In memoriam Wenny Visser Door Jaap Homan Op 20 juni overleed Wenny , partner van Joep Homan en lid van onze vereniging. Joep vroeg mij bij de begrafenis te spreken. Als goede neef doe je dat natuurlijk maar het op zinnige wijze spreken op begrafenissen is eigenlijk een onmogelijke opgave. Je bevindt jezelf in een spagaat want als je goede herinneringen ophaalt worden de dierbaren nog droeviger dan ze al zijn en als je slechte herinneringen ophaalt krijgen ze het gevoel “daar zijn we mooi van af” en dat is ook niet leuk. Voor dit “ in memoriam” geldt hetzelfde, maar die hoef je niet te lezen en Wenny was een memorabele vrouw. Wij leerden Wenny kennen toen Joep eind jaren zeventig , na een wedstrijdje bij mij aan boord op de Westeinder, hals over kop een kajuitbootje kocht, lid werd van de Schinkel en een leuke meid als bemanning inlijfde. Dat was Wenny. Al snel kocht Joep een grotere boot en zocht meteen het grote water op in navolging van de rest van de familie die dat, gelet op zijn gebrek aan ervaring, met zorg aanzag. Met name ging onze zorg ook uit naar Wenny. We vreesden dat hij haar zou blootstellen aan gevaren, angsten en zeeziekte. Om het een en ander in de gaten te houden werd bij de voorbereiding voor Joep’s eerste trip naar Engeland afgesproken dat Wenny bij Egbert Blokzijl op de Karimata zou bemannen en mijn zus Miep bij Joep . Dat heeft Egbert geweten. Wenny bleek een druktemaker die de gevaren van het zeilen op zee niet schuwde, geen angst kende en niet zeeziek was te krijgen. In Engeland bleek Wenny vervolgens de leukste tante die de neefjes Jurjen en Erik Blokzijl zich konden wensen met een encyclopedische kennis van planten en diertjes en een meester in het bedenken van spelletjes. Nadien was Wenny trouw bemanningslid bij Joep in jaarlijkse, maandenlange, zeiltochten naar Zuid Engeland, Frankrijk, België, Denemarken en Noorwegen. Wenny als lerares had veel vrije tijd die zij ook benutte door het maken van grote reizen naar verre landen met de door ons allen geliefde tante Trix. Na haar pensioen kon Wenny niet stil zitten en werd een zeer gewaardeerd vrijwilligster op de kinderboerderij. In de loop der jaren hebben we Wenny leren kennen als een sociaal dier dat nimmer een verjaardag oversloeg, gezellige kerstdiners voor de hele familie gaf en op alle feesten acte de presence gaf. Ook was zij met Joep in de wintermaanden een trouw bezoekster van ons clubhuis. We zullen ook de oergezellige ontmoetingen met Wenny in de diverse havens van Engeland en Frankrijk missen waar Wenny graag met Ciska op rooftocht ging langs marktjes en antiekwinkels. Ze was een schat die in al haar ellende Joep een paar weken vóór haar overlijden nog de deur wees om met de Almare een trip naar de wadden te maken teneinde bij te komen van maanden van zorg en leven tussen hoop en wanhoop.. Een mooier bewijs van haar altruïstische liefde voor Joep is er niet. We gaan haar missen. 17
18 Online Touch Home