5 circuleren en dat is belangrijk. Dit laat je toe te profiteren van het potentieel in jonge krachten. Je speelt een rol in de opleiding van een volgende generatie kunstenaars. Het houdt je actief. Lesgeven is een deel van ware kunstenaarsactiviteit. Wat daarmee samenhangt is dat het mooiste geschenk dat je je leerlingen kunt geven het voorbeeld is van je eigen werkzaamheid als kunstenaar. Er doet een verhaal de ronde over de filosoof George Santayana: een leerling vroeg hem welk soort lessen hij zou geven in de volgende jaren. Santayana antwoordde: ‘Santayana 1, Santayana 2 en dan nog een recapitulatie in Santayana 3’. Dat is het voornaamste. Je leven is een leidraad voor het kunstenaar zijn. Je leven is een getuigenis en een samenvatting van de manier waarop tijd en omstandigheden, feiten en emoties, moed en angsten samenspelen om kunst te produceren. Je eigen ervaringen maken jongere kunstenaars duidelijk dat de weg die ze gekozen hebben ergens toe leidt en dat wij allen reisgezellen zijn waarbij alleen het tijdstip verschilt waarop we op weg waren. Wat goede leraars hun studenten kunnen bieden is iets dat verwant is met de kwetsbaarheid van een persoonlijke relatie: een soort artistieke en intellectuele intimiteit die anderen laat zien hoe je een bepaald punt bereikt hebt, niet enkel dat je het bereikte. Het is de bereidheid mee te delen hoe je leven en je kunst verweven geraakt zijn, die betekenis geeft aan aan te leren techniek, die de artistieke doelen van de student binnen bereik brengt hoever deze doelen voor de student nog voor hem liggen. En slaag je hierin als leraar dan moet je voor alles in je job je autonomie bewaren zowel als kunstenaar als als leraar. Die autonomie bewaren is zeker niet gemakkelijk. De academische structuur zelf is dikwijls hiertoe erg hinderlijk. In Californië bijvoorbeeld is het wet dat fulltime leraars elke dag van de week op de campus aanwezig zijn, ook op de uren dat ze geen les hebben. Zo wordt elke dag onherroepelijk gefragmenteerd. Grote tijdsfragmenten nodig om kunst te maken gaan aldus verloren. Zich inzetten voor authentiek tegelijk kunst maken en lesgeven geraakt ondergesneeuwd onder een stroom van administratief routinewerk. Wel verschilt de zwaarte van dit probleem van de ene plaats tot de andere. Ik herinner me dat aan de Universiteit van Oregon in de Kunstopleiding aan personeelsvergaderingen en routinewerk zeker twintig uur per week verloren gingen. In de Stanford Universiteit daarentegen hadden we gedurende een volledig academiejaar in de Kunstfaculteit exact één vergadering. Ze werd bovendien nog afgelast ook bij gebrek aan belangstelling. Het is niet plezant op twee fronten te vechten maar ergens moet je erin slagen tijd genoeg uit te trekken en voor je kunstenaarsjob en om dat creatief kunst - makingsproces met je studenten te delen. Een zeer goede strategie om kwaliteitsvolle tijd hiertoe vrij te maken is gewoon alles vermijden wat die kwaliteit in de weg staat. Jack Welpott die jaren aan een stuk verantwoordelijk was voor de
6 Online Touch Home