Foto: Ron van Oosten veld’ DIE DAG GING IN DE HOEK DE ZON TWEE KEER ONDER Op 10 juni verloor HVC”10 in de nacompetitie van derdeklasser Verburch uit Poeldijk. Een jaar ervoor op de drempel van de eerste klas, een seizoen later degradatie naar de derde. Wat gebeurde er daarna met de 26-jarige Mitchell Bouwhuis? clubmensen hingen bij me aan de lijn. Ik weet nu echt wat een dilemma is.” De tijd liep in een verwarrende stroomversnelling. “De laatste avond, twee uur voor de deadline, besloot ik bij HVC’10 te blijven. Clubgevoel zit diep. Ook met de eis dat er iets moest veranderen in de mentaliteit van HVC’10. Maar door de achterdeur wegsluipen wilde ik niet.” Tranen van boosheid Hij zat met zijn rug tegen de muur in de gang bij de kleedkamer. Buiten hoorde je het dronkemansgezang en het vuurwerk van de Poeldijkse supporters. Het deed pijn aan z’n oren, pijn in het Hoekse hart. Huilend van woede stamelde de Hoekse middenvelder: “We hadden het zo van tevoren afgesproken, CWO had ons nog beelden gestuurd. En we verkloten het hier. Voordat iedereen wakker was, sta je 3-0 achter.” Verwijten klonken over en weer o.a. over onvoldoende inzet. Dat hij zelf de twee Hoekse doelpunten maakte, was voor Bouwhuis niet belangrijk meer. Strandwandeling De ouders van zijn vriendin hebben een strandhuisje. Niet alleen verliefde stelletjes bloeien op bij de rust van aanrollende golven. De zee geeft vergetelheid. Mitchell verwerkte de zure nederlaag die avond door niet over voetbal te praten. Samen met zijn vriendin keek hij op die bloedhete dag naar de ondergaande zon. Die dag ging hij in de Hoek twee keer onder. ‘Aasgieren’ Aasgieren hebben een neus voor makkelijke, lekkere hapjes: hier lag een scorende middenvelder op het presenteerblaadje: 12 goals, 10 assists. Binnen twee dagen meldden zich drie clubs om Bouwhuis over te halen voor een transfer. “De derdeklasser viel af, maar de meest serieuze belangstelling kwam van een Vierde Divisie club. Ik kende de trainer, enkele spelers en de riante vergoeding kon ik best gebruiken. Maar ook medespelers en Slutskyy De creatieve medespeler Kirill Slutskyy bezweek wel voor de kapers op de kust. Hij wilde niet in de derde klas voetballen en de vergoeding die streekgenoot kampioen SC Monster bood, was mooi meegenomen. Mitchell: “Ik neem Kirill niks kwalijk. Hij heeft een ander voetbalverleden en de derde klas ook al meegemaakt. Ook bij Monster heeft hij zijn vrienden in het uitgaanscircuit.” Een zwart begin Het begin van het vorige seizoen was moeilijk voor de Hoekse club. Blessures, schorsingen maar ook door de vormcrisis van Bouwhuis zelf, geeft hij ruiterlijk toe. ”Ik zat in die periode in een dip, op mijn werk en privé. En dat zag je ook aan mijn spel op het veld. Bij de uitwedstrijd tegen CWO stonden mijn ouders en mijn opa niet langs de lijn. Daar had ik moeite mee. Mijn opa volgt alle wedstrijden. Hij hoort bij het voetbalritueel dat mij houvast geeft.” Rituelen Mitchell onthult daarna vaste gewoonten vóórdat hij gaat voetballen. Vrijdag vroeg naar bed, stappen is er niet bij. Op zaterdagmorgen een vaste route door de plaatselijke AH, de volgorde van het aanbrengen van de scheenbeschermers. Dat moet allemaal in orde zijn, voordat hij het veld op gaat. Voetbal op nummer 1 Na uitstapjes naar de jeugd van Westlandia en Excelsior Maassluis keerde Bouwhuis terug naar de Hoek. Hij maakte zijn debuut onder trainer Bert de Best. Intussen speelde hij al meer dan 100 wedstrijden in het eerste. Voor een amateur bereidt hij zich voor als een professional. “Het zal de meeste van mijn medespelers gek in de oren klinken, maar ik visualiseer tevoren alle wedstrijden die ik speel. Ik beeld me in waar ik moet staan als er een voorzet van rechts of van links komt. Dat helpt me echt. Het komt inderdaad vaak uit. Voetbal is echt nummer 1 in mijn leven.” Nieuw begin Sinds begin dit jaar ziet dat leven van Bouwhuis er toch even heel anders uit. Zijn nieuwe vriendin studeert rechten in Rotterdam. Ze kregen onlangs samen een huurwoning in Hoek van Holland toegewezen. De handige Bouwhuis knapte die zelf op. ”Ook dat heeft meegespeeld in mijn besluit. Ik was bij de overgang minstens vier dagen onderweg. Ik weet nu ook dat er een leven naast het voetbal is.” Nacompetities: heerlijke gruwel Er is een hartig woordje gesproken in De Hoek. HVC’10 wil terug naar de tweede klas en het liefst via een kampioenschap. Nacompetities kunnen hem gestolen worden. Die van de degradatie hakte er het meest in. “Vorig jaar was het vervolg een heerlijk toetje. Nu een bittere pil. Ook de nieuwe, gedreven trainer John de Ronde gaat er vol voor. De spelers lijken ook meer gemotiveerd dan afgelopen jaar, maar het blijft allemaal zonde.” Een maand huur Bij het verlaten van zijn huis zegt hij relativerend: “Met een studente in huis ben ik éénverdiener. Die vergoeding van de club die me wilde hebben, was gelijk aan de maandhuur van dit huis. Die was prima van pas gekomen. Maar geld is echt niet alles. Als ik nog een keer hoger kan spelen, wil ik via de voordeur de Rondgang verlaten. Maar alleen met een kampioenschap.” 59
60 Online Touch Home