WATERBOUW Al vijftien jaar wordt gebouwd aan een stormvloedkering voor Venetië. De bouw is in kwaad daglicht komen te staan vanwege corruptieschandalen. Mose, een miljardenproject Na de grote overstroming in 1966 kwam in Venetië de discussie op gang over de bouw van een stormvloedkering en in 1982 richtten vier Italiaanse bedrijven het Venezia Nuova Consortium op voor de bouw van de Modulo Sperimentale Elettromeccanic (Mose) die in 2003 werkelijk begon. Het idee was toen om die voor 1,6 miljard euro te bouwen en in 2011 klaar zou kunnen zijn. Inmiddels is het 15 jaar verder en zijn de kosten opgelopen tot 5,5 miljard opgelopen en zal die naar verwachting niet eerder dan eind 2021 klaar zijn. Mose bestaat uit drie afzonderlijke keringen met in totaal 78 kleppen die bij hoogwater omhoogkomen. Alle drie de keringen zijn al afgebouwd en worden nu getest. Mose is ontworpen om Venetië en de lagune te beschermen tegen getijden tot 3 meter hoog en tegen een zeespiegelstijging tot 60 centimeter. Hij wijst erop dat onderhoudskosten vaak een ondergeschoven kindje zijn, maar bij dit soort kunstwerken zijn ze wel cruciaal. “Testsluitingen zijn nodig om eventuele gebreken en achterstallig onderhoud aan het licht te brengen. Beheerders moeten voldoende budget en een toegewijde organisatie hebben om gedurende de hele levensduur van de kering daarmee bezig te zijn.” Volgende grote kering Na Mose zou een stormvloedkering bij Galveston langs de Texaanse kust wel eens de eerstvolgende kunnen worden. Recente orkanen hebben duidelijk gemaakt dat een betere bescherming al hard nodig is, maar tegelijk moet de oliehaven van Houston openblijven en moet het getijde in de Trinity Bay behouden blijven. Bas Jonkman heeft regelmatig ontmoetingen met deskundigen van het US Army Corps of Engineers, over de plannen voor een kering. “Er is al een voorkeursoptie die 10 tot 15 miljard dollar gaat kosten. Die optie kent, net als de Maeslantkering, twee beweegbare armen.” Volgens Jonkman komt een kosten-batenanalyse nu al voordelig uit, los van de klimaatverandering. “Het politieke debat gaat vooral over de verdeling van de kosten tussen de staat Texas en de federale overheid. Het openhouden van de haven voor de scheepvaart en het behoud van de ecologie in een baai, maken het ontwerp nu eenmaal duur. Zeker voor een constructie die bijna nooit wordt gebruikt. Maar wat is het alternatief? Niks doen is geen optie”, vindt Jonkman. De drie afzonderlijke keringen zijn al afgebouwd en worden nu getest. 40 WATERFORUM NR 7
41 Online Touch Home