De Joden erkenden dat Mohammed gelijk had. Vervolgens vroeg hij hun: “Wil je me nu de waarheid vertellen, als ik je iets vraag?” Na opnieuw een bevestigend antwoord te hebben ontvangen, vroeg hij: "Wie zijn de mensen van het hellevuur?" Volgens een hadith antwoordden ze: "We zullen een korte tijd in het (helle)vuur verblijven en daarna zul jij ons vervangen." Mohammed zou niets van dit alles hebben: "Jullie mogen daarin vervloekt en vernederd worden! Bij Allah, wij zullen jullie daar nooit vervangen." En nogmaals: “Wil je me nu de waarheid vertellen als ik je een vraag stel?” Na opnieuw een verzekering te hebben ontvangen dat ze dat zouden doen, vroeg Mohammed: "Hebben jullie dit schaap vergiftigd?" Zij gaven toe dat ze het inderdaad hadden vergiftigd. Na gevraagd te hebben waarom, antwoordden zij net als Zaynab bint al-Harith: "We wilden weten of je een leugenaar was, in in dat geval zouden wij je kwijtraken, en als je een Profeet bent, dan zou het gif je geen kwaad doen."65 De roofbuit van Khaybar Toen Khaybar eenmaal veroverd was, werd het tijd om de buit te verdelen. Aisha herinnerde zich, dat zodra de Moslims de Khaybar-oase binnenkwamen, zij het uitriepen: "Nu zullen we onze dadels opeten!"66 Een van de Moslimstrijders, Dihya bin Khalifa, kwam naar Mohammed en zei: "O Allah's Profeet! Geef mij een slavin uit de gevangenen." De Profeet van de Islam handelde welgevallig en vertelde Dihya: “Ga en neem een slavin voor jezelf.” Dihya koos een vrouw genaamd Safiyya bint Huyayy.67 Safiyya was de dochter van Huyayy bin Akhtab, die de Joden van de Banu Qurayzah ertoe had gebracht hun bondgenootschap met Mohammed te verwerpen. Mohammed had Huyayy samen met de rest van de mannen van de Qurayzah gedood. Safiyya's echtgenoot was Kinana ibn Rabi, die net was gemarteld en vermoord door de jihad strijders. Eenmaal gevangen genomen, had ze de aandacht gekregen en de bewondering opgewekt van de krijgers van Islam gewonnen, die tegen hun Profeet zeiden: "We hebben geen vrouw gezien zoals zij onder de krijgsgevangenen."68 Een man voegde eraan toe: "O Allah's boodschapper! Je hebt (de vrouw) Safiyya Huyai aan (de Moslimstrijder) Dihya gegeven en zij is de belangrijkste minnares (onder de dames) van de stammen van Quraiza en An-Nadir. Zij behoort aan niemand anders toe dan jou (Mohammed)”69 Mohammed riep toen vervolgens Dihya en Safiyya op. Toen de Profeet van Islam Safiyya zag, zei hij tegen Dihya: “Neem een andere slavin (voor jezelf) dan zij onder de gevangenen." Mohammed liet haar toen onmiddellijk vrij en trouwde zelf met haar – aangezien ze ermee instemde zich tot de Islam te bekeren, was ze in staat om boven de positie van slavin verheven te worden. Die avond was Safiyya gekleed als een bruid en werd er haastig een bruiloftsfeest geregeld. Toen ze uit Khaybar vertrokken, stopte Mohammed de karavaan zodra ze uit de oase waren. Hij zette vervolgens een tent op, en consumeerde het huwelijk met Safiyya (had gemeenschap met haar).70 In de traditie werden de gevoelens van deze vrouw niet vermeld; gevoelens die ze als vrouw moet hebben gehad, waarbij ze op een enkele dag weduwe werd, daarna als slavin gevangen werd genomen, vervolgens weggegeven aan een jihadstrijder, en vervolgens weer weggegeven aan de Profeet van Islam als een oorlogstrofee, en daarbij ook nog eens gemeenschap moest hebben met de Profeet van Islam. 110
111 Online Touch Home