Bart Jansen (85) Vader van Michiel Michiel was een vlotte jongen en werkzaam in een metaalhandel in Purmerend. Hij woonde nog bij ons thuis in Ilpendam en ging in het weekend vaak met de jongens stappen in Volendam. Als het laat werd, bleef hij regelmatig bij een van zijn vrienden slapen. Mijn vrouw en ik grapten weleens dat hij wel mee kon doen met het programma ‘welke bank is dat?’ en die nog zou winnen ook. Toen hij ’s nachts niet thuiskwam, waren we in eerste instantie niet ongerust. Dat gebeurde immers wel vaker. Toen de politie voor de deur stond, dacht ik ‘dit is foute boel’. Dat bleek het ook te zijn. Mijn dochter was op dat moment bij ons thuis, maar onze zoon Arjan zat in Afrika. Hij is meteen teruggekomen naar Nederland. In die week zijn we naar zoveel mogelijk begrafenissen gegaan. Als er meer tegelijk waren, verdeelden we het. Arjan ging dan naar de één en wij naar de andere. Michiel is als laatste begraven op oudjaarsdag. Wij denken nog dagelijks aan Michiel, en helemaal als Ajax het goed doet. Ik ben zelf geen voetbalfanaat, maar Michiel was een fanatiek Ajax fan. Hij ging regelmatig met zijn vrienden naar de wedstrijden. Als ze verloren hadden was hij niet te genieten. Op het werk zat hij de volgende dag dan zelfs aan een speciale tafel, zodat niemand last van zijn humeur had. De laatste tijd zeggen mijn vrouw en ik regelmatig tegen elkaar hoe mooi Michiel het had gevonden dat Ajax nu zo goed speelt. Op de begrafenis zeiden mensen: je moet wel verder. En wij moeten ook verder. Natuurlijk hebben we onze moeilijke dagen, maar we zijn bijvoorbeeld wel gewoon kerst blijven vieren. Op de verjaardag van Michiel leggen we bloemen op zijn graf en branden we een kaarsje bij zijn foto. Ook sturen we nog steeds ieder jaar een kerstkaart naar de ouders van de andere jongens. Door het lot blijf je tenslotte met elkaar verbonden. Ik vind het heel mooi dat de jongens en meiden dit jaar in dit tijdschrift en op tweede kerstdag herdacht worden. Mijn vrouw en ik willen graag iedereen bedanken die ervoor zorgen dat ze na 25 jaar nog niet vergeten zijn, en opnieuw herinnerd worden. Opdat ze nooit vergeten worden.
50 Online Touch Home