Vamos de vacaciones! Twintig jaar geleden had ik nooit kunnen bevroeden dat ik zo graag naar Spanje op vakantie zou gaan. Wars van massa en hitte dat ik ben. Toch kreeg ik de smaak te pakken. Je moet alleen de juiste plekken zien te vinden! Tien jaar geleden beschreef ik al eens uitgebreid in een ‘kerstbistedokter’ (Vamos al acuario) onze vakantiebelevenissen in het Spaansche aan de Oranjebloesemkust. Over de waterfauna, een behoorlijke uitstap van mijn dagelijkse bistedoktersactiviteit, in het algemeen en het ‘snorkelparadijs’ langs de bovengenoemde Spaanse Costa in het bijzonder. Dat was de afgelopen zomer weer één van de reisdoelen van mijn lief en mij. Maar eerst gingen we naar Madrid. Hadden we het mondaine en supertoeristische Barcelona vier jaar geleden al eens bezocht, nu was de hoofdstad aan de beurt! Madrid is niet eens een hele oude stad. Het zestig km zuidelijker gelegen Toledo is veel ouder en was vroeger de residentie van Spanje. Maar de stad heeft enorm sfeer en is ontegenzeglijk ‘Spaanser’ dan de evenknie in Catalonië. En opvallend: het is een van de groenste metropolen ter wereld. En dat verwacht je niet. We merkten dat er beter met huisdieren wordt omgegaan dan we eerder wel meegemaakt hebben. Zo hebben we ooit op een verlaten parkeerterrein in een kartonnen doos een levend nest ongewenste puppy’s aangetroffen. Ik zal niet beweren dat zoiets nu niet meer voorkomt, maar we zagen zelfs een heus hondenklasje in het grote stads-Parque del Retiro in actie. Waar overigens menig Madrileen zijn hond uitlaat of daar samen mee loopt te joggen. Of dat laatste wel verstandig is voor baas en hond in de warme zomermaanden laat ik maar in het midden. De ‘gevaarlijke’ honden dienen overigens een muilkorf te dragen in Spanje. We zagen dat daar breed gehoor aan gegeven wordt door getatoeëerde baasjes met hun pitbullachtigen. Verder zagen we veel zwerfhonden. En dan bedoel ik geen loslopende scharminkels, doch zwervers die samen met hun viervoeter op de stoep lopen, zitten of liggen te bedelen. Frappant is de goede conditie waarin die ‘straathonden’ verkeren. Getuige de foto waar een dakloze samen met twee (!) honden onder een parasol bivakkeert, met elk een eigen voorraadzak brokjes! Na vier dagen waren we de drukte van de hoofdstad beu en togen we naar een dorpje vlakbij de kust om bij hele goede vrienden tot rust te komen. Wandelen, zwemmen, lezen, lekker eten en heel veel gezellige gesprekken wisselden elkaar af. Maar ook had ik me heel erg verheugd om bij de kaap van de Heilige Mandeguod 61
64 Online Touch Home