Hoofdstuk 11 DE KRUISTOCHTEN: MYTHE EN REALITEIT Het volgende wordt vaak gezegd: “De Kruisvaarders marcheerden door Europa naar het Midden-Oosten. Eenmaal daar plunderden en vermoorden zij Moslims en Joodse mannen, vrouwen en kinderen, zonder onderscheid, en dwongen de overlevenden om zich te bekeren tot het Christendom. Te midden van de bloedbaden vestigden zij de Europese proto-koloniën in het land van de Levant, en dit inspireerde latere kolonisten en zette de toon het patroon in de toekomst. Dit was het toneel voor de eerste massamoorden ter wereld, en de smet op de geschiedenis van de Katholieke Kerk, Europa en Westerse beschavingen. Zij waren zo afschuwelijk dat Paus Johannes Paulus II uiteindelijk excuses aanbood aan de Islamitische wereld voor de Kruistochten.” Is dit waar? Nee. Bijna elke bewering in deze omschrijving, die routinematig door talloze “deskundigen” wordt gemaakt, is fout. Raad eens.. • De Kruistochten waren niet een vroegtijdse manifestatie Europeaanse kolonialisme in het Midden-Oosten. • De Kruisvaarders slachtpartij op de Joden en Moslims in Jeruzalem in 1099 was een afschuwelijke gruweldaad, maar het was in die tijd niet ongewoon volgens de regels van oorlogvoering van die tijd. Politiek Correcte Mythe: De Kruisvaarders vestigden Europese kolonies in het Midden-Oosten Toen de Kruisvaarders op weg gingen naar het oosten, als antwoord op de oproep van Paus • De Kruistochten werden gehouden met Joden als doelwit, maar ook Moslims. Urbanus, spraken de belangrijkste leiders af met de Byzantijnse keizer Alexius Comnensus. Hij benadrukte hen dat zij individueel moesten instemmen, in overeenstemming met de wensen van Urbanus, dat elk gebied dat zij zouden veroveren zou toekomen aan het Byzantijnse Rijk. De Kruisvaarders veranderden van gedachten over dit onderwerp na de belegering van Antiochië in 1098. Toen de belegering zich voortsleepte door de winter heen, en Moslimlegers uit het noorden naderden vanuit Jeruzalem, wachtten de Kruisvaarders op het arriveren van troepen van de Byzantijnse keizer. Maar de keizer had het bericht ontvangen dat de situatie van de Kruisvaarders hopeloos was, en liet zijn leger terugkeren. De Kruisvaarders voelden zich verraden en waren boos op de keizer. Nadat zij tegen alle verwachtingen in Antiochië innamen, herriepen zij de overeenkomst die zij met Alexius hadden gemaakt, en vestigden hun eigen regering daar. Dit waren echter geen koloniale overeenkomsten. De Kruisvaarder staten zouden simpelweg niet herkenbaar zijn als bijvoorbeeld Nederlands Oost-Indië, Australië of de Amerikaanse staat Virginia in latere eeuwen. Over het algemeen is een kolonie een land dat wordt geregeerd door een macht of regering ver weg. Maar de Kruisvaarder staten werden niet geregeerd vanuit een Westerse macht. Ook hevelden de Kruisvaarder heersers geen rijkdommen over, en stuurden zij ook geen rijkdom van het land naar Europa. Zij hadden geen economische overeenkomsten met welke Europese macht dan ook. De Kruisvaarders vestigden hun eigen staten om zo een permanente bescherming te bieden aan Christenen in het Heilige Land. 102 van
103 Online Touch Home