Jaargang 11 – editie 1 – april 2012 Het bestuur vlnr Lid Secretaris: Voorzitter: Penningmeester: Lid: Lid: Lid: Ton van Dun Robert van Dun Eugène van Dun Jan van Dun Hennie van Dun Ad Potters- van Dun Ton van Dun tel..033-4942623 tel. 0411-683427 tel. 076-5016095 tel. 06-45092691 tel. 076-5650635 tel. 076-5611426 Contributie of donateurschap voldoen op Rekeningnummer van de FVS van DUN: 17.48.88.252 t.n.v. F.V. Stamboom van Dun te Etten-Leur. Onze contributie is slechts 15,- euro per adres per jaar. Indien u tijdens het lopende jaar lid wordt betaald u een evenredig deel. www.vandunstamboom.nl De site waarin allerlei verhalen en foto’s te zien zijn. INHOUD. Adverteerders Bestuur/Inhoud/Colofon Van de Voorzitter Vervolg verhaal Jan de Waard Voorstellen nieuw bestuurslid DNA van de Turnhoutse tak van Dun(ne) Familiedag 10 jarig bestaan Flaestoren in Esbeek Contributie en familiezaken Adverteerders Redactie: Vormgeving: pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. Hennie van Dun Eugène van Dun Patricia van Dun 3 _______________________________________________________________ 2 3 4 4 7 8 12 13 14 15
Van de voorzitter, OP de laatst gehouden algemene leden vergadering, heeft Ton van Dun uit Sassenheim, zie zijn voorstelling verderop in dit blad, zich als aspirant bestuurslid aangemeld, zijn definitieve beslissing heeft hij eerst later genomen. Wij, het bestuur, heten hem van harte welkom, echter de benoeming hangt, formeel, af van de stemming op de jaarvergadering. Wij zullen zijn kandidatuur van harte aanbevelen. Tussentijds betrekken wij hem als zijnde een bestuurslid in alle bestuursvergaderingen. De verwachting is dat u, alle leden, of een meerderheid, het met onze keuze eens zal zijn op de eerst volgende Algemene Leden Vergadering. Ton is in elk geval van harte welkom. Die algemene vergadering, 8 september a.s. zal een speciale zijn, we gaan naar België, zie het programma. Het belooft , door Ton uit Ulvenhout georganiseerd, een zeer speciale en andere familiedag te worden. Tot ziens op de familiedag. Eugène Jan de Waard (het vervolg) Het leed, andere landgenoten toegebracht, voelde hij als een persoonlijk leed. De vervolgingen van de Joodse mensen, het executeren van gijzelaars, het fusilleren van die honderden Nederlandse mannen, dat alles sloeg wonden in zijn hart. Ik herinner mij, dat hij mij, na zo'n massa-executie eens kinderlijk verbaasd vroeg: „Begrijp jij nu, dat de wereld nog draait?" Af en toe scheen het of de sours snel opeenvolgende gruweldaden hem geheel terneer zouden slaan, maar steeds wist hij boven de druk uit te komen. En hij werkte door, harder, onverbiddelijker. Inderdaad, hij heeft gewerkt tot voor hem de nacht viel. Misschien was hij toen moegestreden en bracht de dood hem de rust, die hij zichzelf nooit had gegund. Hij was er de man niet naar om te rusten, nog minder om een taak half te volbrengen. Wat hij aanpakte deed hij goed. De dagtaak, die hij zich had gesteld, begon 's morgens in alle vroegte, soms op een tijdstip, waaraan slechts zeer weinigen er aan dachten — of: behoefden — het bed te verlaten. En hij werkte door tot laat in de avond, als het nodig was tot in de nacht. Indien het paste in zijn schema, dat hij voor die dag had opgemaakt, gebruikte hij de lunch; schikte het hem nie t , dan s loeg hi j de lunch over . Hi j klaagde daarover nooit, vroeg ook nooit. Maar kwam hij tijdens een van zijn vele bezoeken bij een ingewijde, die van zijn druk leven wist en die hem ineens wat voorzette, dan was hij intens dankbaar. Dan glinsterden zijn ogen en lachte zijn mond. Want hij was sterk ontvankelijk voor har4 _______________________________________________________________
telijkheid en medeleven. Echter — en di t tekende zijn gehechtheid aan zijn ouders, zijn zus ter en zi jn broers — met het avondeten probeerde hij thuis te zijn, in de ouderl ijke woning, waar hij zich gelukkig voelde in de stille beslotenheid van de huiselijke kring. Het heeft hem veel verdriet gedaan, dat, vooral de laatste moeilijke maanden voor de bevrijding, de omstandigheden hem zo ver van huis hielden. Maar hij wist, dat het niet anders kon; voor zijn eigen veiligheid en, dat was voor hem het doorslaggevende, voor de veiligheid van die meer dan honderd jongemannen, die aan zijn hoede waren toevertrouwd en voor wie hij zich verantwoordelijk voelde. En die hem kenden als: Jan de Waard; deze naam had hij zich gekozen in de bezettingstijd. En onder die naam is hij steeds bekend gebleven, ook later, toen hij reeds commandant was van 1-11-3 R.I. te Brielle en de schuilnamen plaats hadden gemaakt voor de eigennaam. „Jan de Waard", voor zijn vrienden uit de illegale tijd; „commandant De Waard" voor de manschappen van de 18de Compagnie B.S.- S.G., waarvan hij de stichter was. Voor beiden: de man tot wie je je kon wenden als er iets was fout gegaan, hoe dan ook; die je hielp als je in moeilijkheden zat, die je met een enkel woord en gebaar op je gemak stelde, als je niet goed wist hoe je het hem zou vertellen; de begrijpende vriend, die naast je stond, altijd en die al zijn energie, zolang hij leefde, in dienst heeft gesteld van hen, die hem nodig hadden. En dat zijn er velen geweest. Hij wist dit en die wetenschap drukte hem wel eens zwaar. Zijn bescheidenheid duldde niet dat hij een middelpunt werd, maar zijn hulpvaardigheid en zijn vechtersnatuur brachten hem als vanzelf daartoe. Dat trad sterk op de voorgrond in de laatste maanden voor de bevrijding. Dank zij zijn vaste kern van medewerkers, Johan de Groot, Ton en Emiel, is er bergen werk verzet, maar bij alles gaf Jan de Waard in grote trekken de lijnen aan, hoe het zou en moest gebeuren. Hij liet het dappere trio, dat evenals hij geen vrees kende en dat nooit vroeg naar het „hoe" of, waarom", maar altijd iedere opdracht uitvoerde, veel zelfstandigheid. Doch hij bleef de centrale figuur. Het is hem meermalen kwalijk genomen, dat hij te veel zelf deed en te weinig aan anderen overliet. Hij verdedigde zich dan: Ja, je hebt gelijk; maar als het mis gaat, zou ik mezelf nooit kunnen vergeven, dat ik dat zaakje niet heb opgeknapt". Hij was trots op zijn medewerkers en als zij bijv. een wapentransport tot een goed einde hadden gebracht of zich op een andere wijze verdienstelijk hadden gemaakt, voelde hij zich en was hij ook even gelukkig als zij. Het is niet mogelijk over Jan van Dun te schrijven en over Jan de Waard te zwijgen. Maar schrijven over Jan de Waard is ook schrijven over de 18de Compagnie B.S.S.G. Want die twee zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden, evenals 1-11-3 R.I. — voor ons gevoel — niet meer 1-11-3 R.I. was, toen Commandant Van Dun door de dood was weggenomen. Hij heeft voor de 18de Compagnie verdienstelijk werk gedaan; zijn talenten op organisatorisch gebied heeft hij daar ten volle kunnen ontplooien. Hij wist en durfde in te grijpen op het juiste ogenblik, zonder aanzien des persoons; hij was iedere situatie volkomen de baas. Meesterlijk soms leidde hij de vergaderingen van zijn kring van medewerkers, waar niet altijd eenheid van gedachte heerste. Zoveel mensen, zoveel zinnen. Maar Jan de Waard wist eenheid te brengen in het geheel. Zijn Compagnie had een goede naam in het bataljon. Het was dan ook met te verwonderen, dat hij uit meer dan twintig compagniescommandanten kort na de bevrijding werd gekozen _______________________________________________________________ 5
om de eerste compagnie Light Infantry van Gewest 14 te formeren en daarover het commando te voeren. Hij aanvaardde die opdracht, na rijp beraad. En toen hij eenmaal had gezegd: Het is goed, ik neem het aan, wisten zijn superieuren, dat de zaak in orde zou komen. Hi j heeft hen niet teleurgesteld in die verwacht ing; er zijn ui t - spraken van militaire chefs te over om dit te bevestigen. En zoals hij eens, met vaste hand, van uit 'het patriciershuis aan de Schiedamse singel 237, de woning van mr. Abr. v. d. Hoeven, zijn compagnie B.S.-ers bestuurde, zo bestuurde hij de laatste maanden van zijn leven de eerste compagnie van het toen in oprichting zijnde !1-3 R.I. Er zijn verscheidene beschrijvingen te geven van Jan de Waard en Jan van Dun: op vergaderingen in de bezettingstijd, bij de geheime wapeninstructies, op feestavonden, als gastheer, als soldaat, als organisator — een greep slechts uit vele mogelijkheden. Maar vooral zal hij bij de honderden, die onder hem en met hem hebben gediend bl ijven voortleven als een voor treffelijk commandant en een goed vriend. Hij heeft nooit naar populariteit gestreefd, maar hij was populair door zijn grote beminnelijkheid. Bij hen, die onder hem dienden, genoot hij een onbegrensd vertrouwen. Want hij was niet commandant krachtens zijn aan - stelling, maar krachtens zijn persoonlijkheid. Hij kwam op voor zijn manschappen. En al was het bekend, dat commandant De Waard en Commandant Van Dun alles in het werk zou stellen om iemand te helpen, slechts enkele ingewijden hebben geweten hoe hij, soms dag in dag uit, zijn tijd gaf voor en aan anderen. Met vaste hand bestuurde hij zijn compagnie B.S.ers vanuit het patriciershuis a. d. Schiedamschesingel 237." Ja, hij heeft gewerkt zolang het voor hem dag was. Zichzelf nooit ontziende. Hij wist zich volkomen weg te cijferen als het om anderen ging. En er zijn er, die het eerlijk en met dankbaarheid zeggen: Commandant Van Dun heeft mij geholpen, zoals mij nog nooit iemand heeft geholpen. Het gebeurt mij, dat ik oude 8.S.-ers ontmoet, die nooit zullen nalaten te vragen: Hoe gaat het met de familie van Dun, hoe gaat het met z'n verloofde? Dat vragen zij om Jan, van wien zij hielden. Hij kende de omstandigheden, waarin zijn manschappen verkeerden; hij kende hun moeil ijkheden, hun fouten en hun gebreken. Hij onderhield hen daarover, 6 _______________________________________________________________
maar hij wees hen ook de weg om uit de moeilijkheden te geraken. Dat kon hij doen omdat hij, geestel ijk gesproken, nooit met lege handen kwam; hij had iets te geven. ……………………………… Daarom bond hij zijn manschappen aan zijn persoon. Je klopte nooit tevergeefs bij hem aan. Vier dagen voor zijn dood kwam hij 's avonds laat bij mi j . Iemand van mi jn compagnie zi t diep in de narigheid, ik ga niet weg voor wij een oploss ing hebben gevonden" . Om ha lf vie r 's nachts was de zaak opgelost en ging hij slapen. Om acht uur precies was hij weer bij zijn compagnie. De nacht tevoren had een ander geval hem van zijn nachtrust beroofd. Dat was Jan de Waard. Dat was Jan van Dun. Een lichtend voorbeeld voor ons allen. Augustus 1946. H. J. de Voss van Haeften. (volgende keer in Dundoenerij wederom het vervolg) --------------------------------------------Hierbij stel ik mij als nieuw bestuurslid van de Vereniging aan U voor. Ik ben Ton van Dun, oud 62 jaar en woonachtig in Sassenheim. Ik ben (sinds 1977) gehuwd met Annelies, samen hebben wij 3 dochters (Lisette, Ilse en Linda) en 5 kleinkinderen. In augustus wordt ons 6e. kleinkind verwacht. Na mijn militaire dienstplicht te hebben vervuld bij de Koninklijke Landmacht (lichting 1968-1) ben ik vanaf 1969 tot 2006 werkzaam geweest bij de politie, o.a. bij de Rijkspolitie Dienst Luchtvaart op Schiphol. In oktober 2009 heb ik, na 40 jaar bij de politie werkzaam te zijn geweest, gebruik kunnen maken van een speciale regeling en afscheid genomen van de organisatie. Vanaf die datum vul ik mijn tijd met zaken als samen met Annelies oppassen op de kleinkinderen, enkele dagen per week vervoer van kinderen naar speciaal onderwijs bij een taxibedrijf, sporten (badmintonnen), tuinieren en andere (leuke) dingen, kortom tijd te kort dus. Ik hoop mij als bestuurslid verdienstelijk te kunnen maken bij de Vereniging en hoop U te treffen op de eerst volgende vergadering/bijeenkomst. Vriendelijke groet. Ton van Dun. 7 _______________________________________________________________
DNA van de Turnhoutse tak van Dun(né) Bij de Universiteit van Leuven bij de afdeling Activiteitencentrum Forensische Genetica heeft Jan van Dun uit Etten-Leur als vertegenwoordiger van de Turnhoutse tak van Dun(né) via Familiekunde Vlaanderen een DNA test laten doen. Eenzelfde test had Jos van Dun uit Beerse al eerder laten doen voor de Goirlse tak. Uit de test van Jan bleek dat de Turnhoutse tak behoort tot de Y chromosoom haplogroep R1b1b2a2. Dit is een van de ondergroepen van R1b. Doel van de test was een inzicht te krijgen in de herkomst en verspreiding van de voorvaderen van de genoemde Turnhoutse tak. Deze groep komt in een hoge frequentie voor in West-Europa en kent ook een bescheiden verspreiding doorheen de rest van Eurazië en ook in het Centraal-Westerse deel van Afrika. Onze subgroep is ten vroegste 10.000 jaar geleden afgescheiden van de hoofdgroep. Traditioneel wordt aan onze groep een Paleolithische oorsprong toegewezen waartoe in de populaire media de Cro Magnon mensen behoorden die na de laatste ijstijd vanuit het Iberisch schiereiland en meer specifiek vanuit Baskenland zich richting West-Europa verspreidde. Een recente studie toont echter de mogelijkheid aan dat de geografische verspreiding van de genetische diversiteit een verspreiding aanduidt van een enkele bron in het Nabije Oosten via Anatolië en dit tijdens het Neo-Lithicum. Het voorkomen van de meest frequente sub halogroep in West-Europa zou daarom het resultaat zijn van de migratie die de agricultuur en veeteelt hebben geïntroduceerd vanuit het Midden-Oosten. Het laatste woord over de geschiedenis van deze sub-halogroep is daarmee nog niet gezegd. Ik heb deze tekst overgenomen uit het boek van het DNA project 2010 van Familiekunde Vlaanderen van Marc van den Cloot. Het artikel gaat nog verder en we zien dat er nu al 6 subgroepen van R1b voorkomen. Ondanks hun hoge frequentie in West-Europa is er nog maar weinig wetenschappelijke informatie over hun oorsprong en verspreiding. Op basis van de laatste wetenschappelijke studies (2010) is duidelijk dat de hoogste frequentie van R1b1b2a1 voorkomt in Denemarken en Friesland en sterk daalt naar het zuiden. In Nederland wordt de frequentie geschat op 37% en in Frankrijk nog maar 8% van de mannelijke bevolking. De verspreiding van onze groep R1b1b2a2 is juist tegenovergesteld In Noord-Italië is 35% te vinden evenals Zuid-Frankrijk met 32%. In Denemarken is er zelfs niets meer van te vinden. Het DNA project van Leuven is dan ook een bijzondere mogelijkheid om meer te weten te komen over de verspreiding. 8 _______________________________________________________________
Bij onze Turnhoutse tak is van 5 gebieden het % bekend. In Noord-Brabant vormen zij 30% van de bevolking, in de Kempen 32%, in Vlaams en Waals Brabant 38 %, in Antwerpen 27% en in Mechelen ook 27%. Onze Turnhouters zijn dus sterk vertegenwoordigd. Dit in tegenstelling tot de Goirle tak die behoort tot de groep I1 met SNP M 253. Wij kennen hiervan slechts een vergelijking met de Turnhoutse groep van plaatsen gelegen in het oude hertogdom Brabant. Goirle scoort 11,41 % en Turnhout 21,54 % . Goirle stamt af van Zuid-Scandinavië. Binnenkort kunnen de resultaten verwacht worden van een derde onderzoek van de Universiteit van Leuven ,waaraan ook Jan en Jos hebben deelgenomen. Op basis van de resultaten van het onderzoek van mijn Y-chromosoom ben ik een lid van haplogroep R1b, een afstamming gedefinieerd door een genetische marker M343. Deze haplogroep is de eindbestemming van een genetische reis die ongeveer 60.000 jaar geleden begon in Afrika met een oude Y-chromosoom marker die M168 wordt genoemd. De wijd verspreide marker M168 kan teruggebracht worden naar één enkel individu, de EUR Aziatische Adam. Deze Afrikaanse man leefde rond 31.000 à 79.000 jaar geleden en is de gemeenschappelijke voorvader van elke niet-Afrikaanse persoon die vandaag leeft. Zijn nakomelingen verlieten Afrika en werden de enige afstammingslijn die deze reis uit het thuiscontinent van de mensheid overleefde. De bevolkingsgroei tijdens de Oude Steentijd kan ervoor gezorgd hebben dat de M168-lijn nieuwe jachtgronden opzocht die cruciaal waren voor zijn overleving. Een periode met een vochtig en gunstig klimaat had de woongebieden van vlaktedieren uitgebreid, zodat deze nomadische volkeren wellicht eenvoudigweg hun voedingsbron zijn gevolgd. Verbeterde werktuigen en rudimentaire kunst dook tijdens hetzelfde tijdperk op, wat wijst op veranderingen in denkpatronen en gedrag. Deze verschuivingen kunnen versneld zijn door een genetische mutatie die de nakomelingen van de EUR Aziatische Adam een cognitief voordeel gaven over andere menselijke afstammingslijnen die toen leefden, maar nu zijn uitgestorven. Zo'n 90 tot 95 percent van alle niet-Afrikanen zijn afstammelingen van een afsplitsing van deze migratie uit Afrika, die gedefinieerd wordt door marker M89. M89 verscheen 45.000 jaar gelden voor het eerst in Noord-Afrika of het Midden-Oosten. Het ontsprong uit de oorspronkelijke M168 afstammingslijn van de EUR Aziatische Adam, en definieert een grote inlandse migratie van jagers die de uitdijende grasland en het wild volgden naar het Midden-Oosten. Veel mensen van deze afstammingslijn bleven in het Midden-Oosten, maar anderen gingen verder en volgden de grasvlakten via Iran naar de uitgestrekte steppen van Centraal_______________________________________________________________ 9
Azië. Kudden van buffels, antilopen, mammoeten en ander wild zetten hen er vermoedelijk toe aan om nieuwe grasvlakten te verkennen. Omdat een deel van het water op aarde bevroren was in massieve ijsvlakten, strekten de steppes zich uit van oostelijk Frankrijk tot aan Korea. De grasland-jagers van de M89afstammingslijn reisden zowel naar het westen als naar het oosten over deze steppesupersnelweg en bevolkten uiteindelijk een groot deel van het EUR Aziatische continent. Een groep van de M89-nakomelingen trok vanuit het Midden-Oosten naar het noorden, naar Anatolië en de Balkan, en ruilden hun vertrouwde grasvlakte voor bossen en heuvels. Hun aantallen waren vermoedelijk erg klein, maar de genetische sporen zijn vandaag nog terug te vinden. Zowat 40.000 jaar geleden werd er in Iran of zuidelijk Centraal-Azië een man geboren met een unieke genetische marker, bekend als M9, die ontsprong vanuit de M89-groep. Zijn nakomelingen zouden de volgende 30.000 jaar een groot deel van de planeet gaan bevolken. De meeste bewoners van het noordelijk halfrond kunnen hun wortels terugbrengen naar dit ene individu. Zowat alle Noord-Amerikanen en Oost-Aziaten hebben de M9marker, net als de meeste Europeanen en veel Indiërs. De haplogroep die door de M9marker gedefinieerd wordt, K, is bekend als de EUR Aziatische Clan. Deze grote afstammingslijn verspreidde zich gradueel. Seizoen jagers volgden de kuddes oostwaarts langs de uitgestrekte gorder van EUR Aziatische steppes, tot de massieve gebergten van zuidelijk CentraalAzië hun weg blokkeerden. De Hindu Kush, de Tian San, en de Himalaya, die tijdens die ijstijd nog groter waren, splitsten de oostelijke migratie. Deze migraties doorheen de streek van de "Pamir-knoop" zouden later duidelijk blijken uit bijkomende genetische markers. Marker M45 verscheen 35.000 jaar geleden voor het eerst in een man die de gemeenschappelijke voorouder van de meeste Europeanen en bijna alle Amerikaanse Indianen zou worden. Dit unieke individu maakte deel uit van de M9-afstammingslijn, die ten noorden van de Hindu Kush in de steppes van Kazakhstan, Uzbekistan en zuidelijk Siberië aan het reizen was. De M45-afstammingslijn overleefde op deze noordelijke steppes zelfs het ijskoude ijstijdklimaat. Groot wild was er in overvloed, maar de jagers moesten zich aanpassen 10 _______________________________________________________________
Leden van haplogroep R zijn afstammelingen van de eerste mensen die Europa op grootschalige wijze koloniseerden. Hun afstammingslijn wordt gedefinieerd door marker M173, afkomstig van M45-voerende Centraal-Aziatische steppejagers die naar het westen trokken. De nakomelingen van M173 kwamen zo'n 35.000 jaar geleden in Europa aan en begonnen onmiddellijk hun dramatische sporen achter te laten. Beroemde grotschilderijen zoals die van Lascaux en Chauvet wijzen op de plotse komst van mensen met artistieke gaven. Er zijn geen andere artistieke precedenten of voorlopers voor hun aankomst. Kort na de aankomst van M173 in Europa stierf de Neanderthaler uit. Genetisch materiaal bewijst dat de Neanderthaler geen voorouder was van de huidige mensen, maar een evolutionair dood spoor. De slimmere mensen van M173 overtroffen wellicht de Neanderthalers in de zoektocht naar schaars voedsel, en leidden zo tot het uitsterven van deze laatsten. De lange reis van deze afstammingslijn werd verder vormgegeven door de aanwezigheid van ijskappen tijdens de ijstijd. Mensen werden gedwongen om te vluchten naar Spanje, Italië en de Balkan. Jaren later, toen het ijs zich terugtrok, trokken ze terug naar het noorden en verspreidden een duurzaam spoor van M173-markers op hun reis. Vandaag komt de M173-marker nog steeds in hoge concentraties voor in Noord-Frankrijk en de Britse eilanden. Het werd daar gebracht door M173-nakomelingen die de ijstijd in Spanje hadden doorgebracht. Leden van haplogroep R1b, gedefinieerd door marker M343, zijn de rechtstreekse afstammelingen van Europa‘s eerste moderne mensen, bekend als de Cro-Magnon. CroMagnons kwamen 35.000 jaar geleden in Europa aan. Ze gebruikten geavanceerde werktuigen van steen, been en ivoor. Juwelen, inkervingen en kleurrijke rots schilderijen wijzen op hun verrassend vergevorderde cultuur tijdens de laatste ijstijd. Toen het ijs zich terugtrok her koloniseerden ze het noorden, waar ze vandaag nog steeds leven. Zeventig procent van alle mannen in Zuid-Engeland zijn R1b; in delen van Spanje en Ierland is dat zelfs meer dan 90%. R1b heeft meerdere sublijnen die nog moeten worden bepaald. 11 _______________________________________________________________
Familiedag zaterdag 8 september. Aangezien onze vereniging dit jaar het 10 jarig lustrum viert , willen wij dit niet ongemerkt laten passeren en heeft het bestuur gemeend er een heel speciale dag van te moeten maken. We gaan daarom dit keer per bus naar het gezellige Mechelen met zijn vele bezienswaardigheden. Programma:. Ontvangst bij Den Engel in Baarle-Nassau met 2 kopjes koffie en assortiment gebak vanaf 10.30 uur. Vertrek per bus naar Mechelen om 11.30 uur. aankomst Mechelen. Om 12.30 uur . Ongeveer 12.45 uur. Vertrek bij het stadshuis om 13.uur voor een 2 uur durende historische stadswandeling onder leiding van een ervaren stadsgids. Hierbij worden bezocht het beroemde stadshuis, de tuin van het paleis van Margaretha van Oostenrijk, de St. Janskerk, en natuurlijk de ook de Romboutskathedraal. Van 15.00 uur tot 16.30 vrije tijd voor bezoek aan een van de vele gezellige terrassen of winkelen. Vertrek 16.30 uur per bus terug naar Baarle-Nassau. Aankomst ongeveer 17.45 uur bij Den Engel waar men ons met een heerlijke consumptie opwacht. Hierna een heerlijk buffet met keuzemogelijkheid. Ongeveer 19.30 uur iedereen hopelijk voldaan huiswaarts In verband met het beperkt aantal plaatsen in de bus zal Uw inschrijving in volgorde van binnenkomst worden behandeld. De deelname kosten heeft het bestuur i.v.m. het lustrum voor iedereen zo laag mogelijk gehouden en bedraagt 17,50 euro per persoon 12 _______________________________________________________________
Fiere toren van staal en hout door Nelly Wouters - Hamers Op landgoed De Utrecht, daar waar het fietspad langs de Dunsedijk ophoudt, komt een uitkijktoren. 'Contrastief meegedacht’. Het heeft allemaal wat Langer geduurd dan gepland, maar de Flaestoren op Landgoed De Utrecht in Esbeek zal dan toch op 13 november 2011 voor het eerst beklommen kunnen worden. Volgens Martje VerhoevenHutten, woordvoerster van het project, hielden de vorst en het rondbreien van de financiën het geheel wat op. Als voorbereiding om de constructie op het landgoed perfect te kunnen plaatsen staat momenteel op het terrein van constructiebedrijf Reijrink in Esbeek de 24 meter hope uitkijktoren. „De hele toren is grotendeels handwerk", vertelt Verhoeven. “Bijna alle onderdelen zijn uniek en moeten in verschillende hoeken worden gemaakt en gemonteerd. Naast een vakkundige voorbereiding in de vorm van ingewikkelde berekeningen en gedetailleerde tekeningen vereist de bouw van deze toren veel flexibiliteit, nuchter denkwerk en speciale driedimensionale meetapparatuur om een grote berg hout en staal tot een schitterende toren en een uniek uitkijkpunt te makers." Zaterdag werd door de Esbeekse Houthandel Van Dal als proef een boom tegen de stalen toren geplaatst. De Douglasbomen afkomstig van landgoed De Utrecht wegen ieder 3000 kilo. „ Dat komt doordat ze gewaterd zijn, in het Goorven. Dat is een natuurlijke manier van conserveren", aldus Jan van Dal. “Ze worden wat lichter als ze straks zijn uitgedroogd. We hebben zaterdag de stam op maar gemaakt, contrastief meegedacht. Door middel van de telescoopkraan is het met een uurtje passen en meten gelukt om de stam tegen de toren plaatsen. Het past pefect."…… …………… Over een week wordt de toren weer gedemonteerd en gaat de boel naar de verzinkerij, waar het stalen gevaarte thermisch wordt verzinkt. Weer een week later start de definitieve opbouw in het bos, op de hoek van het fietspad waar de Dunsedijk ophoudt, tussen de vennen Flaes en het Goor. Verder komen er rondom de uitkijktoren een hekwerk, een informatiebord en een bliksemafleider. Ook wordt een speciale wandelroute rondom de Flaestoren uitgezet. Ter ere van de uitkijktoren verschijnt een boek: 'Kijk op Esbeek'. Ondertussen staat deze toren al en is te bezichtigen. Toren in getallen In de Flaestoren, open van karakter, is 28.000 kilo staal verwerkt. De toren bevat 10.000 bouten en moeren en 3500 kilo aan houten traptreden. Acht boomstammen van 22 meter hoog schragen het gevaarte. Het al eerder aangebrachte fundament is 123 ton beton stevig. 13 _______________________________________________________________
Geachte leden, Bij deze verzoeken wij u de contributie ad. € 15,00 voor het jaar 2012 over te maken op bankrekeningnummer 17.48.88.252 t.n.v. FV Stamboom van Dun, Etten-Leur. Voor betalingen vanuit het buitenland aanvullend te vermelden het IBAN-nr.: NL21 RABO 0174888252 en BIC-code: RABO NL 2 U. Gaarne uw lidmaatschap nummer bij uw betaling te vermelden. Mocht u inmiddels betaald hebben, dan gelieve u deze herinnering als niet verzonden te beschouwen. Namens het bestuur bij voorbaat dank voor uw medewerking. Jan van Dun, penningmeester Familiezaken: Frans van Dun. Op 27 januari overleed toch nog onverwacht ons lid Frans van Dun, oud directeur van galvaniseerbedrijf van Dun-Bierens te Tilburg. Al sinds de oprichting van onze familievereniging was hij een trouw en actief lid. Samen met mij bezocht hij jarenlang het archief in Tilburg op zoek naar onze roots. In die periode heb ik Frans leren kennen als een man met een warme en oprechte uitstraling, met wie ik een mooie vriendschap heb mogen opbouwen. Helaas maakte zijn ziekte het hem de laatste jaren onmogelijk om nog naspeuringen te kunnen doen. Wel bleef hij in alles zeer geïnteresseerd en belden en ontmoeten wij elkaar zeer regelmatig. Veel Tilburgers zullen Frans nog kennen als de zanger van het Tilburgs volkslied bij de opening van het carnaval. Zijn zangtalenten waren ook jarenlang te horen bij diverse koren en operettegezelschappen. Tot in België klonk zijn stem in de schouwburgen. Zoals ook vermeld op zijn gedachtenisprentje was Frans een oprechte Bourgondiër die hield van de mensen en zeker ook van de natuur. Frans we zullen je missen op onze bijeenkomsten, maar vergeten doen we je niet. Ton van Dun, Ulvenhout. Overleden: Annie van Dun-Dankers te Heeze op 31 december 2011. Zij was weduwe van Piet van Dun. Overleden: Bep van Dun-Scherer, op 16 januari 2012 overleden te Breda. Zij was de echtgenote van Jan van Dun, lid uit Breda. Overleden: Liesbeth Wouters op 7 februari 2012 in de leeftijd van 54 jaar te Goirle overleden. Zij was de echtgenote van Kees van Dun. Geboren: Op 29-3-2012 is te Hilvarenbeek geboren Mila van Dun, dochter van Johannes van Dun en Janske Vrijsen 14 _______________________________________________________________
1 Online Touch