Wim Koens (58) werkt al veertig jaar op zijn ‘papkar’. Hij bezorgt de boodschappen bij de inwoners van de Zak van Zuid-Beveland. Velen kennen zijn rijdende winkel als de SRV-wagen, maar zo heet het al lang niet meer. Hoe is het om dit werk nog als enige in Zeeland te doen? door Danielle Steijn-Laing Wim: “Het is mijn roeping denk ik. De band die ik met mijn klanten heb, vind ik onbetaalbaar. Ik doe dit werk nu al veertig jaar en denk zeker nog niet aan stoppen. Dit is mijn leven. Ik hou namelijk wel van een praatje.” Wim was 6 jaar toen hij meeging met z’n vader op de -toen nog- SRV-wagen. “Prachtig vond ik dat. Mijn vader was aanvankelijk bakker en broodbezorger, maar werd benaderd om thuis te bezorgen. Hij vond het niet handig om achter een SRV-wagen aan te rijden met alleen het brood. Dus ruilde hij z’n bestelbus in voor een rijdende winkel. Hij moest helaas stoppen vanwege z’n gezondheid toen hij 62 was. Toen ik 18 was, heb ik het gelijk overgenomen.” Gemakken De wagen waar Wim nu op rijdt, is zo gebouwd dat het helemaal aan zijn wensen en eisen voldoet. Het onderstel is van een MANvrachtwagen. De opbouw is gemaakt door iemand die luxe paardenwagens bouwt. Daarna is er elektriciteit aangebracht en zijn er overal rekjes en handige opbergvakjes ingebouwd. “Het is voorzien van alle gemakken voor mezelf en de klant en alles voldoet aan de strengste eisen. En er zit een flinke motor in”, vult Wim aan, “Pk’s heb je nooit te veel” die graag op de weg zit. In deze wagen, in de auto of op een van z’n sportieve motoren. Praatje Zes dagen in de week rijdt Wim drie verschillende routes langs de ZuidBevelandse dorpen. “Op elk plekje kom ik twee keer in de week, altijd rond hetzelfde tijdstip. Vaak staat men me op te wachten. In elk dorp heb ik mijn vaste klanten, die ik stuk voor stuk ken. En met iedereen maak ik een praatje. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar die sociale contacten zijn voor dit vak heel belangrijk. En het werkt ook andersom; als m’n klant op leeftijd er onverwachts niet staat, ga ik toch even aanbellen om te kijken of er iets aan de hand is.” Vertrouwen “Iedereen vertrouwt elkaar hier. De bakker, die om 7.00 uur het brood komt brengen, heeft gewoon de sleutel van mijn loods. Ik help oudere klanten met betalen. Of ik hang de boodschappen aan de deur. Soms staat de deur voor mij open. Dan breng ik de boodschappen naar binnen. Soms moet ik iets heel anders doen, bijvoorbeeld de jampot opendraaien of de klok verzetten.” Helpende hand De toekomst ziet Wim positief tegemoet, ondanks de toenemende populariteit van de bezorgdiensten van Jumbo en Albert Heijn en ondanks COVID-19. “De situatie van de afgelopen maanden heeft voor mij zeker een positieve kant, het heeft namelijk veel nieuwe klanten opgeleverd. Ik doe al jaren wat de supermarktgiganten pas zijn gaan doen, maar met een extra service: dat praatje en een helpende hand. Klanten hoeven niet eerst elk product online aan te klikken. Bij mij volstaat een appje met een foto van hun boodschappenlijstje. Dan zoek ik zelf hun boodschappen bij elkaar. Anderen lopen zelf met hun mandje door de winkel. Ik kan natuurlijk niet hetzelfde bieden als de grote supermarkten met stuntaanbiedingen en huismerken. Maar ik kan altijd iets bestellen als ik het onverhoopt niet in mijn assortiment heb. Of als iemand zijn bestelling voor een feestje doet, dan kan ik het zelfs gekoeld afleveren.” Geschiedenis SRV In 1966 ontstonden de SRV-wagens, kleine rijdende supermarkten. SRV stond voor Samen Rationeel Verkopen, later zei men dat het stond voor SeRVice. In 1995 werd deze formule opgeheven. De resterende rijdende winkels vallen nu onder Van Tol Retail en Versunie. In de jaren ’70 waren er zo’n 2.000 rijdende winkels. Inmiddels nog minder dan honderd, waarvan 1 in Zeeland. Scheldestromen | winter 2020 17
18 Online Touch Home