vertrouwen zorgden. Ook voor actuarissen veranderde de rol die we tot dan toe gewend waren te spelen.. Een interne actuaris? Teveel betrokken bij de onderneming. Dus kwam er een externe actuaris en werd een scheiding aangebracht tussen advies en certificering. De tijd van het vertrouwen op elkaars blauwe ogen was definitief voorbij. Nu we jaren later, gewend zijn aan die nieuwe situatie, gaat ook die rol weer op de schop. Verzekeraars moeten onder Solvency II namelijk een actuariële functie inrichten. De externe certificeerder mag zijn biezen pakken. Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik worstel ermee. Een eerste- en een tweedelijns actuariaat. In de regelgeving is een keurige beschrijving gegeven van de actuariële functie. Maar kunnen we daar in de praktijk mee uit de voeten? En wat vindt de accountant, is er volgens hem nu een voldoende onafhankelijk oordeel over de voorzieningen? Als ik dan die actuariële functie bekleed, mag ik me dan ook met pricing bezighouden? En, ligt het voor kleine maatschappijen anders dan voor grote? Veel vragen dus nog en dus voldoende uitdagingen: we worden nu als actuarissen genoemd in internationale regelgeving en dat is niet niks. We krijgen de kans veel meer ons stempel te drukken op het belang van het actuariaat. Maar is iedere actuaris daar zomaar geschikt voor of zijn daar weer speciale skills voor nodig? Het zijn vragen die mij bezighouden en daar ben ik in ieder geval nog niet uit. De blauwe ogen, het vierogenprincipe maar vooral het beoogde doel van de actuariële functie; eigenlijk ben ik heel benieuwd wat andere actuarissen daar nu van vinden! 11 BLOG // 23_02_2016 Ik ontdekte dat de grijze eminentie best een aardige man was en zag ineens die twinkeling in zijn blauwe ogen als hij zag dat ik weer iets moois had geproduceerd. ’’ AG_ BLOGS_ 2015_2016
26 Online Touch Home