toe aan duivelse praktijken. In het begin van de vorige eeuw was over de Tolminska een brug nodig voor de aanleg van de Bohinj-spoorlijn, die met tunnels de Julische bergketen doorboort. Gedurende de Italiaanse bezetting tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de houten brug vervangen door een stalen exemplaar, zodat er zwaarder materieel overheen getransporteerd kon worden en het instortgevaar aanzienlijk afnam. Maar de naam blijft, omdat de brug vaak een gevaarlijk smalle en diepe kloof overspant. we enorme huisjesslakken, een hazelworm, een vette pad en niet te vergeten vuursalamanders. Aan vlinders zijn het oranjetipje en verschillende koolwitjes voorbij gefladderd. Om over zang- en andere vogels maar te zwijgen met zoveel bos. In de Soča zwemt zelfs een forel die louter in deze regio voorkomt: de marmerforel. Als dit stukje van de nieuwe route al zo fraai is, belooft dat veel voor de rest van het traject. Sloveense trots Door het laagste punt van het Triglav National Park komen de stroomgebieden van de rivieren de Tolminka en de Zadlaščia bij elkaar. Ze hebben de rotsen eeuwenlang spectaculair diep uitgesleten en de plek is een populair toeristisch uitstapje. Vanaf de Hudičev Most, de Duivelsbrug - waarvan er in het park trouwens vele zijn met evenzoveel mythes eromheen - kijk je diep in de afgrond waar het turquoise water je tegemoet glinstert. Niet voor mensen met hoogtevrees, hoewel de bruggen degelijk gemaakt zijn en, wel zo belangrijk, goed onderhouden. De Slovenen zijn trots op hun natuur met spectaculaire kloven en watervallen, zeker in het waterrijke seizoen als het water met donderend geraas naar beneden stort. Ook de mensen die hier wonen weten de natuur te waarderen. ‘Ik sprak gisteren nog een collega’, vertelt onze gids, ‘die hier laatst weer een stuk vanaf was gekanood en hij zei dat-ie het altijd weer geweldig vindt, terwijl hij het al zo vaak heeft gedaan; dat groen, dat knalblauwe water, die rotsformaties ... allemaal in je eigen achtertuin.’ De Slovenen tellen hun zegeningen. 41
42 Online Touch Home