19

zaten. Daar kwam ik dan, het voetballertje van PPSC tussen vedettes die weinig woorden met me wisselden. Af en toe zei Wijnstekers of Mario Been wat. Tussen de trainingen werd er gekaart. Ik verveelde me rot. De voorbereiding ging best goed en ik veroverde een basisplek”. In de derde wedstrijd tegen PSV verloor Feyenoord met 5-1. Carli scoorde de enige goal. Jongensboek niet aan ‘PPSC’er Ron Carli besteed Aanvaller van PPSC speelde met Ruud Gullit bij Feyenoord Vraag tegenwoordig een jongetje of meisje of ze profvoetballer willen worden, dan klinkt een volmondig ja. Niet bij Ron Carli vroeger, maar juist hij maakte de overstap in 1984 van PPSC naar de profs van Feyenoord. Zijn avontuur in de Kuip werd echter geen succes. Hij leverde na een paar maanden zelfs zijn éénjarige contract voortijdig in. Nederlands-Indië Drie jaar oud kwam Ron Carli met opa en oma uit Indonesië naar Nederland. Op het Schiedamse Johann Straussplein schopte hij urenlang een balletje tegen een witte muur. Met links, met rechts: hij wilde tweebenig worden. Op school was hij in elk voetbalpartijtje nadrukkelijk aanwezig. Hij viel op bij één van de leerkrachten, Coen Winkelman één van de sterkhouders van PPSC. “Ik had Ron in klas 4, een rustige, stille jongen. Hij was sterk aan de bal. Ik had meteen door dat hij kon ballen. In het schoolelftal deed hij het liefst alles alleen. We werden met hem zelfs kampioen van Schiedam.” Goalgetter Via school kwam hij terecht bij PPSC. Hij scoorde meteen zeven goals in zijn eerste wedstrijd. De week erna weer zes keer. De voetbalkenners van PPSC waren snel overtuigd van zijn capaciteiten. Op zijn 15e jaar maakte hij zijn opwachting in het standaardelftal. “In de jeugd scoorde ik veel en de stap naar het 1e elftal viel mee, ik mocht lekker mijn gang gaan.’’ Coen Winkelman: “Ron paste zich snel aan: hij liep voorin en keek goed waar de bal kwam. Iedereen accepteerde hem, omdat hij zo goed was. Trainer Arnold Lobman gaf hem vertrouwen en daardoor blonk hij uit.” ‘Voetbalzoon’ Toen Arie Kurver hoofdtrainer werd, groeide Carli uit tot een attractief talent. “Ron was een uitzonderlijke speler. Hij schoot met beide benen even hard, passeerde gemakkelijk tegenstanders en ging vaak op avontuur vanaf de middenlijn. Wij konden goed opschieten en hij werd m’n ‘voetbalzoon’. PPSC bereikte zelfs de 1e klas, destijds het hoogste amateurniveau.” Profvoetballer? Omdat scouts van profclubs de velden afstruinden, bleef de groeibriljant niet onopgemerkt. Kurver vond de tijd niet rijp voor een overstap. De aalgladde aanvaller bleef zelf net zo lief bij ‘PP’ en bewees in volgende seizoenen zijn onmisbaarheid voor de blauwhemden. “Leuk hoor, de interesse van Feyenoord, maar ik vond het helemaal 19 niet erg in Schiedam te blijven voetballen.’’ Een nieuwe kans Carli maakte een geweldig seizoen 1983-84 bij PPSC mee en Feyenoord deed opnieuw een poging hem te strikken. Andere clubs toonden ook belangstelling. “Als ik dan toch zou kiezen voor profvoetbal, wilde ik naar Feyenoord. Ze waren net kampioen geworden met Johan Cruijff.” Introvert Als verlegen jongen kwam hij terecht tussen ‘machomannen’ als Ruud Gullit, Johnny Rep en Joop Hiele.” Ervaren spelers, die niet om een woordje verlegen Tweede Een blessure speelde hem daarna parten en het ontslag van Libregts betekende een teruggang naar het tweede. “Later werd mijn contract niet verlengd en ik wilde meteen kijken of ik terug kon naar PP. Ik moest wel een baan zien te vinden, want ik had net een appartement gekocht met mijn vrouw.” Amateurclubs stonden in de rij. Hij speelde eerst bij ’s-Gravenzande Sport en na dat jaar vertrok hij naar de Bollenstreek. Kurver was daar ook beland en met Rijnsburgse Boys werd Carli kampioen van Nederland. Hij keerde na zeven jaar terug naar PPSC onder trainer John Kloppers. “Het werd maar één jaar op Thurlede, want de club kwam zijn afspraken niet na. Toch is er maar één club voor mij en dat is PPSC.” Trainer Na zijn afscheid bij PP haalde Eric Gudde Carli als jeugdtrainer bij Excelsior Maassluis. Hij was jaren jeugdtrainer. Zijn laatste klus was samen met Kevin Vink het reserve-elftal van Excelsior M trainen. ,, “Nu ben ik werkloos of zeg maar met voetbalpensioen. Of ik nog ergens instap? Zeg nooit …..’’ Als de unieke linkspoot terugkijkt op zijn voetballeven, zegt hij peinzend: “Ik denk dat ik de ziel van een echte prof miste.”

20 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication