IN DE SPOTLIGHT In de spotlight. ja daar zit je dan en wordt er gevraagd om een verhaaltje over jezelf te schrijven. Om te beginnen was ik helemaal geen carnavalsvierder, ik ben een rasechte Fries en dan weet je het wel stug en dwars. Carnaval begon bij mij toen een vriend van mij Prins werd, en wel Prins Joop die was dat in 1985 dus al een tijdje geleden, de meeste van jullie zullen hem niet kennen. Ik zou zeggen kijk eens op de site van H.C.V. de Weidemennekes en daar staan ze allemaal. Toen was het; kom eens kijken, het is best gezellig, en aangezien wij wel voor een feestje te porren waren zijn we er dus ingerold. Het heeft wel consequentie gehad want onze kinderen Jaap en Sandra zijn nu ook fanatieke carnavalsvierders. Jaap moest ook niets hebben van carnaval, maar doordat hij mijn chauffeur was in mijn regeerjaar 1998 is hij er ook ingerold eerst Raad van Elf en al een aantal keren Adjudant geweest zelfs bij de concurrerende club de Windbuul’n. Sandra heeft haar man o.a. via de carnaval ontmoet alleen bij de verkeerde club (de Windbuul’n) maar ja carnaval verbroederd. In de loop van de tijd ben ik lid geweest van de Raad van 11 en heb ik het tot Vorst geschopt. Ik heb heel wat mooie, rare en buitengewone mensen voorbij zien komen. Het kijken alleen al naar mensen vind ik een leuke bezigheid b.v. mensen die langs de kant staan bij de optocht. Sommige kijken met bewondering naar je terwijl anderen denken, doe normaal. Probeer er maar eens op te letten. Dan staat er ineens een delegatie van het bestuur (de prins keuzecommissie) met de mededeling dat ze vinden dat je maar eens Prins moest worden. Ik heb daar een tijdje over nagedacht en met mijn gezin besproken. En de uitkomst was laten we dat dan maar doen. Ik had in de nadenktijd ook al een paar Adjudanten op het oog en wel Joop Hofste en Bennie Beernink. Bennie is helaas al overleden. De reden dat ik voor het Prinsenschap heb gekozen is wel dat de oud prinsen die ik gesproken had het roerend met elkaar eens waren. Het is een tijd van je leven die je nooit meer vergeet, en dat kan ik nu beamen. Een andere reden was dat ik het een grote eer vond om Prins te worden van zo’n mooi club als de Weidemennekes. Het mooiste van Prins zijn vond ik de aandacht die je krijgt, dat is gewoon geweldig. Na mijn prinsenjaar Prins ben ik Adjudant geworden van Prins Marcel. Adjudant zijn was voor mij een soort afkickjaar, je kreeg niet alle aandacht maar je hoorde er wel bij. Ook de muziek heeft een grote rol gespeeld bij de Weidemennekes. Ik heb in diverse bandjes met heel verschillende samenstellingen menig carnavalsavond opgeluisterd. Helaas waren een aantal van deze orkestjes een kort leven beschoren. Mocht er iemand opstaan die zegt ik wil wel een orkestje oprichten ben ik erbij. Door een bewuste keuze ben ik in het bestuur terecht gekomen en bekleed nu de functie van secretaris. We gaan hier proberen de gezelligheid en saamhorigheid in stand te houden c.q. te verbeteren. Al met al ben ik dus al ruim 35 jaar lid van deze leuke club en was ook altijd wel te vinden voor sketches, toneelstukjes en noem maar op. Meestal tot grote hilariteit van de toehoorders, ik noem alleen maar de klingelbuuln, vraag een oudere maar eens wat dat was. En vorig jaar nog als opa flodder met de NS pet en fluit in een rolstoel. Carnaval is voor mij een leuk feestje en een fijne uitlaatklep en ik vind de tradities binnen het gehele carnaval het leukste al is het moeilijk deze instant te houden. Alaaf Piet van der Zee H.C.V. de Weidemennekes 31
32 Online Touch Home