En toen tijd voor Abdera onder leiding van Ad van Dun met een feel good repertoire en uitleg over de functie en het ontstaan van de gebruikte instrumenten. Zeer leerzaam, alles draait om lucht, simpel toch? Als uitsmijter Guus Meeuwis zijn “mijn Brabantse land”. een perfecte afsluiting van dit optreden. Afsluitend een drankje en helaas einde van alweer een geslaagde familiedag. Tot het volgend Jaar. Uit de Oude Doos. De 'vooij' zorgde in 1749 voor amok in een Dunse herberg. Op 24 december 1739 bezocht Jasper van Eynthoven de herberg van Adriaen Schoormans op Dun. Hij huurde die van Gerrit Hendrik Bruurs, die zelf 'boerderij Hendriksen' bewoonde. De belendingen van de herberg op Dun waren: -oost: Peter van de Sande -noord: Peter van de Sande -zuid: de stroom -west: de Gemene straat (=Dunsedijk) Op die winterse namiddag maakte hij omstreeks drie uur aanstalten om naar zijn boerderij te gaan. Hij bezat de bekende aloude hoeve opten Hertganck, even verderop en stroomafwaarts van de Reusel, bijna op de grens met Diessen gelegen. Hij verhuurde die boerderij en zijn zoon Antony zou die tenslotte verkopen aan de eerste burgemeester van Hilvarenbeek na de Franse tijd: Martinus Huysmans. Die liet de hoeve afbreken. Een taaie schutter. Jasper zelf was kastelein in de Gelderstraat in Hilvarenbeek. Ook was hij, evenals zijn vader Willem, 'schutter', een soort veldpolitie die o.a. loslopend vee moest opsporen en insluiten in de schutskooi. En uiteraard kende dergelijk beroep zijn vijanden! Nauwelijks was Jasper, gehuwd met Jenneke Verhagen uit Lage Mierde, op weg of hij werd vanuit een hinderlaag door een snaphaan beschoten. Vanachter de heg had zijn belager op hem gevuurd-. soodanigh in syn hooft en aengesigt getroffen datter seer veele hagelkoorn in waren. Hij werd terstond de herberg weer in gedragen en op een stoel vastgehouden, omdat hij buyten sick selfs geraekte. De hagel zat in zijn voorhoofd en hals en zijn wangen waren doorzeefd! Alle aanwezigen waren dezelfde mening toegedaan: den voomoemde Jasper soude van die schoot aenstonds den geest gaen geven!. Maar de nog steeds hevig bloedende schutter' uit Beek kwam weer tot zich zelf en werd met een kar naar huis gebracht. Maar Jasper was een taaie. Als kind zijnde was hem reeds eerder bijna de adem definitief afgesneden. In juni 1717 lag hij zwaar ziek in bed. Hij had constant hevige pijnen onder de korte ribben: synde in perikel om te sterven. Een dag eerder had Jan Martien Lemmens hem uyt de school comende ontrent het huys van Hendrik Bosmans spelenderwijs bij zijn schouder gepakt. Hij gooide hem toen voorover zodat hij pijnlijk op de cant van een schooldoos was gevallen. En daarvoor had hij onze Jasper met een doorne stock op 8
9 Online Touch Home