De dei fan de befrijing. Lange slierten fan Dútske soldaten rûnen oer de strjitwei nei it easten ta. Gjin kabaal, gjin muzyk, ien en al trystens. Wat sille dizze minsken ek bliid west hawwe dat sy wer nei hûs ta koenen. Dochs moasten se yn Dútslân noch ôfwachtsje as it hûs of it âlderhûs en de famyljeleden der noch wienen. De sjitgatten lâns de strjitwei binne lokkich nea brûkt wurden. It wie gjin “Sieg heil” mear. De flaggen kamen oeral út en yn doarpen en stêden wie it feest. Op 'e pleats gyng it syn gong. Jûns op bêd foar my gjin fleanmasinelawaai mear. In iepenbiering foar my mar lykwols it tinken oan safolle minsken dy’t dit net mear mei meitsje koenen. It wie foar my frappant hoe gau as it normale libben werom kaam. Nei twa, trije dagen gyngen wy fan swarte kuch bôle oer op wite bôle. In grutte lekkernij. De famylje Rinck wie optein dat harren filla yn Rotterdam der noch stie. De molkhellers kamen net mear, it tankje mei molke op 'e rêch eltse dei wer oan hoechde ek net mear. Ek by harren kaam de brijboer wer. Foar mysels wie der in teloarstelling op skoalle. Meindersma, it haad fan de skoalle, moast my meidiele dat de eksamensifers te krap wiene om it diploma te heljen. Wy moasten op alle fakken eksamen dwaan en mûnling ek nochris op nij. De oarloch mei syn rarichheden en spanningen hat my tidens myn stúdzje gjin goed dien. Der hat net ien west dy’t it my kweaôf nommen hat dat ik de fjirde klasse oer dwaan moast. Ik koe mei de leararen hiel goed oerwei. Oetske wie de Frânske learares. Wy wienen op in kear op in merk yn Parys. Ynienen miende ik dat ik Oetske seach en sy my. En doe fleagen wy elkoar om 'e hals. Sûnt dy tiid koe ik goed mei har oerwei. Hja wie in pittige tante. De helte fan de learlingen hienen noch nea op in buorkerij west. Meindersma frege my as hy mei de hiele klasse in middei op ’e pleats komme mocht. Fansels koe dat. Elts hie al wer in fyts en sa fytsten op in moaie middei tritich klasgenoaten fan Snits nei Winkelplein in Parijs 18 Mandeguod
21 Online Touch Home