afstaon aon Onzen Lieven Heer, en wè iedereen nie gegeven was.., hij kosset goed betaolen ôôk. Verders had ie kender genog die 't geboer kosse overnemen. Zôô vertrokken dan op zekeren dag de twee van Dunnekes onder begeleiding van Heerôôm Peter richting Leuven. Maonden lang wier d'r in Gôôl nog over gesproken, en as 's Zondags vadder Jan van Dun nao de liste mis in de herberg „St. Jacob" of in „De Doelen" z'n glas bier ging drinken, en d'n brief liet zien dè unne Kapittelheer van Beek 'm was komen brengen…..dan zweeg iedereen en keken meej grôôte ôôgen naor de haonepôôten die op 't papier stonden gekrabbeld. En as Jan d'n brief dan vur laas…wiessen ze hillemaol nie waor ’t schaaide………Waor had van Dun dè geleerd..…? Mar van Dun liet ze zôô wèès dè heerbruur Peter 'm zis keer vurgelezen had……., daor han ze niks meej te maoken. Zoo gingen d'r. wir jaoren vurbij. Op unne Zondagse mèèrgen zagen de misbezuukers in de kerk twee stadse jonge heren tussen vadder en moeder van Dun zitten. Zagen ze 't goed... werechtig, dè waren Arjaon en Vincent! Naa witte hoe dè gao in 'n dorp. Van Dun had nergens over gesproken... niks verteld in St. Jacob... en binnen 't uur wiesset iedereen in Gôôl te vertellen... Arjaon en Vincent van Dun waren terug gekomen van 't seminarie... ginne wonder dè d'n pastoor de liste twee weken zôô smerrig gekeken had... ! Wie stuurt d'r naa ôôk twee tegelèèk vur pastoor weg... ze hadden 't wel gedocht... De wèèreld zaat er in..... Bij van Dun thuis spande 't as 'n oordeel. Onderwegen hadden de geburen vriendelijk tegen de jongens geknikt; ze hadden vriendelijk en bleu terug gegroet, mar vadder van Dun was stuurs dur gestapt... hij had zunne mond nie opengedaan. Mar thuis moest d'r uit... „'t Is schaand Arjaon... 't is schaand Vincent... ge staot te schaand vur men en hil de familie... 't heej gruwelijk veul geld gekost... en naa isset nog niks meej jóllie..." nèèg trapte van Dun tegen de kiest meej d'r spullen... „Vurzichtig vadder".., zeej Arjaon... „Vurzichtig, vurzichtig... maok leeg zekkoe...". Arjaon en Vincent bukten deejmoedig en staopelden de boeken op de vloer. „Vort", snaauwde van Dun... „ruimt diejen rommel op, die hedde niemer nôdig... en wè leej daor op d'n bôjem van de kiest... ?" „Des m'n viool vadder..." antwoordde Arjaon vurzichtig. Van Dun's wenkbrouwen zakten op z'n neus. „Ge zèèt toch nie van plan Arjaon om daor hier op te speulen... Ge zèèt toch nie van plan om as unne heyden langs de deuren te gaon, of te speulen op kermissen..: ! ?" Godeke van Dun, 'n aauwere zuster van Vincent en Arjaon kwaamp er tussen. „Och vadder, ge mot nie zôô te keer gaon, 't Is naa toch zôô, en 't schèènt desse vur pastoor nie in de wieg zen geleej. Mar kunde gij echt viool speulen Arjaon?" Arjaon knikte en greep 't instrument. „Alleej, spult dan eens Arjaon..." en Godeke maokte kwiek 'n paar daans-paskes. „Dè hek naa sjuust nie geleerd Godeke..." Dan spant ie de snaoren, grapt d'n strèèkstok en zingend klinkt 'n devoot melodieke over d'n herd. Godeke laacht bewonderend. „Des toch schôôn gedaon Arjaon" Vadder van Dun loert dur de raomen of de buurt nie löstert en verdwijnt dan in d'n stal. Geleidelijk aon keerde de rust terug in de familie. Pastoor van Dun had er d'n normaole gang wir in gekregen; neef Vincent wier schoolmister in Riel, en Arjaon die zunne buik vol had van de wetenschap ging in 't vak bij Mr. Caatsballemaker Geert van Beeck.Mar och èèrum diejen Arjaon... z'n haanden stonden glad verkeerd en z'n vingers waren vuls te slap om de bollen vol te frutten meej koeihaor. Die vingers waren enkelt geschaopen om vioolsnaoren af te taasten: en zunne kop stond enkelt naar de 9
8 Online Touch Home