Dubbelinterview Anneke is oud-dialyseverpleegkundige in ons ziekenhuis, Jacquelin op dit moment leerling dialyseverpleegkundige. Anneke heeft de oma van Jacqueline verpleegd en dat is een mooi toeval. Een foto uit die tijd, met de oma van Jacqueline die aan het dialyseren is, roept herinneringen op. Hoe ging het er toen aan toe op de afdeling Dialyse? En wat is er in de tussentijd allemaal veranderd? n n n Anneke verpleegde de oma van Jacqueline ‘Ik begon in de jaren ’70 als dialyseverpleegkundige in het oude Franciscus Gasthuis. Dat was op de Schiekade, vóór de verhuizing naar de Kleiweg. Ik was betrokken bij de totstandkoming van de afdeling Dialyse. In oktober 1970 ontvingen wij onze eerste dialysepatiënt. Eén van de eerste patiënten die volgde, was de oma van Jacqueline. De patiënten van toen waren veel zieker maar ook veel jonger, want patiënten ouder dan 50 jaar werden niet gedialyseerd. Dat kwam door het aantal beschikbare plaatsen. Er waren niet veel ziekenhuizen die aan dialyseren deden. Ook was de techniek voor een niertransplantatie nog niet zo ver gevorderd, dus dat gebeurde ook minder. In die tijd moesten wij de kunstnier, die helpt bij het dialyseren, nog zelf opbouwen. Dit in tegenstelling tot de kunstnier van vandaag die kant-en-klaar uit de fabriek komt. De patiënten stonden van tevoren op de weegschaal om vervolgens in het bed te gaan liggen. Ik trok mijn steriele jas aan en sloot de patiënt aan op het dialyseapparaat. De behandeling duurde toen 12 uur lang, dus vaak gingen wij bij de patiënt zitten om bijvoorbeeld een spelletje te doen. Dat kon makkelijk, want we hadden per dag plek voor 5 patiënten. Op deze manier bracht je veel tijd door met de patiënt en kreeg je echt een band met elkaar. Vandaar dat ik mij de oma van Jacqueline ook nog kan herinneren. Als ik terugdenk aan die tijd komen er grappige en leuke herinneringen naar boven. Met de nachtdialyse had je bijvoorbeeld geen technische dienst die je bij een probleem kon bellen. Zo begreep ik een keer iets niet, waarop de patiënt zei: ‘Houd mijn slangen eens vast. Ik stap uit bed en help je even.’ En als verpleegkundige woonden we in die tijd op kamers, maar we hadden geen telefoon. Dan werd je bij een probleem in de nacht dus opgehaald door de politie en naar het ziekenhuis gebracht.’ 08 samen
11 Online Touch Home