de zeedijk bij Westkapelle In de schijnwerpers: Zeeland en dijken. Die combinatie kent iedereen. Sommige dijken hebben iets extra’s voor veel Zeeuwen, zoals de Westkappelse Zeedijk. Ik neem je mee naar deze plek. De dijk waar ik mijn bril verloor. Van mijn gezicht afgewaaid. Wind genoeg. Dat doet me denken: is het eigenlijk een fijne vliegerstek? tekst: Hendrik Meuwese | foto’s: Jeffrey Cats Vanuit Westkapelle rijd ik de dijk op, tien meter omhoog. Bovenop zie ik de Noordzee, schepen en in de verte windmolens. Dat uitzicht heb je op meer plekken langs de Zeeuwse kust. Kijk ik dichterbij, dan zie ik wat anders. Veel zwart. Asfalt. Dat is een uniek kenmerk van deze dijk. Waarom geen gras op de dijk? Stormen op de Noordzee hebben de dijk van Westkapelle goed te pakken. Walcheren is hier een punt dat de Noordzee insteekt. De dijk vangt tijdens een storm sterke golven. Dat vraagt een stevige bekleding. Daarom is hier veel asfalt toegepast. Een grasbekleding is niet sterk genoeg. Bij de dijkversterking in Hansweert is dit ook het geval: aan de Westerscheldezijde is een volledige steenbekleding aangebracht. 20 Scheldestromen | zomer 2025 Van duinenrij tot dijk met asfalt Deze dijk is verzwaard en verbreed tussen 1986 en 1989. De versterking was onderdeel van het Deltaplan. Na die versterking publiceerde Leo Hollestelle voor waterschap Walcheren een boek over de zeedijk - Een dijk van een dijk, De Westkappelse Zeedijk in de loop van de tijd. De eerste kustverdediging was een duinenrij bij het ontstaan van Westkapelle rond het jaar 1000. In 1482 zorgde een binnendijk voor extra bescherming achter de duinen. De kerk en andere gebouwen werden afgebroken om ruimte te maken voor deze binnendijk. De duinen werden na stormvloeden in 1530 en 1532 omgevormd tot een dijk. De binnendijk bleef ook behouden. Ruim honderd jaar later, in 1642, werden beide dijken samengevoegd tot een zeedijk. Niet alleen de plek van de
21 Online Touch Home