22 Moderne expressionistische schilders leggen enige slordigheid aan de dag die weliswaar vrucht is van rijp overleg en studie. Die slordigheid, noem ze losheid, vrijheid, vereist ook een wordingsproces. Er is een wezenlijk verschil tussen het resultaat van de zgn ‘slordigheid’ van de geroutineerde kunstenaar en het onhandig opbrengen van verf door een beginneling. Spontaneïteit en originaliteit staan in onze cultuur in hoog aanzien als tekenen van echtheid, het kenmerk dat ware kunst onderscheidt van de bredere volkse cultuur. Die echtheid was voor vroegere kunstenaars niet los te maken van grote aandacht, intelligentie en strategie die verwacht werden bij het ontwerpen en construeren van een bouwwerk. Aristides verkiest in dit hoofdstuk een beschrijving te brengen van de meer klassieke werkwijze. Ze hoopt op een ‘nieuwe Renaissance’, een terugkeer naar het klassieke. Maar, merkt ze zelf op, ook de moderne schilder doet zijn profijt met de klassieke technieken. Zij vermeldt het maken van voorbereidende schetsen, gericht op vooral de figuurfragmenten n tevens ook planning van vorm- en kleurcompositie . Het is inderdaad waar dat een overigens goed geschilderd werk in en chaos kan resulteren als alle planning ontbreekt. Aristides zelf geeft een voorbeeld waar een gedeeltelijk minder uitgewerkte achtergrond gecombineerd aan een zorgvuldige voorgrond mits compositieplanning een uitstekend resultaat opleveren. Ernest Meisonnier – De Barricade 1848 (De’Communards’) Met gepassioneerde hartstocht geschilderd, draagt de nochtans vaag uitgewerkte achtergrond linksboven door contrast met de gedetailleerde voorgrond bij tot het opdrijven van het dramatisch karakter van het werk. Bij de briljante meesterwerken uit het verleden lijkt het vaak of ze moeiteloos tot stand zijn gekomen, maar in feite danken zij hun status aan hun perfectie in compositie, tonaliteit, kleur, uitvoering en gevoel. Achter elk meesterlijk schilderij schuilt de gedetailleerde opbouw van het schilderproces.
23 Online Touch Home