Iwan van Dun Door Stephan Jongerius Zoals elk jochie, zegt Iwan van Dun, was hij op jonge leeftijd gek van de brandweer. Van eerste centen die hij verdiende, kocht hij een draagbaar scannertje. Op zijn fiets en later brommertje ging hij kijken bij menige brand en ongeval in en om zijn woonplaats Rijen. Nu, op 37 jarige laat 'het 112-gebeuren hem geen seconde los, en dat mag letterlijk worden opgevat. ook nu, tijdens het gesprek, bliept de scanner mee en piept de pager. Maar het is alles routinewerk deze donderdagochtend; hooibroei in Oirschot, automatische brandmelding bij een gezinsvervangend tehuis in Tilburg, ongevalletje met beknelling it Someren, niks om voor uit te rukken. van Dun is stukje bij beetje bezig van zijn hobby zijn werk te maken. Onlangs richtte hij aan huis in Drunen zijn bedrijfje op, Reality Photo. Begin dit jaar zegde hij het grootste gedeelte van zijn baan bij een beveiligingsbedrijf op. Maar ook in de resterende 16 uur is hij paraat. Als het werk het maar enigszins toelaat, mag hij erop uit. Hulpdiensten. De Drunenaar behoort tot een klein, maar groeiend groepje lieden dat bij branden, ongelukken, moord en doodslag soms nog sneller dan hulpdiensten ter plaatse is om alles op foto of film vast is leggen. Iwan van Dun beperkt zich vooralsnog tot het eerste, de investering in professionele fotoapparatuur was al pittig genoeg. Zijn afnemers zijn allerhande media; Omroep Brabant, de telegraaf, persbureau FBF en ook het Brabants Dagblad. De vaste persfotografen zitten er niet op te wachten om elke nacht wakker gepiept te worden. Bovendien worden ze niet graag voortdurend met slachtoffers geconfronteerd. Eigen feestje. Van Dun heeft met beide geen moeite, De pieper gaat gemiddeld een keer of tien per nacht af. Zijn vrouw is daar niet elke keer blij mee, maar Van Dun is al halverwege de trap als iets maar riekt naar een calamiteit. En is het niets dan draait hij zich om en is weer vertrokken. Zelfs op zijn eigen feestje deinst hij er niet voor terug zijn gasten te groeten en te vertrekken. Drinker? Dat doet hij al vijftien jaar met meer. Niks erger dan een felle brand en er niet heen kunnen. En rijden met drank op, nee dank je, ik zie dagelijks de gevolgen...' Dat brengt hem meteen op de slachtoffers. 'Ale ik bij een ongeval aankom. zie ik dat als object dat ik zo goed mogelijk in beeld wil brengen', zegt hij. "Het klinkt misschien cru maar of er nu twee, drie of vier doden in een wrak zitten, ik voel er niks bij, Mijn gevoel uitschakelen? Nee, ik heb het gewoon niet. Toen ik een paar weken geleden in Waspik een kudde verwaarloosde, halfdode en dode schapen fotografeerde, deed me dat meer dan zo’n ongeval. Dat is voor een normaal mens eigenlijk heel raar. Nee. ik heb, geen idee hoe het komt. Maar ik weet wel dal als je het wel hebt, je hier ook meteen mee meet ophouden. Anders ga je kapot." Slechts een keer heeft hij zich hoogst 6
7 Online Touch Home