BESTUUR Voorzitter: Adje van Hassel Secretaris: Nancy Neefs Penningmeester: Lydia Bartels John van Ginneken Pim Kokke Kelly van Genk Kirsten Nouws Ralf Warmoeskerken Bas Havermans Toon van Peperstraten ACTIVITEITEN COMMISSIE Francien Herrijgers Tonny Monsieurs Moniek Aerts Suus van der Pijl Annie van Genk REDACTIE POTEINDER Marleen de Hoon Ziggy Dekkers Mike Jorissen Amke Dils Adje van Hassel Joeri Sannen DE POTEINDER 27ste jaargang Nummer 92 OKTOBER 2019 RE(D)ACTIEADRES poteinder@poteind.nl WEBSITE EN E-MAIL www.poteind.nl info@poteind.nl ac@poteind.nl Buurtschap Poteind Buurtschap Poteind Buurtschap Poteind Buurtschap Poteind BANKREKENING Rabo IBAN: NL60 RABO 0160572193
VOORWOORD Een voorwoord schrijven over afgelopen jaar. Waar moet ik beginnen? En waarmee moet ik eindigen? Wat een jaar. Wat een prestatie. Wat een toppers. Ik begin met het bedanken van alle Poteindenaren die afgelopen jaar hebben geholpen bij het (ver)bouwen van de loods. De bloemen en de wagen. We hebben veel van iedereen gevraagd, maar toch waren er telkens mensen die konden helpen. De sfeer was meer dan prima en mede daardoor leek alles bijna vanzelf te gaan. Ook alle sponsoren en donateurs bedankt voor het vertrouwen in onze buurt en onze projecten van dit jaar. Op veel verschillende manieren is er bij jullie aangeklopt. Fantastisch om te zien dat jullie onze buurt op welke manier dan ook een warm hart toedragen. Trots is het woord wat bij mij bovenkomt als ik aan afgelopen jaar terugdenk. Meer kan ik er niet van maken. Eindelijk weer top 10. Een bekroning op jaren lang hard werken en doorzetten. Ik ben blij dat in mijn laatste jaar als voorzitter de enkele cijfers nog een keer gehaald zijn. Was voor mij toch een klein smetje op mijn periode als voorzitter geweest. Het bouwen in een loods is natuurlijk goed bevallen. Het gemak, de ruimte en de mogelijkheden wennen snel. In het begin was het natuurlijk wel behelpen, maar door snel en goed werk hebben we de kinderziektes van onze loods snel opgelost. Natuurlijk is het anders als in een tent. Maar eenmaal tussen de steigers heb je dit niet meer in de gaten. En de voordelen winnen het van de nadelen.
VOORWOORD We zijn er nog niet. Er is nog genoeg werk aan de binnenkant van de loods. Hopelijk kunnen we daarbij weer op hulp rekenen van jullie, zodat we een nog betere bouwplaats kunnen creëren. Lees nu snel verder. Lees hoe corso is verlopen via verschillende invalshoeken. Geniet nog een keer na, en hopelijk zijn jullie dan net zo trots of nog trotser dan ik. Bedankt voor dit jaar, Adje
TIKWEEKEND DONDERDAG EN VRIJDAG De laatste week voor het feest der feesten is aangebroken. Vanaf de donderdag is het tikweekend begonnen....Maar dan voor het eerst in onze nieuwe loods. Hoe gaat het verlopen? Is er genoeg plek voor alle stekers? Komen er weer net zo veel fanatieke Poteinders als afgelopen jaren? Als tikbegeleiding zorgen wij, samen met de ontwerpers, ervoor dat het hele tikweekend zo goed mogelijk verloopt. Iedereen moet genoeg bloemen hebben. Is het tikwerk dat erin zit, wel netjes getikt? Wanneer kan de steiger worden afgebroken? Het eerste tikweekend in een nieuwe loods zorgde ook voor aandacht van buiten Zundert. Wij kregen bezoek van het Brabants Buske. Toon leidde de dames rond en Mike heeft ze nog een tikcursus gegeven. Ook Joeri vertelde vol trots over de prestatie van Poteind en hoe belangrijk dit weekend is voor Zundertenaren. Bijzonder aan deze wagen was dat we al heel snel op de begane grond konden beginnen met tikken. Toch moest er op de steigers ook nog veel gedaan worden. Er konden nou eenmaal niet zoveel mensen op bepaalde plekken staan. Tikweekend kan ook heel leerzaam zijn, zo leerde Jaro tijdens dit weekend wat het woord “emballage” betekent.. al kwam hij daar pas zondag onder de wagen achter. Kort samengevat was tikweekend weer een bijzonder weekend, het Brabants buske, veel gezelligheid en veel nieuwe gezichten die we volgend jaar hopelijk weer gaan zien
CORSO ZATERDAG TIKWERK EN SCHILDEREN Het Corsoweekend was aangebroken! Deze keer kreeg ik - Joeri - de kans om het intekenen van alle tapijtrollen te coördineren samen met Kyle en Koen. Na veel uitproberen met zowel patronen als kleuren kreeg het uiteindelijk een vrij onopvallende invulling De sierstukken van de binnenkanten van de rollen werden wel opvallend. Ankie en Nicole gingen ondertussen gestaag door met schilderen. Zaterdag kon ik eindelijk weer gaan tikken. Alle sierstukken van de rollen konden getikt gaan worden en daar gingen Remco, Jarno en ik dan ook mee aan de slag! Na lang tikken mag het resultaat er ook zijn!
ZATERDAGNACHT De wagen is ver af. Aan de onderkant zijn nog een aantal open vlakken die we aan het tikken zijn. Vooraan is er nog een grote hoek open waar we maar met een paar tikkers aan de gang kunnen. Veel tikkers zijn al naar huis. Sommige omdat ze de volgende dag mogen duwen en andere omdat er gewoonweg geen plek meer is om ergens tussen te gaan zitten. We tikken rustig verder. Van vlakje naar vlakje. De sfeer is goed. Er is geen stress dat we de wagen niet in de bloemen krijgen. We weten wel dat we nog even door moeten omdat we op elkaar moeten wachten om verder te kunnen. Ik begin aan een volgend project. Het voorwiel. Ik verzamel een aantal kisten zwarte bloemen en samen met Kyle en Koen beginnen we er aan. Omdat er steeds meer mensen vrij komen helpen ook Lars, Toine en Frank al snel mee. De ontwerpers geven hun plekken af en gaan met iets anders aan de gang. Het gaat lekker snel. Om het hele wiel te kunnen tikken moet het wiel draaien. Dit kunnen we laten draaien door de stekker in het stopcontact te steken. De eerste keer gaat prima. Het wiel draait lekker verder. De tweede keer gaat ook prima. Frank schrikt wel eventjes tussendoor als hij niet door heeft dat we het wiel draaien en hij zijn getikte stuk wiel kwijt is. De derde keer hapert het wiel. We proberen van alles. Niets werkt. Dan maar op de moeilijke manier. Op de grond, tussen het wiel en de wielkap ingewrongen tikken we het hele wiel. De sfeer is prima, de meligheid wint het van de vermoeidheid. Niet alleen bij ons, maar bij alle tikkers. De muziek wordt meegezongen, de geur van de koffie is overheerlijk en de gesprekken zijn geweldig. Ondertussen is de steigerploeg ook klaar. En we beginnen aan het laatste stukje wagen.
ZATERDAGNACHT Rond 6 uur komen de duwers terug. Ze helpen nog met de laatste loodjes aan de wagen. Maar het grotendeel kan gelijk helpen met opruimen. De zooi naast de wagen is dan ook supersnel opgeruimd, mede door het vele voorwerk van de nachtploeg. Om 7 uur zijn we eigenlijk klaar. De bewegingsmannen zijn druk bezig in de wagen om alles in orde te brengen. Want om 7.30 rijden we naar buiten.
UITRIJDEN De duwers krijgen ondertussen nog wat laatste info en alle andere Poteinders worden naar buiten gestuurd. We rijden de wagen al wat naar voren, bijna tegen de deur aan. Ik ga naar buiten en bedank iedereen voor dit jaar en vraag ze om te genieten van de eerste keer dat een corsowagen uit een loods komt. Ik druk op de knop, de deur gaat langzaam omhoog. Daar verschijnt onze Phong. We zetten de wagen voor weg. Langs alle kanten kunnen we onze wagen nu goed bekijken. De reacties van de heel veel Poteindenaren zijn goed en veelal positief. Phong kijkt je overal aan en de koppen van de vogels aan de achterkant komen er fantastisch uit. Super om te zien dat er zo veel buurtgenoten zijn. Bij het testen van de beweging gaat er iets mis. Geen paniek. Iedereen kijkt er rustig na en al snel lossen we een aantal zaken op. Dan gaat er weer iets mis. Om dit goed op te lossen rij ik met Dre Raats naar Achtmaal om wat materiaal bij te halen. Met onze doorrij kaart komen we snel weer terug bij de wagen. Een groot deel van het probleem is zo weer snel opgelost. Maar het lichaam beweegt niet. De rest gelukkig wel. We besluiten om naar de veiling te rijden en daar nog even te kijken of het lichaam aan de gang krijgen. De tractor rijdt de heuvel op met Phong voor zich. Het moment dat de wagen op de veiling komt bezorgt me kippenvel. Alle andere wagens zijn er al en tientallen corsobouwers staan op de veiling. Onze wagen komt aanrijden en alle buurtschappen draaien om. Het geluid maakt ze nieuwsgierig en als ze daarna Phong met zijn gevederde vrienden aan zien komen krullen de mondhoeken naar boven. Geweldig. Ik krijg veel complimenten van de collega’s wat me trots maakt op de buurt. We zetten de wagen op zijn plek. Na een kort overleg besluiten we om het lichaam stil te zetten, om meerdere schade te voorkomen. Een wijs besluit. Ik ben er klaar voor, wij zijn er klaar voor. De optocht 2019
VAN DE LOODS NAAR ONS PLEIN
DE OPTOCHT ALS DUWER Zondag 1 september 2019, 5:00u . Bijna alle duwers, behalve Mike, die zich alweer verslaapt, staan na een korte nacht weer bij de loods. De laatste loodjes en hij kan naar buiten. Voor het eerst in alle jaren dat we erover gedroomd hebben, kunnen we eindelijk een wagen uit de loods rijden. Wij reden als eerst in de optocht daardoor hadden wij dit jaar helaas geen optie om van de veiling te gaan. De 14 ton die deze wagen woog, vertrok door de straten van Zundert. Er is veel veranderd in een jaar tijd, Phong was de weg kwijt op zijn weg naar de Markt en dan was hij ook nog eens verward door de nieuwe Molenstraat. De optocht verliep vrij soepel op de Meirseweg en Wildertsedijk na. Tijdens de doorkomst werden wij beloond met een prachtige 9e plaats. Wat een ongelofelijk bouwjaar met veel prestaties en mensen waar wij als buurtschap trots op mogen zijn.
DE OPTOCHT ALS TOESCHOUWER Een ontmoeting met de zon! Nou, dat was het zeker, wat hadden we het weer getroffen. En natuurlijk een fantastische opening met Poteind als nr. 1 in de stoet. Alles verliep soepel, er was geen lange stop en de wagens sloten mooi op elkaar aan. Veel beweging en mooie creaties. De verschillende showbands en corpsen maakten de stoet helemaal compleet. Het was echt genieten als toeschouwer!
DE OPTOCHT VANAF DE TRIBUNE Het is even zoeken. We kunnen de ingang niet vinden. We zijn Kyle, Kelly, Julia en ik. We zijn vandaag de genodigden van het corso namens Buurtschap Poteind. Maar dan moeten we wel de ingang kunnen vinden. Bij de vierde deur is het prijs. We kunnen binnen en al snel hebben we een bakje koffie te pakken. Omdat het vanmorgen allemaal wat is uitgelopen, hebben Kyle en ik amper iets gegeten. Dus de aanwezige broodjes zijn meer dan welkom. Na een paar minuten verzoekt een elegante dame, de gastvrouw van vandaag, ons om naar de tribune te gaan. Eerste doorkomst We zitten perfect. Bovenin, net voor de sponsors. Voor ons ’t Kapelle, naast ons De Berk en naast Kelly zit een genodigde die we nu nog niet kennen. Maar door Kelly haar super sociale kwaliteiten weten we al snel veel te veel van de man. De eerste doorkomst is prachtig. Alle wagens doen hun ding. De stoet verloopt vlot en de korpsen houden zich goed aan het protocol. Hierdoor duurt de doorkomst niet te lang. Het hoogtepunt voor ons is natuurlijk de eerste wagen. Al van ver horen we onze wagen aankomen. De toeter. Geweldig! Iedereen aan de kant want Phong komt er aan. De fietsfanfare voor onze wagen schrikt meerdere keren als onze wagen toetert. Het geluid wordt duidelijker en sterker. We horen de beesten. We zien de wagen bijna omvallen. Schrikreacties in het publiek, wij weten dat het er bij hoort en lachen. Nu zien we de wagen helemaal. Phong hoest, het moment dat de hele tribune naar ons kijkt, lacht, geniet en duimen opsteekt. Wat een mooie opener van het corso. Kyle en ik geven elkaar een hand. Tevreden? Kyle knikt overtuigend Ja.
DE OPTOCHT VANAF DE TRIBUNE Top 10 In de pauze nemen de corsobouwers de favorieten door. LaerAkkermolen, Heikant, Tiggelaar zijn de toppers volgens velen. Molenstraat, Markt en Wernhout zijn outsiders voor de top 3. De tweede doorkomst begint. Wij weten dat we als eerste onze prijs gaan krijgen. De zenuwen beginnen te komen. Het geluid op de tribune is slecht, dus we moeten heel goed luisteren wat de omroepers zeggen. De wagen komt langzaam aanrijden, alles werkt nog. Een prachtig beeld. Langzaam bekruipt mij het gevoel van trots. Ik denk terug aan dit jaar. De loods bouwen met de buurt. Daarna deze wagen bouwen met alles er op en er aan. En dat allemaal met heel veel plezier en gezelligheid. Ik besef me dat de prijs aan dit trotse gevoel niets meer kan veranderen. Met 539 punten behaalt Poteind de 9e plaats!!. De rest van de doorkomst is wederom prachtig. Het verloopt vlot en de emoties op de tribune zijn mooi om te zien. Vreugde en verdriet zit naast elkaar. Tiggelaar mag stoppen. De Markt verrast. Alles verloopt prima en vlot. De tribune op het Oranjeplein is een aanwinst, een verbetering als je het aan mij vraagt. We hebben met zijn vieren een topmiddag. De negende plaats maakte het helemaal compleet. Na de optocht snellen we de tribune af. Op naar de duwers. Op naar de buurt.
MAANDAG & GROEPSFOTO Zondagavond was nogal gezellig, waardoor er bij verschillende mensen maandag nog maar weinig stem over was. Wederom was het een prachtige, zonnige dag maandag. ’s Morgens hebben verschillende mensen de tijd genomen om te rusten, ’s middags werd het tijd om naar Zundert te gaan. In de middag ben ik - Joeri - met Remco en Jarno gaan genieten van het tentoonstellingsterrein. Verschillende bezoekers kwamen toen Phong en zijn handelsproducten bekijken. 'Was de bamboe echt of nep?': Dat vroegen sommige bezoekers zich af. Na even goed bestuderen, voelen en overleggen wisten ze het. Gaaf gemaakt dat bamboe! 's Avonds werd het na een lekker pilsje of vele flessen water tijd voor de groepsfoto. We zijn trots! Na 20 jaar tijd weer een plek in de top 9, Poteind groeit!
KIDSCLUB DOOR SIEB Ik vond het heel leuk om aan de fiets te knutselen, eerst papier plakken en toen verven. Ook mochten we nog andere dingen knutselen en samen spelen. Toen het heel warm was hebben we met water gespeeld. De laatste keer hebben we dahlia’s op mijn fiets geprikt. Jammer dat het corso nu voorbij is.
KINDERCORSO
KINDERCORSO
KINDERCORSO
KINDERCORSO
www.dictusschilderwerken.nl
KINDERCORSO
IN MEMORIAM: ALEX BASTIAENEN Op 84-jarige leeftijd is Alex Bastiaenen overleden. Onze trouwe buurtgenoot was al heel lang actief. In de jaren 60 was hij een van de kartrekkers binnen de bouwgroep. Vooral de wagen ‘Mensenverdelgers’ uit 1969 was zijn project. Daar kon hij prachtig over vertellen. Na een rustigere periode pakte Alex de draad weer op in de jaren 80. Plakken was het liefste wat hij deed. De laatste jaren plakte hij veel met zijn kleinkinderen en daar genoot hij enorm van totdat het lichaam niet meer wilde. Hij kwam nog wel vaak een kijkje nemen, maar daar bleef het bij. Alex bedankt voor alles en vooral voor de vele meters plakwerk Wij wensen de familie Bastiaenen veel sterkte toe!
KLEURPLAAT MET ‘N VESPA! ONTHOUDEN: ZATERDAG 26 OKTOBER BUURTFEEST!
1 Online Touch