Jaargang 17 – editie 2 – dec. 2018
Op deze plek kan uw advertentie staan. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met onze voorzitter, Eugenè van Dun, tel:0411-683427 2018 2
Jaargang 17 – editie 2 – dec.- 2018 Het bestuur vlnr. Voorzitter. Bestuurslid. Eugène van Dun Ton van Dun Secretaris/penningmeester. Robert van Dun Frans van Dun Bestuurslid. Bestuurslid/webmaster. Bestuurslid. Hennie van Dun Ad van Dun tel. 0411-683427 tel. 0252-211299 tel..033-4942623 tel. 06-53401038 tel. 06-45092691 Tel. 0162-742364 Contributie of donateurschap voldoen op Rekeningnummer van de FVS van DUN: NL21RABO 0174888252 en voor Belgische leden RABONL2U 0174888252 t.n.v. F.V. Stamboom van Dun te Breda. Onze contributie is slechts 15,- euro per adres per jaar. Indien u tijdens het lopende jaar lid wordt betaald u een evenredig deel. www.vandunstamboom.nl De site waarin allerlei verhalen en foto’s te zien zijn. INHOUD. Adverteerders Bestuur/Inhoud/Colofon Van onze voorzitter Contrbutie--Afscheid Esbeekse Lorrendraaier Ad van Dun en de Mellohoorn Familiedag verslag Wat gebeurt er met de Midi Materiaal-Familiezaken Adverteerders Redactie: pag. pag. pag. pag. pag. pag pag. pag. pag, pag. 2 3 4 4 5,6 6,7,8,9,10 11,12 13,14 14 15 Hennie van Dun Eugène van Dun 3
Na een lange bijna tropische zomer en nazomer, waarvan we met de laatste familiedag hebben genoten, hoewel voor sommige onder ons weleens (veel) te warm. Mede door het weer en wat improvisatie is de jaarvergadering/familiedag ook dit jaar als geslaagd te noemen. De vaartocht door “Het Bossche Broek” van SintMichielsgestel naar Den Bosch, de uitleg onderweg en de lunch aan boord. Na Den Bosch verkend te hebben, met de gemotoriseerde huifkar terug naar Sint Michielsgestel voor ’n afzakkertje en de loterij. Het was gezellig elkaar weer te hebben gezien, het was weer een geslaagde dag. Sinterklaas, Kerst, het afscheid van 2018 en een welkom voor 2019 komen er aan. Namens het bestuur wensen wij u alvast Zalig Kerstmis en een Gelukkig Nieuwjaar. Eugène , Voorzitter. Contributie voor 2019 Beste leden, hierbij verzoek ik u de contributie voor 2019 over te maken op rekeningnummer NL21RABO 0174888252 ( voor de Belgische leden op rek nr. RABONL2U 0174888252 ) ten name van F.V.Stamboom van Dun te Breda; Vergeet u a.u.b. niet uw lidnummer te vermelden dat u kunt vinden op de adressticker op de achterzijde van Dundoenerij en in de omschrijving lidmaatschap voor 2019. Gaarne uw betaling uiterlijk 25 januari 2019. Namens het bestuur hartelijk dank, Robert van Dun, penningmeester Afscheid Tijdens de laatste familiedag jongstleden september, hebben we van de bestuursleden Jan en Ton afscheid genomen. Jan was vanaf de oprichting van de vereniging een zeer deskundige penningmeester die gedurende alle jaren perfect zijn (onze) zaakjes goed voor elkaar had. De eerste jaren heeft hij ook als bestuurslid mede de familiedagen georganiseerd. Zo werden er voor deze dagen regelmatig lunches in eigen beheer klaargemaakt, zoals broodjes snijden, smeren en beleggen, alles om een familiedag gezellig te maken. Jan bedankt voor je penningmeesterschap en Mea bedankt voor je ondersteuning. Ook van Ton, bestuurslid en genealoog, namen wij afscheid. Als initiatiefnemer van de Van Dun Boeken, verzamelde hij jarenlang gegevens en dat doet hij nog. Als bestuurslid heeft hij afscheid genomen, maar met genealogisch onderzoek wil hij graag doorgaan zolang het hem plezier verschaft. Hopelijk kunnen wij daar nog lang van genieten. Bedankt Ton en natuurlijk ook Lia. 4
Esbeekse lorrendraaier' wint het van Poppel in 1766. Niet altijd worden grenzen gerespecteerd. Zelfs als die duidelijk gemarkeerd zijn, dan nog ontstaan er vaak conflicten. Zo ook tussen Esbeek en de Mierden. Sinds de afbakening van de gemeyntsgrens in 1331 door zandwallen en waterkuilt jes kwam het vrij spoedig tot ongeregeldheden. De vorster van de Mierden mocht de Esbeekse en Beekse schapen wel 'schutten', maar die van de hoeve van Tulder niet. In 1405 verklaarde de vorster van de Mierden dat hy die van Beke ende Esbeke scutte op die gemeynt van Mierde, mer die van Mierde en begeerden niet dat men die van Tuldel scutten soude. De Mierdenaren beten kwaad de herders van Tulder toe: Ghij helpt ons qualic werden (Jullie maken ons arm)! Baserend op een zeer oud recht werd nog De Tulderhoeve met zijn gronden. Rondom lag de woeste gemeynt eens in 1441 vastgelegd dat de hoevenaar van Tulder overal met zijn beesten op de gemeynt mocht weiden. In 1765 begon de Poppelse vorster, Adriaen van Turnhout, moeilijk te doen. Hij had 14 beesten van de Tulderhoeve geschut op de aert van Welde ende Poppet. De regeerders voerden aan dat die van Hilvarenbeek noijt hebben gecontribueert in den coopprijs van den aert ende vroente. Ook betaalden ze niet mee met de jaarlijkse aertchijns. Men haalde er ook nog een reglement bij van 5 april 1745, gebaseerd op een anterieur reglement van 1661, waarin bovenstaande bevestigd werd: dat gheene afgesetene van Bedaf, Baerlen, Meirde, Merxplas, Beeck, Raevels, Eele en Sondereyghen sal mochten tort steken, heyde maeijen, beesten ofte schaepen hoeden, teem ofte cleije graeven, rus ofte bleeckelinck steken. De eigenares van de hoeve en de beesten, Catharina van Dun, wed. Swagemakers, beriep zich nog op de bewijzen vanuit de abdij van Averbode. Maar Poppel had daar geen hoge pet van op: diergelijcke notitien van abdijen sijn eijgen schriften die door den proviseur ofte door enen ofte den anderen religieus voor hunne commoditeijt worden te boeck gestelt. De Tulderse hoevenaarster bracht in dat ze meer dan 50 jaar zonder problemen de vroente gebruikt had. Zij zou haar administrat ie overleggen en een aantal getuigen wilden verklaringen afleggen. Het waren voormalige knechten van de Tulderhoeve, die vertelden dat ze vaak met de kudde van ongeveer 75 hame ls meer dan een uur gaans 5
de heide van Weelde ingingen. De Poppelse schepenen vonden echter dat ze moest boeten: alsoo desen lorrendraeijer ofte fraudeerder door de comisen betrapt wordende, het fatsoen daervan soude moeten betaelen. Uiteindelijk werd Catharina door de Raad van Brabant te Brussel in het gelijk gesteld, hetgeen haar echter liefst f 840,- aan borgsommen kostte. De regeerders en notabelen van Poppel en Weelde haalden bakzeil en moesten tandenknarsend een schadevergoeding van f 416 betalen. Op de plaats van aanhouding staan nu de gebouwen van de Belgische Boerenbond. Ad van Dun en de Mellohoorn, een droom werd tot nachtmerrie…. Niet alle dromen zijn altijd spreekwoordelijk bedrog. Er zijn echt wel dromen, die geheel of gedeeltelijk werkelijkheid zijn of later worden. Dromen is ook niet alt ijd voorbehouden aan de duisternis van de nacht. Er zijn dagdromen en toch kunnen die bijna tot een nachtmerrie uitgroeien. Zo'n dagdroom met werkelijkheid en een nachtmerrie beleefde de 38-jar ige Ad van Dun uit het Brabantse Oosterhout, als tubaist verbonden aan de Kon. Militaire Kapel. Het is de droom van wat nu de mellohoorn heet. Het ideaal-instrument voor de showkorpsen, dat verleden jaar werd gepresenteerd en waardoor een droom werkelijkheid werd. Zij het met voor Ad van Dun een wrange bijsmaak. De droom van Ad van Dun begint tijdens het WMC 1974 in Kerkrade, wanneer hij, zelf in zijn vrije tijd instructeur van een showkorps, de Amerikaanse bands ziet optreden met daarbij alle instrumenten recht vooruit gericht. Ad van Dun: “Dat beeld liet mij niet meer los. 's-Nachts werd ik er wakker van en toen heb ik eens een stukje paper gepakt en wat krabbels gemaakt. Het idee groeide van de omgebouwde althoorn met de beker vooruit. Dat zou voor de showbands ideaal zijn". Maken. Einde 1977 belde Ad van Dun naar de Eindhovense instrumentenfabriek Schenkelaars, waar hij zijn idee op tafel legde. In Eindhoven zag men er wel wat in en het instrument werd op de aanwijzingen en suggesties van Ad van Dun gemaakt. Ad: Men vertelde er nog bij, dat ik wel niet moest schrikken van het instrument wanneer ik het zou ontvangen omdat het uiterlijk nog niet was afgewerkt. Maar ik kon het dan toch al uitproberen. Op 8 februari verleden jaar mocht ik het thuis ontvangen. lk was er meteen enthousiast over want het had een fijne klank en speelde goed. Meteen heb ik het 's avonds meegenomen naar de repet it ie van showband Excelsior in Oosterhout". Daar werd het instrument posit ief gewaardeerd. Ook vanwege het feit, dat het makkelijk hanteerbaar was voor meisjes, die in de Oosterhoutse vereniging op de althoorns blie - 6
zen. Wanneer het instrument in de handel zou komen kon de eerste order vanuit Oosterhout verwacht worden. Een naam had het instrument toen nog niet. Meer proeven. Enthousiast stapte Ad van Dun ook naar andere korpsen om daar het oordeel over zijn vinding te vernemen. Het viel allemaal positief uit al waren er wel enkele zaken, die wat verbeterd diende te worden. Tijdens de muziekbeurs in het Duitse Frankfurt ging Ad van Dun op zoek naar een soortgelijk inst rument als door hem ontwikkeld. Van Dun: „Ik heb het niet kunnen vinden. Was dat zo, dan had het verder natuurlijk geen nut meer. Op de beurs heb ik over het instrument ook gesproken met directeur Brekoo van de firma Schenkelaars. Hij heeft mij bij die gelegenheid gezegd dat het instrument zo in product ie genomen kan worden. Alleen zou dan de stembuis aan het mondstuk gemaakt moeten worden. Persoonlijk had ik dan ook liever de beker wat kleiner gezien. Afgesproken werd dat ik het instrument de week na de beurs in Eindhoven zou bezorgen en dan zou er verder over gepraat kunnen worden. Omdat ik zelf verhinderd was heeft een kennis het bij de fabriek terugbezorgd". Dat was U. Tijdens een telefoongesprek dat daarna volgde informeerde de heer Schenkelaars nog naar een naamsuggest ie voor het instrument. „Hij noemde toen de suggest ie van alttrompet. Die naam vond ik in ieder geval niet juist. Alhoewel ik nog geen suggestie had heb ik toen wel gezegd, dat er iets van hoorn in de naam moest komen. Waarop Schenkelaars verklaarde er verder nog eens over te denken". Demonstratie Een tijd lang hoorde Ad van Dun niets meer totdat plotseling de aankondiging in Van Dun's brievenbus valt dat in het ontmoet ingscentrum Reek de mellohoorn wordt gedemonstreerd. Ad van Dun: „Aanvankelijk had ik geen enkele argwaan maar op een gegeven ogenblik heb ik toch naar de firma Schenkelaars gebeld. Op een vraag van mij antwoordde directeur Brekoo, dat het instrument inderdaad door de firma Schenkelaars werd gemaakt. Toen ik hem vroeg wie de maker van dat inst rument was begon hij wat te aarzelen. Dat weet ik eigenlijk 7
niet zo. Begin van het jaar is iemand met dat inst rument hier gekomen, maar wie weet ik niet . Toen ik Brekoo daarop her innerde aan de beurs van Frankfurt bekende hij meteen. Och ja meneer Van Dun, dat bent U geweest. Is dat lullig dat we het zo gedaan hebben. Het is een vinding van U. We hebben het verkeerd gedaan. Maar daar gaan we iets aan doen". Betekenis. Enkele dagen later valt het maandblad „St. -Caecilia" bij Ad van Dun in de brievenbus. Met daarin het verhaal over de mellohoorn en de maker van het instrument, Jo Conjaerts uit Eys-Wittem. Die publicat ie was een gevolg van publicat ies in de Limburgse provinciale pers, waarin de heer Conjaerts het instrument lanceert. Ad van Dun teleurstelling in de stem: „Toen ik dat verhaal las werd mij de betekenis duidelijk van Brekoo's opmerking, dat het lullig gespeeld was. Mijn gedachten: Conjaerts hebben ze gekozen omdat dat beter verkoopt". Kwaad klimt Van Dun in de telefoon om opnieuw naar de heer Schenkelaars te bellen. Die, zo zegt Van Dun, schuift de ellende op “de journalisten, die maar wat schr ijven" en het inst rument toedicht en aan Conjaer t s, omdat d ie het demonstreerde". Schenkelaars zegt toe de zaak met Conjaerts te bespreken en laat weten liever gehad te hebben als er geen enkele naam rond het instrument was genoemd. Afspraak Een week lang wacht Ad van Dun op een react ie van Schenkelaars. Wanneer die niet komt neemt hijzelf het initiatief. Schenkelaars, die opnieuw verwijst naar fouten van journalisten, zegt een gesprek toe tussen Conjaerts, Van Dun en hoofdredacteur van „St.Caecilia" waarin alle zaken uit de doeken gedaan worden en de mensen daarna kunnen lezen hoe het zit. Ad van Dun: “Daarna kwam echter niets meer. Als ik belde was de heer Schenkelaars of afwezig of in bespreking. Intussen had ik ook vernomen wat in de kranten had gestaan over de mellohoorn en ik moet zeggen, dat het verhaal van Conjaerts precies dat is wat ik in het begin aan Schenkelaars heb verteld. Precies dezelfde overwegingen. Intussen hoorde ik van Schenkelaars 8
niets meer. Men deed gewoon alsof men niet thuis was". Tegenstrijdig. Gevraagd naar een reactie laat de heer Schenkelaars de eerste maal enigszins knorrig weten er liever niets meer over te zeggen. Hij verzoekt ons er niet over te publiceren. “Ik heb wel belangrijkere dingen te doen als deze, zonder de zaak overigens te willen bagatelliseren" zegt de heer Schenkelaars. Wel laat hij weten dat Van Dun niet de geestelijke vader is van het instrument en dat Conjaerts er dagen aan heeft besteed om het zo te krijgen zoals het nu is. Een dag later nemen we opnieuw contact op met de heer Schenkelaars. Dan komt een heel ander verhaal van Schenkelaars. In nu allervriendelijkste bewoordingen laat hij ons weten dat hij getracht heeft Van Dun te bereiken en overweegt een folder uit te geven waarop staat, dat de mellohoorn is ontwikkeld in samenwerking met Van Dun en Conjaerts. Na weken volgt dan uiteindelijk een gesprek tussen de heren Schenkelaars en Van Dun ten huize van Van Dun in Oosterhout. Opnieuw praat Schenkelaars over een folder, waarin ook aan het werk van Van Dun recht wordt gedaan. Op bierviltje Voor Jo Conjaerts was er geen enkel vuiltje aan de lucht . Van de naam Van Dun had hi j nooit gehoord. Zijn lezing begint op 8 oktober 1977, wanneer hij in aanwezigheid van Schenkelaars en Joost van den Akker in Rosmalen tijdens de pauze van een evenement op een bierviltje zijn gedachten tekent. ,Nadrukkelijk, zo zegt Jo Conjaerts, hebben we toen over de stemming van het instrument gesproken. Begin januar i ben ik in de fabr iek in Eindhoven geweest waar toen het eerste ontwerp gereed was. Het is beslist geen omgebouwde althoorn. Op 26 mei zijn de laatste veranderingen aangebracht nadat ik daarvoor enkele malen in Eindhoven was, waarna het op 3 juni in Reek werd gedemonstreerd". Produktie Na de demonst rat ie zijn er op het punt van de mater iaaldikte en de toonvorming nog enkele wijzigingen aangebracht waarna eind augustus het sein op groen ging voor de productie. Conjaert s: „Van Dun zou het inst rument moeten bekijken, dan ziet hij dat 9
het geen alto is. Overigens heb ik alleen het idee aangedragen en beschouw ik me echt niet als uitvinder. Het heeft me ook geen cent opgeleverd. Ik heb het gedaan ten dienste van de blaasmuziek en dan in de eerste plaats voor de drumfanfare. Met het idee liep ik al drie jaar rond. Het instrument is een kwest ie van ontwikkeling, geen kwestie van uitvinding. Zo zijn alle instrumenten ontstaan". Wat het uiterlijk be treft zegt Jo Conjaerts, dat hij aan de hand van de foto van de mellohoorn ook opmerkingen heeft gekregen ten aanzien van een grote gelijkenis met de Stan Kenton-bugle. „Maar het is echt heel iets anders. De mellohoorn is als een melodie -instrument en niet als alto (vul)stem in het geheel inpasbaar ". Wat het recht op het ,predikaat uit vinder" betreft zegt Jo Conjaerts zich nergens anders van bewust te zijn, dan dat hij zijn eigen idee heeft ontwikkeld zonder daarbij enige wetenschap te hebben gehad van de activiteiten van Ad van Dun. „Ik vind het gewoon een vervelende zaak". Uitnodiging. Intussen bleef Ad van Dun met de nachtmerrie of de kater zitten. Even leek het erop dat de zaak toch nog, voor zover mogelijk, correct afgewikkeld zou kunnen worden toen Ad van Dun een uitnodiging kreeg voor een bijeenkomst in Rosmalen, waarop de mellohoorn opnieuw zou worden gedemonstreerd in aanwezigheid van Conjaerts. Van Dun meldde zich aan maar kreeg bericht, dat die bijeenkomst alleen bestemd was voor leden van de Bossche Bond. Schenkelaars werd gebeld en die zou de zaak wel regelen, zoals ook een gesprek met Conjaerts. Maar het werd weer niets. Van Dun was geen lid van de Bossche Bond. Leden van diverse bonden waren wel aanwezig, maar Van Dun moest thuisblijven. Ja, je bent lid of je bent het niet., Weer gesprek Enkele weken geleden reed Ad van Dun bij toeval mee met de heer Schenke laars. Van Dun: „Nadat Schenkelaars t ijdens het eerste gesprek thuis bij mij al had gezegd dat het toch een vinding van mij was heeft hij dat nu opnieuw herhaald. Ook heeft hij mij gezegd, dat hij in het gesprek te Rosmalen met Jo Conjaerts en Joost van den Akker had gezegd, dat hij ,zo'n 10
ding had liggen". Het was mijn ontwerp. Verder heeft hij mij uit geno digd voor een bezoek aan de fabriek waar dan ook de heer Conjaert s zou worden uit genodigd. Ik moet zeggen dat ik daar geen behoefte meer aan heb. De mellohoorn kent slechts minieme verschillen met de althoorn want we hebben beide instrumenten geheel nagemeten. Voor de rest denk ik er het mijne van. Ik zal er maar in berusten. Al zit mij de hele gang van zaken natuurlijk bepaald niet lekker. Dit verhaal speelde zich af in 1977. ________________________________________________________________________________ Familiedag 2018 Sint Michielsgestel. Na ontvangst met koffie met daarbij een heerlijke, volgens enkelen nogal flinke Bossche Bol, in een zaal van “Absoluut Party & Meetings te Sint Michielsgestel, werd eerst de jaarvergadering gehouden met de traditionele lotenverkoop voor de later die middag te houden loterij. Rond kwart over elf gingen we met totaal 32 deelnemers te voet naar een nogal wiebelige aanlegsteiger (klopt toch Robbert) aan de rivier de Dommel gelegen aan de rand van een park waarna we met 31 personen (Robbert zag af van de boottocht en huifkarrit) plaats namen in drie aldaar gereed liggende elektrische bootjes. Wat was het weer ons dit jaar weer bijzonder gunstig gestemd. Onder ideale weersomstandigheden voeren we stroomafwaarts over het riviertje de Dommel, richting Den Bosch. Onderweg werd door de schipper (kapitein) uitleg gegeven over allerlei onderwerpen met betrekking tot de Dommel en omgeving zoals milieu en geschiedenis. Na te hebben afgemeerd aan een aanlegsteiger in Den Bosch werd te voet koers gezet naar “de Parade”, een plein gelegen naast de Sint Jan. Een ieder kreeg de gelegenheid tot drie uur om op zijn of haar eigen wijze invulling te geven hoe deze tijd in te vullen. De een ging de Sint Jan bezoeken, de ander “pikte een terrasje” en weer een ander shoppen. Om drie uur stond een trekker met daar achter twee huifkarren klaar om het gezelschap via kleine boerenweggetjes terug te rijden naar het partycentrum. Eenmaal terug in het partycentrum vond de trekking van de loterij plaats. Zeer deskundig hengelde Robbert de bonnetjes met lotnummers uit een doosje waarna de meesten, helaas niet iedereen, met een prijs(je) aan de haal ging. Onder het genot van een drankje en een bitterballetje werd nog enige tijd gezellig nagepraat over deze geslaagde familiedag. Ik zou zeggen, tot volgend jaar! 11
12
Wat komt er voor Midi terug? Het kan je bijna niet ontgaan zijn: de sloop van Midi. Bouwvakkers zijn druk in de weer met het slopen van het oude bioscoop- en theaterpand, maar wat komt hier eigenlijk voor terug? Tilburg Half September werd binnenin gestart met de sloop van het bekende Tilburgse theater. Asbest werd verwijderd ter voorbereiding op het afbreken van het pand. Inmiddels zijn de werkzaamheden aan de buitenkant begonnen en daar kunnen we niet omheen. De sloopkraan aan de Heuvelring is niet te missen en het pand is al voor een groot deel tegen de grond gegaan. Doek valt definitief Maar wat komt hier nu precies voor terug? Krijgen we hier een gloednieuw theater? Of misschien wel een hele nieuwe bioscoop (die wil concurreren met overbuurman Pathé)? Nee, mensen, helaas... Het doek is definitief gevallen. We zien hier straks heel wat anders. Op dit historisch stukje Tilburg schitteren over een tijdje nieuwe woningen. Appartementen Als de sloop afgerond is (de planning is in december) , wordt een compleet nieuw appartementencomplex gebouwd met 67 huurappartementen. Onderin komt een commerciële ruimte voor een winkel of bedrijf. Toch blijft een beetje Midi bewaard: architect Ed Bergers zorgt ervoor dat het oude gevelbeeld met ronde raampjes terugkeert. 13
Jos Schijvens Het gebouw, met bovenwoning, werd ontworpen door de Tilburgse architect Jos Schijvens in opdracht van Willem van Dun. De bioscoop werd geopend op 7 februari 1959 en had een gr0te zaal waar de grotere titels werden gedraaid. In 1964 overleed exploitant Jan van Dun en werd het bedrijf onderdeel van de Wolff Cinema Groep. Na de sluiting van de MIDI als bioscoop werd begonnen met de verbouwing van het gebouw naar een laagdrempelig Multi theater. Dit werd in de volksmond ook het Adje-theater genoemd, omdat Arijan van Bavel (de vertolker van het typetje Adje) samen met twee mede-ondernemers het pand wilde ombouwen tot een laagdrempelig multitheater. Tijdsdruk Het gemeentebestuur kocht het MIDI-theaterpand voor 2,5 miljoen euro. Omdat de gemeente onder meer Endemol beloofde dat het nieuwe theater in januari gebruiksklaar zou zijn voor tv-opnamen, werd MIDI daarna onder tijdsdruk verbouwd, wat leidde tot onder meer overschrijding van het oorspronkelijke budget. Als alles volgens planning verloopt, worden de woningen eind 2019 opgeleverd. Vanaf dan is Midi echt verleden tijd Gelezen in Stadsnieuws Tilburg november 2018. Indebuurt.nl/Tilburg ----------------------------------------------------------------------------------------------------------Dundoenerij materiaal Naar aanleiding van de Wet privacy wordt het steeds moeilijker om artikelen zomaar in onze Dundoenerij te plaatsen. Dit mag alleen maar als alle belanghebbende hierin toestemming geven. En toch willen we de Dundoenerij elke keer vullen, het liefst met verhalen over een “van Dun”, dus als er mensen zijn, of als u iemand kent met een verhaal en/of foto’s, waar uiteraard toestemming voor is, willen wij dat graag plaatsen. Het mag dus ook een heel oud verhaal zijn. Familiezaken: Overleden op 13 augustus 2018: In Waalwijk, Jan van Dun, in de leeftijd van 70 jaar, echtgenoot van Anneke van Dunvan Roessel; Overleden te Tilburg Bert van Dun, lid van onze vereniging. Echtgenoot van Cecil van Dun-van der Wiel. Geb. 1 December 1949 Tilburg, en Overleden 10 September 2018 Tilburg. 14
Autorijschool Frans van Dun, Breda Adres: Dr.Struyckenstraat 176 4812 BK Breda Telefoon/fax: 076-5140634 Mobiel: 06-51178971 Website: www.fransvandun.nl Vanaf 1957 meer dan: 50 jaar ervaring 50 jaar bekend 50 jaar in Breda 50 jaar Bovag lid 2018 Op deze plek kan ook Uw advertentie staan 15
AFZENDER: F.V. Stamboom van Dun Postelse Hoeflaan 109 5042 KD Tilburg Email: hvandun@gmail.com © Familie Vereniging Stamboom Van DUN 16
1 Online Touch