KIRILL SLUTSKYY: (HVC’10) “Ik LEERDE PINGELEN IN HET AZC” Hoe anders zou voor Kirill Slutskyy de wereld er anno 2022 uitgezien hebben, als zijn ouders rond de eeuwwisseling niet besloten hadden uit Oekraïne te vluchten? Zijn oma bleef met andere familieleden achter. Hij heeft nu bijna dagelijks contact met hen. Kirill spreekt immers nog volop Russisch: “Al denk ik tegenwoordig in het Nederlands.” Zijn familie heeft uit veiligheid Kiew verlaten. Voetballen in het AZC Kirill zat in zijn jongste jaren in drie verschillende AZC’s. “Ik weet er nog maar weinig van. Het was soms chaotisch, maar ik leerde er wel voetballen. Op pleintjes en grasveldjes mocht ik met de grotere jongens meedoen. Daar leer je heel veel van, pingelen bijvoorbeeld.” Westland Zijn vader besloot na de asielprocedures en het AZC-centrum in Westerlee in de streek te blijven en daar was Kirill blij mee. Acht jaar oud meldde hij zich bij FC ’s-Gravenzande en daar zag men al snel zijn grote voetbaltalent. Hij doorliep vlot alle selectieteams en werd gescout door ADO en Sparta. vrijheid “Ik werd echter steeds afgetest. Maar ik zou ook nooit profvoetballer geweest kunnen zijn. Je moet er teveel voor opzij zetten. Ik hou van mijn vrijheid en ik wil ook leuke dingen doen. Hij haalde heel jong het eerste van de hoofdklasser en een mooie voetbaltoekomst lag open. Te laag niveau “Maar toen ik geblesseerd raakte, ging het mis. Ik kwam in het tweede en later zelfs het derde elftal terecht. Dat was echt een niveau te laag, waardoor ik het plezier in voetballen verloor.” Hij maakte één jaar de overstap naar vv Maasdijk. “Een beregezellige club, hoor, maar ook daar speelde ik een niveau te laag. Toen Dylan Bogaards naar HVC’10 ging, vroeg hij of ik meeging.” Linkerspits Dat werd een succesverhaal. Slutskyy die met zijn rechterbeen het liefst op links staat, viel kilo’s af, dribbelt bij HVC’10 dat het een lieve lust is, scoort en vindt technisch begaafde spelers naast zich. “Ik zoek in het veld Jorno Reurink en Badr ben Mohammed graag op. Die voelen me goed aan. We hebben nu een ideale voorhoede. Jammer dat Sil van Ooijen niet nog een jaartje of twee blijft.” Ingetogen Zo turbulent als zijn leven is geweest, zo rustig gedraagt hij zich in het veld. Hij krijgt als spits behoorlijk wat schoppen, maar pakt nooit geel of rood. “Bij opstootjes zien ze mij niet.” Winnen wil hij altijd. “Zo’n wedstrijd tegen topploeg DSO is schitterend. We waren heer en meester. Dan trek ik een biertje open na afloop en rook ik een peuk. Ach, ik weet wel dat ik best een stapje hogerop kan.” Bouw Hij laat weinig los over zijn beroep in de bouw. “Ik ben nu eenmaal voor de meeste mensen geen open boek.” Daarna maakt hij ineens een eind aan het interview: “En nu moet ik trainen.” Even later staat hij bij de deur van de kleedkamer, trekt aan een peuk. Ik hoor hem in het Russisch denken. “Morgen oma bellen”. 53
54 Online Touch Home