Bereikbaarheid tuin van het bijna drie honderd jaar oude kasteeltje Erenstein, naar de Craneweyer, het enige stuwmeer in Nederland. De Anstelerbeek meandert door de beboste heuvels en vormde het idyllische dal. Vroeger zag de beek zwart van het afvalwater uit de kolenmijnen. Dat is moeilijk voor te stellen als je de libellen van hot naar haar ziet helikopteren. Het stuwmeer vormt een oase met zwanen, ganzen en eenden. Ook voor hengelaars, ruiters en hondenbezitters is het een paradijs. In de stuw, midden in de dam klatert het water een meter of wat naar beneden, een vistrap helpt migrerende vissoorten naar de bovenloop van de beek om zich er voort te planten. Aan de andere kant van de provinciale weg voert de tocht langs het achttiendeeeuwse kasteel Strijthagen dat omgeven wordt door een park met waterpartijen. In het park staan reusachtige beelden van dieren. Het kasteel wordt omgevormd tot een cultureel centrum: Artland Landgraaf. Verderop knabbelen minipony’s en geiten tevreden op wat grassprieten. De eigenaar vraagt passanten ‘op advies van de dierenarts’ de beesten niet te voeren. Ze wekken niet de indruk iets tekort te komen. Hoewel de keuken pas op het middaguur open gaat, serveert Het Fletcherhotel Erenstein in Kerkrade is goed bereikbaar met de met de auto. Er is voldoende parkeer ruimte, een laadpaal voor de elektrische auto is aanwezig. Met de trein is het hotel eveneens goed bereikbaar. Station Kerkrade ligt op loopafstand van het hotel. de Overste hof ook voor die tijd gastvrij koffie met onvolprezen Limburgse vlaai. Niet veel verder doemt de Wilhelmina berg op, een 225 meter hoge bult van puin en gruis, afkomstig uit de gelijknamige steenkolenmijn. Het is moeilijk de uitdaging te weerstaan de eindeloze reeks traptreden, onderbroken door een zevental plateaus, te beklimmen. Een jogger trippelt geconcentreerd de trap een paar maal op en af. Bij elk tweede plateau keert hij om, daalt één trap af en gaat weer twee trappen omhoog. Het zweet parelt op zijn hoofd, onverstoorbaar voltooit hij zijn oefening. Buitenwijk Voorbij de puinberg herinnert een grijs schachtwiel aan de manier waarop de kompels met liftjes in de mijnen afdaalden en het ‘zwarte goud’ naar boven werd getakeld. Het wiel staat aan de rand van een buitenwijk van Heerlen. Die doorkruisen is niet het meest opwindende deel van de tocht en jammer genoeg is de horeca die op het kaartje van Fletcher is aangegeven gesloten, want het is maandag. Dat betekent geen koffie en evenmin een broodje. Hellingbossen en graslanden vormen de laatste etappe van deze route van bijna veertien kilometer. De plaats waar vroeger kasteel Benzenrade stond is veranderd in een moeras. Koeien begrazen de glooiende weilanden erachter. Hier is de bewegwijzering wel erg karig. Pas aan het eind van het weiland, verscholen in een hoekje, staat het paaltje dat het begin van de klimpartij door het bos markeert. Halverwege is ook even spannend, want moet je op de T-splitsing nu links- of rechtsaf? De telefoonnavigatie biedt uitkomst. Gelukkig is een onzichtbare doorgang naar een pad in een hoekje van een parkeerterrein in de routebeschrijving met rood gemarkeerd. Het pad voert naar het Roda-stadion, waar uitbundige horeca en een grote supermarkt de gemiste lunch snel doen vergeten. 45
46 Online Touch Home