samen aan het leven, aan het werken, en er was onderling een sterke band. Totdat de Tempeliers onenigheid onder hen veroorzaakten.” Ja, natuurlijk, die nare “Christelijke extremisten.” Kingdom of heaven werd gemaakt voor en door degenen die geloven dat alle problemen tussen de Islamitische wereld en het Westen veroorzaakt zijn door Westers imperialisme, racisme, en kolonialisme, en het houdt vast aan het veel bewonderde paradigma van Islamitische tolerantie, dat eens een baken van beschaving geweest zou zijn, en dat het zich allang hersteld zou hebben, als die gemene blanke mensen van Amerika en Europa zich wat meer tolerant zouden hebben opgesteld. Ridley Scott en zijn team organiseerden, voordat de film afgemaakt werd, bijeenkomsten om de film te laten screenen door groepen als Raad van de Amerikaanse-Islamitische Relaties (Council on American-Islamic Relations), die in het proces zeker stelden dat de gevoelens van Moslims niet gekwetst zouden worden. De film is goedgekeurd door de Politiek Correcte gevestigde orde, en het is een film om bij weg te dromen, in elk opzicht, behalve een: het is niet waar. Professor Jonathan Riley-Smith, auteur van “Een Korte Geschiedenis van de kruistichten” (A Short History of the Crusades), en een van de meest toonaangevende historici van deze periode in de geschiedenis, noemde de film “onzin”, en verklaarde dat “het historisch gezien totaal niet accuraat is”, omdat het “de Moslims neerzet als intelligent, wereldwijs, en beschaafd, en de Kruisvaarders allemaal bruten en barbaren zijn. Dit heeft niets met de werkelijkheid te maken.” En: “er was nooit een broederschap van Moslims, Joden en Christenen, dat is totale onzin.” Filosoof Bertrand Russel over Islam: “De Bolsjewieken combineerden de karakteristieken van de Franse Revolutie met die van de opkomst van Islam. Marx heeft onderwezen dat Communisme gedoemd is om tot stand te komen, en dat het ook voorbestemd is. Dit geeft een gemoedstoestand die lijkt op die van de vroege opvolgers van Mahommet (Mohammed). Als je de religies onderling vergelijkt, dan lijkt het Bolsjewisme meer op het Mohammedanisme, dan dat het lijkt op het Christendom, of Boeddhisme. Het Christendom en het Boeddhisme zijn voornamelijk persoonlijke religies, met mystieke doctrines en een voorliefde voor bezinning en contemplatie. Mohammedanisme en Bolsjewisme zijn praktisch, maatschappelijk, nietspiritueel en meer gericht op het winnen van het wereldrijk.” Professor Jonathan Philips, auteur van het boek The Fourth Crusade and the Sack of Constantinople (Vertaald: De Vierde Kruistocht en de Plundering van Constantinopel), verwierp ook het idee dat de film een trouwe afspiegeling is van de geschiedenis, en was het ook erg oneens met de stelling dat de Kruisvaarder Tempeliers alleen maar schurken waren: “De Tempeliers neerzetten als ‘slechteriken’, is alleen houdbaar vanuit het perspectief van de Moslims, en dit is in elk geval de verkeerde manier om het te laten zien. Zij zijn de grootste bedreiging voor de Moslims en velen komen aan hun einde en worden gedood vanwege hun gezworen eed om het Heilige Land te verdedigen.”2 Volgens een filmpublicist was Saladin de “held van het stuk”. Natuurlijk wordt er geen vermelding gemaakt van zijn massamoorden en slachtpartijen bij de Slag om Hattin, of zijn plannen voor dergelijke acties in Jeruzalem. 2 Charlotte Edwardes, Historians say film ‘distorts’ Crusades, London Sunday Telegraph, 18 Januari 2004 130
131 Online Touch Home