Column Weerzien Lidewey van Noord (1985) is freelance journalist en schrijft boeken over uiteenlopende onderwerpen. Haar solowandelingen door de Piëmontese Apennijnen vormden de inspiratiebron voor haar meest recente boek Alleen op avontuur. Kijk voor meer informatie op lideweyvannoord.nl. Langer dan een jaar was ik er niet geweest, maar nu keerde ik terug naar het Piëmontese bos dat ik al lang geleden stiekem ‘mijn bos’ ben gaan noemen. Ik verwachtte dat het zou zijn als het treffen van een oude vriend: vertrouwd, leuk je weer te zien, fijn dat je weer in de buurt bent. Maar al na de eerste stappen voelde ik dat het weerzien veel intenser was. Het bos was geen vriend, maar een oude geliefde die me stevig omarmde. De unieke geur van het bos drong tot me door en stelde me meteen gerust. Ik hield stil om het diepe, vertrouwde dennen parfum op te snuiven, in te ademen. Het pad was als een lichaam dat ik door en door kende: de bochten, de uitzichten, het stijgen en dalen over de heuvelflanken, mijn lichaam vond er als vanzelf de weg. Toen drongen de geluiden tot me door. Het zingen en roepen van vogels, het geritsel van hagedisjes langs het pad, het knerpen van de steentjes onder mijn wandelschoenen. Ik keek naar mijn voeten die hun weg vonden over die zo bekende paden, over dat lichtgrijze gruis, en in het geknerp hoorde ik een echo van het verleden. Ik zag de vroegere versie van mezelf daar lopen, de gezonde versie. Ik werd geraakt door haar fysieke kracht, haar schijnbaar eindeloze energie, haar avontuurlijkheid, door het vertrouwen waarmee haar voeten haar voortbrachten. Ik zag dezelfde voeten in dezelfde schoenen over dezelfde paden lopen, maar toch was alles nu anders. Mijn wandelingen hier hadden een bestemming. Het uitzichtpunt, het meer, het kasteel of de vriendin die anderhalf uur verderop in het bos woont. Het is fijn, ergens heen lopen, het geeft richting en uiteindelijk voldoening. Nu koos ik de paden zonder steile klimmen, keerde na een kwartier om, volgde dezelfde weg weer terug. Alles staat in het teken van langzaam en geduldig opbouwen. Om weer die gezonde versie van mezelf te worden, moet ik alle andere bestemmingen vergeten. Het uitzichtpunt, het meer, het kasteel en de vriendin wachten trouw. Ze blijven waar ze zijn terwijl ik met heel kleine stapjes steeds iets dichter bij ze in de buurt kom. Ik kan niet wachten ze weer te bereiken, want ze weer zien zou betekenen dat ik ook een deel van mezelf heb teruggevonden. Lidewey van Noord WANDELEN DOEN WE SAMEN Met een groepje wandelliefhebbers af en toe of regelmatig een mooie wandeltocht maken? Meld je dan aan voor de gratis wandelagenda en maak een mooie strand-, bos- of heidewandeling met De Wandelsite. En na afl oop nog even gezellig napraten onder het genot van een drankje en/of een hapje op een fi jn terras… NU GRATIS TWEE KEER UITPROBEREN - WWW.DEWANDELSITE.NL 29 © Lode Greven 2020
30 Online Touch Home