Informatie De etappe van het Hertogenpad door en langs de Groote Peel loopt van Heitraksedijk (bushalte) tot Meijel (22 km). Kaart en beschrijving via www.wandelnet.nl/wandelroute/392/ Hertogenpad-etappe-10. De route is deels gemarkeerd. Het is aan te bevelen de gps-coördinaten van te voren te downloaden en/of een kaartje uit te printen. Houd er rekening mee dat tijdens broed- en vogeltrekseizoen delen van het terrein zijn afgesloten (15 mrt – 15 juli en 15 okt – 30 nov). Wil je enkel wandelen door de Groote Peel en niet het hele Hertogenpad wandelen, dan is het zeer aan te bevelen om een andere route te kiezen, omdat de etappe deels door minder fraai landbouwgebied loopt. Goed startpunt is het Buitencentrum van Staatsbosbeheer. Stel je eigen route samen via wandelknooppunten: vvvmiddenlimburg.nl/nl/ wandelroute-planner-midden-in-limburg. Of kies deze route: www.jr-video.nl/wandelpas/Nederland/Limburg/0124.html. Horeca: Buitencentrum De Pelen, bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer, Moostdijk 15, 6035 RB Ospel. ver boven water liggen in het Meermansblaak, een ven waar de wandeling start. Stronken die ook wel peelpuisten, veenstobben of kienhout worden genoemd. Oude bomen die in het veen geconserveerd zijn en bij het afgraven tevoorschijn kwamen. Waar veen is afgegraven zijn vennen ontstaan, en als het water zakt steken de peelpuisten ver boven water. Vijfentwintig jaar geleden was het een lange, droge zomer en ook toen was de Groote Peel al omringd met landbouwgrond, wat het per definitie lastig maakt om de waterhuishouding op orde te houden vanwege tegenstrijdige belangen (natte natuur versus droge landbouwgrond). Steppes De 1400 hectare natuur van de Groote Peel is sinds 1951 in handen van Staatsbosbeheer. Het gebied biedt een afwisseling aan heide, vennen, moerassen, berkenbosjes en In de Groote Peel tref je vooral bijzondere natuur, weidsheid en stilte open vlaktes met pijpenstrootje en grove den. Nederlandse ‘steppes’. Boswachter John patrouilleert met zijn 4x4 pickup-terreinwagen over die grasvlaktes. Het is de derde boswachtersauto tijdens de wandeling. Dat zag je vijfentwintig jaar geleden niet. Gebieden veranderen en soorten komen en gaan, zoveel is ook duidelijk na een gesprekje met boswachter John. Hij weet nog dat de open vlaktes in de jaren zeventig enkel uit hei bestonden. ‘Hei zover je keek, geen enkele boom, geen bosje.’ Hij zag er het laatste korhoen uitsterven en de grauwe klauwier verschijnen. 11 John rijdt verder en de wandeling vervolgt door gele velden en langs hemelsblauwe vennen. In de buurt van het bezoekerscentrum wandelden meerdere gezinnen, maar naarmate je verder het gebied in komt wordt het stiller en stiller. Op de zandpaden hoor je het ritselen van libellen vleugels. Het zijn er veel, sommige zelfs in paringswiel, hoewel de adem van de winter al voelbaar is. Voortdurend vliegen groepjes rietganzen over, in de bosjes roepen kuifmezen en matkopmezen en vlak boven het pad scheert een havikman. Een kleine vuurvlinder landt op een bloem en spreidt de vleugels naar de laagstaande zon. Wat dat betreft is er gelukkig weinig veranderd in vijfentwintig jaar, de journaliste tekende destijds op: ‘De warmte zindert boven de hei, de stilte is enorm.’
12 Online Touch Home