AFVALWATER De UV-H2O2 -filter van Van Remmen. Optimalisatie ozondosering “De bromaatvorming bij de ozontechnologie is in veel gevallen geen probleem, zoals het nu op het ogenblik wel lijkt te zijn”, stelt Thomas Wijffels, teamleider Process Design Engineering bij Nijhuis Industries. Volgens hem komt een extreem hoog bromidegehalte, zoals in het influent bij rwzi Aarle-Rixtel, zelden voor. Wanneer dit toch het geval is, heeft Nijhuis Industries een oplossing bedacht om de bromaatvorming tegen te gaan tot onder de drinkwaternorm van 5 microgram per liter. “Het komt erop neer dat wij onder meer de manier van ozon doseren en de ozonregeling hebben aangepast. We doseren nu veel slimmer. Met lage bromaatconcentraties tot gevolg, terwijl het verwijderingsrendement gelijk blijft. We zijn inmiddels in staat om op basis van de opgebouwde praktijkkennis onder de norm voor drinkwater te blijven. Als tip kan ik meegeven om altijd een ruwe effluentbemonstering te doen uit de nabezinker, ter controle. Om zeker te zijn dat er geen of weinig bromide in het water zit.” Volgens Eddie Broeders, business development manager Municipal bij Nijhuis Industries, is ozon daarnaast een chemievrije oplossing die geen restproducten achterlaat. “Wanneer ozon is uitgereageerd, blijven alleen zuurstofmoleculen over, waardoor het effluent nog extra wordt belucht en de techniek niet bijdraagt aan de verzilting van het oppervlaktewater.” Broeders benadrukt dat ozon alléén zeker niet altijd zaligmakend is. “Wij bieden alleen of samen met diverse partners verschillende bewezen oplossingen aan om naast medicijnresten ook nutriënten, virussen, resistente bacteriën en diverse andere microverontreinigingen te verwijderen. Samen met de waterschappen en de keten moeten we bij elke situatie zoeken naar de best passende lokale oplossing, bijvoorbeeld centraal bij de rioolwaterzuivering of decentraal bij de bron.” organische-stofgehalte. En met een slimmere en lagere ozondosering is controle te houden.” Complicatie Daarnaast speelt bij beide technieken hetzelfde probleem. Zowel bij de ozontechnologie als UV-H2 O2 is de vorming van afbraakproducten, de zogeheten metabolieten, een complicatie. Zo is het lastig om de in stukken geknipte moleculen in het gezuiverde water te meten. Ook is er weinig bekend over WATERFORUM APRIL 2020 23 wellicht ook de bromaatvorming onder het effect op het biologisch watermilieu. Volgens Nederlof spreken wetenschappers elkaar tegen over het schadelijke effect voor mens en milieu. “Sommigen geven aan dat de metabolieten toxisch zijn, terwijl anderen stellen dat het wel meevalt.” Het waterschap denkt er dan ook over het effect in de vervolgproef verder te onderzoeken. Hierbij werkt het waterschap samen met STOWA.
24 Online Touch Home