afgelopen seizoen ondanks de versterkte degradatieregeling. Belangrijker nog: Nordin gaat weer fluitend naar de trainingen en wedstrijden. Sportieve uitdaging, ‘familiegevoel’ en gezelligheid waren herenigd. Bike4Parkinson Dit familiegevoel laat zich het best omschrijven in de massale VFC-steun aan zijn oom Ed van Mil die aan de ziekte van Parkinson lijdt. “Bij hem is een aantal jaar geleden die ziekte geconstateerd. De vriendengroep van hem (voornamelijk VFC’ers) doet er alles aan om hem te steunen. Zo organiseren ze bij VFC een 7x7-toernooi om geld op te halen. Een paar weken geleden hebben we met een groep van ruim 46 man meegedaan aan Bike4Parkinson, een fietsweekend in Valkenburg met als doel zo veel mogelijk geld in te zamelen. Als je ziet hoe massaal de steun is vanuit de club, geeft dat echt een heel warm gevoel. Uiteindelijk hebben we een schitterend bedrag bij elkaar gefietst.” Nordin van Mil met ambitie terug naar het warme Kwekkernest De familie Van Mil loopt als een rode (lees: zwart-gele) draad door de VFC-geschiedenis. Nu John van Mil zich met 50 jaar lidmaatschap bekroonde tot all-time topscorer is ook zijn zoon Nordin sinds twee jaar weer terug op het ‘Kwekkernest’. “VFC voelt als familie.” Spartpupil De ‘jongste’ Van Mil telg trok de voetbalschoenen voor het eerst aan bij VFC, maar hij werd op 7-jarige leeftijd al benaderd door Sparta. Tot een ‘transfer’ kwam het toen nog niet, maar na een testperiode bij Feyenoord klopten de Kasteelheren weer op de deur. Nordin besloot als 10-jarige de overstap nu wel te maken. “Ik heb bij Sparta alle hoogste jeugdelftallen doorlopen. Een geweldige periode waarin we tegen alle grote clubs speelden. Ik mijn team zaten o.a. Vincent Schippers, Patrick Brouwer en Ian Maatsen Tot de O15 was ik zelfs aanvoerder, maar door een blessure stokte het in de O19. Ondanks dat ik later fit werd, heb ik in dat jaar alleen maar getraind; ik kwam niet meer in de plannen voor. Bij Sparta hield het toen op en ik besloot bij Westlandia mijn carrière voort te zetten.” Westlandia Aanvankelijk startte Van Mil in de O18 van de Westlanders, maar al gauw werd hij overgeheveld naar het eerste dat toen uitkwam in de Derde Divisie. Daar speelde hij, voordat corona Nederland in haar ban kreeg, een half jaar in de basis. “Dat ging erg lekker en ik had het fijne voetbalgevoel weer teruggevonden. Door corona en een trainerswissel verloor ik echter het plezier in voetballen. Als ik naar Naaldwijk reed, dacht ik steeds vaker: Waarom doe ik dit nog? We besloten onderling het contract te verscheuren en een einde te maken aan de samenwerking.” Terug naar de roots Na het avontuur in Naaldwijk zette de student Sport, Marketing en Communicatie een voorlopige streep onder zijn BVO-aspiraties. Hij besloot dicht bij huis weer op zoek te gaan naar het goede gevoel. “In mijn tijd bij Sparta heb ik altijd contact gehouden met VFC. Bijna al mijn vrienden en familieleden zijn VFC’er. Dus er was maar één ding dat ik wilde: terug naar VFC en weer gaan genieten van voetballen.” De overstap naar zijn oude club was succesvol, want in het eerste jaar promoveerde hij meteen naar de tweede klasse. VFC handhaafde zich in het Toekomst “Sportief gezien ziet de inmiddels 22-jarige Vlaardinger nog genoeg uitdagingen. “We hebben een team dat vrij jong is en nog jaren bij elkaar kan blijven. Ik denk dat we nog wel een stap omhoog kunnen maken. Er zijn dus uitdagingen genoeg. Voor wat betreft mijn eigen toekomst zie ik het wel over een jaar of vijf. Ook dan ben ik nog vrij jong om eventueel een stap hoger te maken. Maar voorlopig wil ik hier alleen maar lekker genieten van het VFC-gevoel! Het VFC bike4parkinson team dat afgelopen zomer naar Valkenburg toog om zo veel mogenlijk geld in te zamelen. 13
14 Online Touch Home