Het favoriete chanson van Léon was dan ook "Ni dieu, ni maître" van Léo Ferré. Hij hield van de Franse chansonniers zoals Brassens, Brel. Ze pasten bij hem. Op het einde van zijn voorzitterschap was Léon trots op het succes van RWS en blij om het voorzitterschap te mogen doorgeven aan dokter Marc Van Hoey. Hij overhandigde hem daartoe symbolisch een grote sleutel. Aan de VUB (Vrijzinnige Universiteit Brussel) gaf hij in november van datzelfde jaar een uiteenzetting aan vrijzinnig humanistische consulenten, dan volgden nog een interview met de toenmalige BRT, een persconferentie in het IPC te Brussel en een uiteenzetting aan de Universiteit Antwerpen. Een kwartaalblad bestond toen nog niet, maar er werd een rapport van de activiteiten aan de leden gestuurd. Naarmate RWS meer en meer groeit, wordt er een kwartaalblad uitgegeven dat door de jaren heen gegroeid is tot wat het nu is. Wie bedacht de naam Recht op Waardig Sterven? Dat was Léon. Het was gewoon een vertaling vanuit het Frans, van "Association pour le Droit de Mourir en Dignité." Wat voor een persoonlijkheid had Léon Favyts? Léon was iemand die tegen een zekere autoriteit was. De oorzaak daarvan is in zijn jeugd te zoeken. Zijn moeder heeft hem zeer streng opgevoed waardoor hij ging rebelleren. De zestiger jaren van de vorige eeuw waren ook een tijdperk van emancipatie, vrijheid en protest. Al vrijwel onmiddellijk na de oprichting van de vereniging kreeg u de assistentie van Hugo Van den Enden. Dat moet toch een grote steun geweest zijn? Inderdaad. Hugo werd vicevoorzitter en is dat jarenlang heel actief gebleven. Hugo Van den Enden, in Antwerpen geboren, studeerde Germaanse filologie en Wijsbegeerte aan de UGent. Hij werd daar later hoogleraar en was een tijdlang covoorzitter van het Raadgevend Comité voor bio-ethiek. In 1995 publiceerde Van den Enden het boek 'Ons levenseinde humaniseren', waarin hij pleit voor een legalisering van euthanasie. In 1996 moest hij omwille van gezondheidsredenen aftreden en heeft Etienne Vermeersch hem vervangen bij het Raadgevend Comité. Een andere belangrijke figuur die ons in de beginjaren kwam versterken, was E.H. Flor Fischer (1936-1998). Flor was een Antwerps priester die in het toenmalige armenkwartier, Sint-Andries, de vzw Home-Info oprichtte die zich inzette voor de kansarmen in het huis De Steenhouwer, en het buurthuis De glattigen dorpel waar mensen tegen een zeer democratische prijs een warme maaltijd konden krijgen. De Steenhouwer is tegenwoordig een CAW (Centrum voor Algemeen Welzijnswerk). In een zaaltje achterin is Huub Drion in de jaren tachtig nog zijn befaamde 'pil', de 'pil van Drion' komen voorstellen. Maakte u toen zelf ook deel uit van het bestuur? Wat was uw beroep? Ja, ik ben nu trouwens nog altijd bestuurslid. Ik werkte toen als bediende bij het Ministerie van Landbouw in Brussel. Welke vooraanstaande figuren hebben in de loop der jaren deel uitgemaakt van het bestuursorgaan? Heel wat belangrijke personen: filosofen, schrijvers, parlementsleden, artsen, leden van ouderverenigingen, zelfs een priester... hebben in de loop der jaren deel uitgemaakt van het bestuursorgaan en ook niet te vergeten het beschermcomité met meer dan 100 vooraanstaande leden. Hoe ging dat in die eerste dagen, maanden, praktisch in zijn werk? Waar werd er bijvoorbeeld vergaderd? De eerste vergaderingen vonden plaats in het appartement in de Somersstraat, later in een klein zaaltje op het toenmalig adres van De Steenhouwer en nog later in de Constitutiestraat. Via berichten in de media deden we aan ledenwerving. Er bestond toen nog geen digitale wereld, dus Léon gebruikte aanvankelijk een gewone typmachine voor de administratie, later werd dat een elektrische en tenslotte een computer. Hij deed toen al het administratief werk alleen. Lidkaarten werden zelf ontworpen. Op vraag van de leden in meerdere talen zelfs: Frans, Duits, Spaans voor verblijf in het buitenland. De lidkaart is verschillende keren verbeterd. Het ledenaantal steeg naar zeker zevenduizend mede doordat het maatschappelijk draagvlak voor een zelfgekozen levenseinde groter werd. Hoe hebt u die eerste jaren zelf ervaren? Was het soms hectisch? Stond u volledig achter de keuze van uw echtgenoot? Luisterde hij naar uw advies? Het antwoord daarop is volmondig "Ja". Als er problemen waren, bespraken wij dat 's avonds samen. Ik lette er ook op dat de inwendige mens van de vrijwilligers versterkt werd door hen 's middags een lunch aan te bieden en Léon zorgde dan voor een 'roseetje' erbij. (lacht). 10
11 Online Touch Home