6 Kunst maken hangt af van de manier waarop je naar de wereld kijkt – dingen die verband houden met je zelf, met uw manier van werken, de zaken die u belangrijk vindt. Vroeg of laat bijvoorbeeld beseft de visuele kunstenaar dat er een verband is tussen een lijn en de rand van een schilderij. Voordien bestond dat verband niet en later is het moeilijk je voor te stellen dat dit verband niet bestaat. En vanaf het moment dat je dat beseft gaat elke nieuwe lijn interfereren met de rand van het schilderij. mensen die die stap nog niet gezet hebben bekijken een schilderij anders dan zij die dat wel deden. Feitelijk leven ze conceptueel in twee verschillende werelden. Je werk genereert een ontzaglijk aantal zulke verbanden. En deze verbanden zijn dan de voornaamste bron van de rijkdom en de complexiteit van je kunst. Naarmate je kunst zich ontwikkelt gaan conceptuele verbanden meer en meer de vorm en de structuur bepalen van de wereld zoals u ze ziet. Op een bepaald ogenblik zijn ze die wereld. Onderscheiden tussen u, je werk en de wereld vervagen, worden doorschijnend en verdwijnen tenslotte. Ooit komt dan het moment dat bomen weerom bomen zijn, uw bomen. Gezien over een verloop van jaren vertonen veranderingen in iemands kunst zonderlinge patronen, onregelmatig schommelend tussen lange perioden van rustige verfijning en occasionele veranderingen in het wilde weg. Soms evolueert ons inzicht in de wereld heel geleidelijk van de ene toestand naar een andere. Maar soms ook slaat de situatie bruusk om onverwachts en onomkeerbaar. Op school leerden we beroemde voorbeelden kennen – zoals de appel van Newton die hem onverwachts de natuurkundige Gravitatiewet opleverde. Maar telkens leerden we ook dat zo’n momenten erg dun gezaaid liggen. Alles samengenomen, hoe klein is niet de kans dat een waarnemer vanaf de vallende appel ertoe komt een universele natuurwet te formuleren? Toch is het waar dat ieder van ons (van tijd tot tijd) zulke conceptuele gedachtensprongen maakt. Als ons denken weliswaar niets te maken heeft met de omloop van planeten, toch tasten zij sterk ons wereldbeeld aan. Frans studeren bijvoorbeeld is aanvankelijk maandenlang een zware vertaalkarwei woord voor woord. En dan, plots op één dag – voilà – ervaren wij dat we Frans lezen zonder moeite n zonder het te vertalen: een proces dat aanvankelijk dubieus was en plots automatisch verloopt. Of ga paddestoelen plukken met iemand die er iets van kent. Aanvankelijk zul je vernedering ervaren als je gids alle eetbare paddestoelen vindt en jij helemaal geen. Maar ook daar is er een kantelmoment, de wouden vullen zich als bij toverslag - met eetbare paddestoelen – in overvloed. Je zicht op paddestoelen verheldert op slag. Voor de kunstenaar zijn zo’n lichtmomenten onherroepelijk verbonden met veranderingsmechanismen. Zo ontstaat een metafoor in zijn zuiverste vorm:
7 Online Touch Home