Samen werken De stelling –> ‘Medewerkers vaak onvoldoende voor bereid op collega’s met arbeidsbeperking’ Tekst: Christine Lucassen Illustratie: Idris van Heffen Steeds meer bedrijven nemen mensen aan met een afstand tot de arbeidsmarkt, om te voldoen aan de Participatiewet. Zijn de collega’s wel voldoende voorbereid op nieuwkomers met een beperking? Best lastig Sjuul Tambach, magazijnmedewerker, Rode Kruis Ziekenhuis ‘Mijn collega’s zijn niet voldoende voorbereid. Ik heb autisme en heb daardoor moeite mijn dag te structureren. Als ik het even niet meer weet, heb ik een zetje nodig in de goede richting: dat een collega zegt: ‘Dat en dat moet nog gebeuren.’ Maar verder kan ik helemaal zelfstandig werken. Ik merk dat het accepteren van mijn beperking voor collega’s best lastig is. Dat merk ik aan de manier waarop ze met me omgaan. Vaak begrijpen ze dingen niet, zien ze niet dat ik gewoon hard werk op mijn manier. Dan vragen ze bijvoorbeeld of het niet wat sneller kan. Dat frustreert me.’ Open communicatie Marlies van Hilten, directeur Emma at Work ‘Het ligt erg aan het bedrijf en of men ervaring heeft met collega’s met een beperking. Wij begeleiden jongeren met een chronische ziekte of lichamelijke beperking naar werk. We merken dat bedrijven zich niet altijd realiseren dat een ziekte of beperking impact kan hebben, en dat dat gemanaged moet worden. Zo zijn mensen met een chronische ziekte vaker energetisch beperkt. Zeker als zo’n beperking niet zichtbaar is, hebben medewerkers niet altijd begrip voor de manier waarop hun collega ermee omgaat. Zo werd onlangs een jongen die vanwege zijn ziekte kortere werkdagen maakt, door zijn collega’s gepest. Open communicatie vanuit de werkgever, bijvoorbeeld over de reden dat iemand andere voorwaarden heeft, is belangrijk. Je moet draagvlak creëren, de verwachtingen goed managen en heldere werkafspraken maken. Als je dat doet, dan gaat het prima.’ 10 Start Foundation – Baanbreker nr. 2 2016
11 Online Touch Home