Wat volgde waren functies bij Tubantia, het Agrarisch Dagblad en het Deventer Dagblad. Met als intermezzo de rol van voorlichter bij de gemeente Neede in combinatie met freelancewerk voor een blad als Boerderij. Van tal van uitgaven was Arend eindredacteur. Regelmatig schreef hij historisch getinte boeken. Tijd genoeg. Was Heideman niet ook raadslid in de gemeente Borculo en reed hij drie keer de Elfstedentocht? “De journalistiek brengt veel stress met zich mee. In je hoofd kun je dat wel verwerken. Ik heb best redelijk gezond geleefd. Het offer kwam in 2009 toen ik een omleiding kreeg.” Vanaf 2011 is Heideman met pensioen. Stil zitten? Ho maar. Eindelijk vond hij de tijd om zijn rond de eeuwwisseling al begonnen boek over Gelselaar te voltooien. Zoals altijd enthousiast Foto: Arend Heideman en voorzichtig, diepgravend en afgewogen. Je gaat toch niet onnodig mensen kwetsen? Aan de andere kant: voor de waarheid moet je niet wijken. Het vuistdikke werk zou 576 pagina’s gaan tellen. “In de oude kerk van Gelselaar, gebouwd in 1440, zaten nesten van boerenzwaluwen. De huidige waterstaatskerk uit 1841 heeft geen zwaluwengewelf – een woord dat ik zelf uitgevonden heb. Jammer dat de vogels zijn verdwenen.” Op de boerderij waar Arend zijn verhalen schrijft, blijven de zwaluwen elf. Begin vertrekken trouw komen. Soms slechts drie paartjes, ook wel september ze weer naar ergens in Afrika. “Vanwege de zwaluwen hebben we een paar jaar langer de varkens aangehouden. Zouden de vogels zonder varkens en hun insecten wel terugkomen? Toen we de varkens wegdeden, hebben we voor een moddersloot gegraven. Voor de zwaluwen – ze blijven komen. Theo Leoné Put van Bentheimer zandsteen. Jaartal 1575. 23
24 Online Touch Home